رز سانگ

مریم گلی

از زمان‌های قدیم از گیاه مریم گلی به عنوان یک گیاه دارویی استفاده شده است. این گیاه از خانواده‌ی نعناع بوده و برخلاف اسم زیبایش مزه‌ی کمی تلخی دارد. متخصصان طب سنتی خواص شماری برای این گیاه عنوان کرده‌اند و آن را یکی از گیاهان ضدپیری می‌دانند. در واقع این گیاه تأثیر زیادی در مقابله با یائسگی، گرگرفتگی، تقویت حافظه و غیره دارد. در این مطلب قصد داریم گوشه‌ای از خواص این گیاه پرخاصیت را به شما نشان دهیم. لطفاً ما با باشید.

مریم گلی: گیاهی برای تقویت حافظه‌ی شما
مریم گلی حافظه‌ی شما را از نابودی نجات می‌دهد. به خاطر اینکه می‌تواند از اکسایش مواد چرب در سیستم عصبی پیشگیری کرده و روند تخریب سلول‌های عصبی را به تعویق می‌اندازد. در نتیجه باعث بهبود و تقویت حافظه می‌شود. بر اساس نتایج بررسی‌های متعدد، مریم گلی برای مقابله با آلزایمر موثر است. بیماری آلزایمر در نتیجه‌ی کاهش سطح یکی از انتقال‌دهنده‌های عصبی بروز می‌کند که مریم گلی این روند را کاهش می‌دهد. به خاطر اینکه قادر است از ترشح آنزیم مسئول این تخریب جلوگیری کند.

مریم گلی: برای مقابله با گرگرفتگی
مریم گلی باعث تولید فیتو-استروژن می‌شود. فیتواستروژن همان استروژن‌های گیاهی است که می‌تواند مانع افت شدید استروژن در خانم‌ها شود و در نتیجه حالت گرگرفتگی را کاهش می‌دهد. باید بدانید که حالت گرگرفتگی در خانم‌های یائسه به دلیل افت میزان استروژن آن‌ها می‌باشد. این گیاه همچنین حاوی اسید اورسولیک است که خاصیت قابضی و ضدعفونی‌کنندگی دارد. به همین دلیل نیز باعث تنظیم میزان تعریق می‌شود.
بیماری آلزایمر در نتیجه‌ی کاهش سطح یکی از انتقال‌دهنده‌های عصبی بروز
می‌کند که مریم گلی این روند را کاهش می‌دهد. به خاطر اینکه قادر است
از ترشح آنزیم مسئول این تخریب جلوگیری کند
مریم گلی برای مقابله با نفخ
مریم گلی خاصیت ضداسپاسمی دارد و همین خاصیت را در دستگاه گوارش نیز به جا می‌گذارد. در واقع این گیاه پرخاصیت باعث تسکین کرامپ ها یا گرفتگی عضلانی معده می‌شود، دردهای مربوط به عادت ماهانه را تسکین می‌دهد و نقش موثری در حفظ دستگاه گوارش دارد. به خصوص اینکه از سوزش معده جلوگیری می‌کند. از همه مهم تر اینکه مریم گلی یکی از گیاهان فوق‌العاده موثر برای مقابله با نفخ و گاز معده نیز محسوب می‌شود. اگر شما هم از چنین مشکلاتی رنج می‌برید می‌توانید با مشورت با داروساز و یا عطار شروع به مصرف گیاه مریم گلی بکنید.

مریم گلی: دوست پاییزی برای نرم کردن گلو
مریم گلی به دلیل دارا بودن خواص ضدعفونی‌کنندگی، می‌تواند مانع گسترش عوامل عفونت زا شود. خواص آنتی‌اکسیدانی این گیاه نیز باعث کاهش عوامل التهاب زا خواهد شد. علاوه بر این‌ها مریم گلی خواص قابضی دارد و به همین دلیل نیز می‌تواند روان شدن ناشی از التهاب‌ها در مجاری تنفسی را کاهش دهد. مریم گلی با افزایش موضعی تولید گلبول‌های سفید باعث تقویت سیستم ایمنی بدن نیز می‌شود. اکنون که فصل سرما فرارسیده و مشکل سرماخوردگی کم‌کم دامن خیلی‌ها را گرفته است می‌توانید به این گیاه اعتماد کنید. می‌توانید از اسپری‌های مخصوص این گیاه استفاده کنید و یا اینکه با دم کرده‌ی آن قرقره کنید.
گیاه مریم گلی برای تسکین تبخال
البته مریم گلی به تنهایی نمی‌تواند از پس این ویروس معروف و مزاحم تبخال بر بیاید؛ اما به عنوان یک گیاه ضدویروس برای مقابله با مشکل تبخال موثر عمل می‌کند. کافی است چند قطره روغن گیاهی درخت چای یا روغن گیاهی اسطوخودوس را با چند قطره روغن گیاهی مریم گلی مخلوط کرده و در مقدار کمی روغن گیاهی دیگر مانند روغن زیتون رقیق کنید. سپس روغن به دست آمده را روی تبخال بزنید. خواهید دید که خیلی زودتر از آنچه تصورش را می‌کردید از شر این ویروس مزاحم خلاص خواهید شد.

خواص گیاه مریم گلی

مریم گلی برای بهبود جای زخم
مریم گلی گیاهی با خواص ضدعفونی‌کنندگی است. در نتیجه برای تسکین و درمان جراحات سطحی پوست نیز کارساز و برای ارتقای سلامت و بهداشت دهان و دندان مفید است. این گیاه پرخاصیت از تکثیر باکتری‌های تشکیل‌دهنده‌ی جرم‌های دندانی و تخریب لثه‌ها جلوگیری می‌کند. این گیاه به صورت کپسول، برگ خشک، روغن گیاهی و یا در ترکیب برخی از خمیردندان‌ها وجود دارد. می‌توانید با مشورت با پزشک داروساز از کپسول‌های آن برای افزایش سلامت پوست و دهان و دندانتان استفاده کنید. استفاده از خمیردندان‌های حاوی این گیاه نیز مفید است.

منبع : خواص گیاه مریم گلی

خواص گیاه مریم گلی

درمنه و افسنطین‌ها نامی است که در زبان فارسی به اغلب قریب به اتفاق گیاهان جنس Artemisa که در ایران می‌روید گفته می‌شود.
این گیاهان از خانوادۀ Compositae تیرۀ فرعی Radiae هستند. دارای گونه‌های مختلف با نامهای متفاوت می‌باشند که اغلب آنها دارای برگهای تلخ و معطر و خواص داروئی کم و بیش مشابه هم می‌باشند (۱). این جنس در ایران ۳۴ گونه گیاهی علفی یکساله و چند ساله دارد که در سراسر ایران پراکنده‌اند. گونه‌های انحصاری آن در ایران عبارتند از A. Melanolepis-A. Kermanensis. گونه A. Sieberi با ارزش‌ترین آنها از نظر تغذیه دام و از گیاهان بردبار مناطق بیابانی و نیمه‌بیابانی ایران است (۲).
نامهای گیاه (۲):
لاتین: Artemisia sieberi Besser
Syn: Artemesia herb alba, A. Sogdiana bunge, A. Oliveriana
فارسی: درمنه
اجزاء متشکله گیاه:۱و۸ سینئول بعد از آلفا پینن فراوانترین جزء ترکیبی در اسانسهاست و به طور گسترده در تهیه مواد داروئی کاربرد دارد.
به طور موضعی داروئی بی‌حس کننده و ضد عفونی‌کننده است که در درمان حالتهای تورم بکار می‌رود.
سینئول در اسپریهای خانگی، داروهای شستشو و در انواع روغن‌های پوست و مو مصرف می‌شود. در مقابل حشرات اثر کشندگی دارد و در تهیه عطر و مواد معطرکننده نیز بکار می‌رود. لیمونن جزء اصلی اسانس مرکبات است.
اثر سمی و محرک روی پوست دارد. بخارهای آن اثر میکروبهای مولد بیماری منگوکوک را در مدت ۱۵ دقیقه، باسیل ابرت (تیفوئید) را حداقل در یک ساعت، پنوموکوک را در مدت ۳ـ۱ ساعت، استافیلوکوک طلائی را در ۳۰ دقیقه و استرپتوکوک را در ۳ الی ۱۲ ساعت خنثی می‌نماید. اثر باسیل ابرت (مولد حصبه) را در ۵ دقیقه، استافیلوکوک را در ۵ دقیقه، باسیل دیفتری را در ۲۰ دقیقه خنثی می‌نماید.
لیمونن در فرمول فرآورده‌ای داروئی نظیر قرص بی‌کربنات سدیم و پمادهای ضد عفونی‌کننده وارد می‌شود. در ساخت ویتامین A، نیر از لیمونن استفاده می‌شود.

خواص درمانی:

در نواحی مختلف از آن برای دفع کرم استفاده بعمل می‌آید. بعلاوه اثر ضد نفخ، رفع سرفه و سردرد، ضد کرم، ضد عفونی‌کننده و حشره‌کش دارد. اسانس آن به طور خفیف دارای اثر ضد کرم است. آزمایش‌های مختلف، جودسانتونین را حتی در مقادیر کم در آن مشخص ننموده است. میزان اثر اساسن درمنه روی کاندیدا آلبیکنس با می‌باشد.

خواص گیاه درمنه

منبع: خواص گیاه درمنه

خواص گیاه درمنه

آشنایی با گیاه شنگ و خواص شنگ وحشی با نام علمی Tragopogon collinus گیاهی از خانواده Asteraceae است و با نام محلی شن یکی از گیاهان خوراکی خودروی استان و متعلق به خانواده کاسنی یا Compositae است.
فارسی این گیاه شنگ است، در شیراز و اصفهان به شنگ آلاله و در خراسان ریش بز خالدار خطاب می ‌کنند. به این گیاه قندرون، سنسفیل، تسلسفیل، اسپلنج و اسفلنج هم می‌ گویند. در عربی نوع چمنی این گیاه که برگ های آن باریک ‌تر از شنگ می ‌باشد، لحبه النبس و زنب الخیل است. ولی در عراق و شامات به آن اذناب الخیل می‌ گویند.

خواص گیاه شنگ

شنگ در چمنزارهای نمناک شمال ایران، عمارلو، بین کبوترچای و زردچین، ایسپیلی ییلاق دامنه البرز، مخصوصا افجه و نارون می ‌روید و نوع چمنی این گیاه در مغرب ایران، تفرش، اراک، کوه شاهو و کردستان زیاد است، و در اروپا به علت زیبایی گل این گیاه، شنگ پرورش می‌ دهند. گیاه‌ شناسان قدیم نوع حقیقی شنگ را نر و نوع چمنی را ماده می ‌دانستند، و در زبان فرانسه به شنگ یارب دوشوو گویند و در فاصله اردیبهشت تا تیرماه ظاهر می‌ شود.

گیاه شنگ برای معده مقوی است و مصرف موضعی ریشه این گیاه در درمان عفونت و از بین بردن ترشحات گوش موثر است. برگ های گیاه شنگ از خونریزی معده جلوگیری می‌ کند. اگر مسموم شدید از ریشه‌ این گیاه استفاده کنید. برای رماتیسم مفید است و آب ریشه خام شنگ زگیل را از بین می ‌برد. برای مسلولین (گرفتاران بیماری سل) نفع بسیار دارد. گل این گیاه را بر روی محل سوختگی قرار دهید تا از قدرت التیام آن برای سوختگی پی ببرید!

خواص ریشه گیاه شنگ

ریشه گیاه شنگ دارای لعاب بوده و کمی تلخ است و خوردن آن اشتها را فوق‌ العاده زیاد می ‌کند. ریشه شنگ خلط ‌آور و نرم‌ کنده سینه و التیام دهنده زخم ها می باشد. از برگ های شنگ در سالاد استفاده می ‌کنند و ایرانیان آن را مانند کاهو و کاسنی با سرکه و بدون آن می ‌خورند، چون بسیار خنک می ‌باشد خوردن برگ های شنگ اسهال و خون ریزی معده را بند می‌ آورد همچنین از خون ریزی سینه جلوگیری می ‌کند و برای مسلولین (گرفتاران بیماری سل) نافع است.

گیاه شنگ به میزان زیاد از اسهال و خونریزی جلوگیری کرده و ریشه آن مقوی‌تر از برگش است، ضمن اینکه شنگ در تحلیل ورم و تقویت اعصاب نیز مفید است. مصرف موضعی پودر گل و ریشه گیاه باعث تسریع التیام در روی زخم های چرکی و متعفن سودمند می‌ باشد. ضماد آن را برای التیام عصب قطع شده مفید دانسته ‌اند. ضماد گل شنگ با موم، جهت سوختگی با آتش مفید است. ریشه این گیاه در طب سنتی جهت سمیت‌زدایی بدن مورد استفاده قرار می‌گیرد، حکیم محمد بن زکریای رازی خوردن ریشه گیاه شنگ را پادزهر سموم می ‌دانست. عصاره گیاه شنگ که در طب سنتی ایران طرثوت خوانده شده است پادزهری قوی است و در ساختن تریاق فارون به کار می ‌رود. برای معالجه نزله ریوی، نقرس، رماتیسم و امراض جلدی جوشانده شصت گرم ریشه شنگ را تجویز کرده ‌اند.

اگر این گیاه را پُختید هرگز آب آن را دور نریزید بلکه آن را بنوشید، زیرا منافع شنگ در آب جوشانده آن جمع می ‌شود، عصاره شنگ جهت درمان کچلی و زخم های جلدی مفید است.

ضمن اینکه شنگ در تحلیل ورم و تقویت اعصاب نیز مفید است. مصرف شنگ در معالجه روماتیسم، نقرس و امراض جلدی موثر دانست و مصرف ۶۰ گرم از جوشانده آن به این منظور توصیه می شود.

متخصص داروسازی سنتی می گوید: این گیاه در طب سنتی ایران از اهمیت ویژه‌ای در درمان برخی از بیماری‌ها برخوردار است.

وی در خصوص فواید درمانی گیاه شنگ تصریح کرد: این گیاه در درمان زخم‌های گوارشی و ریه مورد استفاده قرار می‌گیرد و عصاره آن به دلیل قابض بودن جهت درمان انواع خونریزی از جمله خونریزی‌های رحمی، دستگاه تنفسی و درمان برخی از انواع اسهال نیز موثر است.

وی با تأکید بر اینکه مطالعات فارماکولوژیک نشان‌دهنده موثر بودن عصاره این گیاه در درمان زخم معده و بیماری کولیت است، در پایان خاطرنشان کرد: اثرات ضد درد عصاره این گیاه در پژوهش‌های حیوانی به اثبات رسیده، مصرف آن در افراد مبتلا به بیماری‌های کلیوی توصیه نمی‌شود.

به گفته یک محقق مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی، شنگ به میزان زیاد از اسهال و خونریزی جلوگیری کرده و ریشه آن مقوی‌تر از برگش است.

به گفته وی، آب ریشه خام گیاه شنگ در از بین بردن زگیل اثرگذار است. وی افزود: در شنگ ماده موثره‌ای وجود دارد که برای سلامتی کبد، شش و قلب مفید است. وی مصرف شنگ را در شب تسکین‌دهنده درد و سرفه دانست و مصرف آن را با روغن‌زیتون آرامبخش دانست.

وی در ادامه یا بیان اینکه تمام مواد مغذی شنگ در آب پخته شده آن یافت می‌شود، به افراد توصیه کرد به هیچ وجه آب جوشانده آن را دور نریزند.

خواص گیاه شنگ

گیاه “شنگ” موثر در درمان کولیت و بیماری التهابی روده است .

مصرف این گیاه به‌ صورت یک سبزی خوراکی یا در بسیاری از غذاهای محلی مانند آش می‌تواند به‌عنوان یک فرآورده طبیعی مکمل در پیشگیری و درمان بسیاری از بیماری‌ها مفید باشد.

منبع:خواص گیاه شنگ

خواص گیاه شنگ

در دنیای طب سنتی گیاهان فراوانی توانسته اند حتی با وجود دارا بودن طعمی تلخ، بویی نامطبوع، ظاهری تهوع برانگیز و .. خواص خود را به اثبات برسانند و به دنیای شگفت انگیز درمان بیماری‌ها راه یابند.

معرفی گیاه سداب

سداب، گیاهی علفی بومی قاره اروپاست. از این گیاه که بوی نامطبوعی دارد، در زمان قدیم برای مقابله با بیماری‌های مسری از جمله طاعون استفاده می‌شد. این گیاه بیش از ۸۰ ناراحتی را برطرف می‌کند.

بر طبق مدارک و کتب موجود گیاه سداب از قدیمیترین گیاهان دارویی مورد استفاده در طب سنتی ایران و دیگر ملل بوده و برای درمان بسیاری از بیماری‌ها کاربرد داشته است. امروزه نیز به علت اثرات منحصر به فرد در صنعت داروسازی از آن استفاده میشود. سداب گیاه بومی اروپاست، اما در کشور‌های دیگری نیز به طور گسترده کشت می‌شود.

خواص گیاه سداب

این گیاه همیشه سبز بوده و دارای گل‌هایی به رنگ زرد و کوچک است که بوی زننده‌ای دارد و در گذشته برای مقابله با مرض وبا و بیماری‌های مسری دیگر از آن استفاده می‌شده است. بوی نامطبوع، تند و زننده این گیاه، حشرات را دور می‌کند و از آن برای درمان گزیدگی حشرات استفاده می شود.

در طب سنتی ایران این گیاه و گونه‌های آن به خوبی شناسایی و درمان بسیاری بیماری‌ها کاربرد داشته است، از نظر ابن سینا این گیاه، بسیار بادشکن و پالاینده رگ‌ها است و از خواص سداب برای درمان بیماری‌های مفصلی، گوش، حلق و بینی، اعصاب، ریوی، گوارشی، زنان، دفع انگل‌ها و کاهش میزان میل جنسی بهره می برد.

گیاه‌شناسی گیاه سداب

سداب گیاهی است علفی و دائمی به ارتفاع تا حدود یک متر. برگ‌ها ضخیم و گوشت‌دار و بدون دندانه هستند که در قسمت‌های بالای ساقه به صورت ساده و در قسمت‌های پایین چند قطعه‌ای می‌باشند. رنگ برگ و ساقه‌ها سبز مایل به آبی و کدر و رنگ گل‌ها زرد است. میوه سداب به صورت کروی و متشکل از پنج برچه است که درون آن دانه‌هایی به رنگ قهوه‌ای وجود دارد. کلیه قسمت‌های هوایی گیاه بوی نامطبوعی دارد.

سداب بومی نواحی جنوب اروپاست، ولی در حال حاضر در مناطقی از مدیترانه، اروپا و آسیا به وفور پراکنده است و در نواحی شمالی ایران نیز رویش دارد.

طریقه و میزان مصرف گیاه سداب

جوشانده: جوشانده ۵/۰ تا یک گرم از پودر برگ در روز.
عصاره الکلی: ۵/۰ تا ۱ میلی‌لیتر تا سه بار در روز.
خواص سداب (طبیعت و خواص درمانی)
طبیعت سداب تازه گرم و خشک بوده و چنانچه از گیاه خشک شده استفاده شود درجه گرمی و خشکی آن بالاتر می‌رود.
برخی خواص دارویی این گیاه عبارتند از:

گیاه سداب خاصیت ضد اسپاسم دارد.
مصرف گیاه دارویی سداب، کاهنده میل و نیروی جنسی در مردان بوده، باعث کاهش حجم منی میگردد.
از خواص سداب خاصیت ضد انگل بوده، مصرف دم کرده آن همراه با روغن زیتون کرم‌های معده را از بین می‌برد.
از خواص دم کرده این گیاه درمان نفخ بوده و بادشکن است، به این منظور ۲ تا ۵ گرم از پودر این گیاه را دم کرده و بعد از غذا مصرف شود.
خوردن گیاه خشک شده سداب، به همراه شوید، برای تسکین درد پهلو، سینه، تنگی نفس و تسکین دل پیچه مفید است.
بهبود درد روماتیسم، تپش قلب، سرگیجه و سردرد‌های مربوط به یائسگی از دیگر خواص سداب است.
مصرف گیاه سداب به دلیل ایجاد عملکرد بهتر دستگاه گوارش، باعث افزایش اشتها میگردد.
کمپرس دم کرده سداب، روی چشم، خستگی چشم را برطرف و قدرت بینایی را تقویت می‌کند، همچنین برای تقویت روشنایی چشم میتوان سداب، رازیانه، گل شاه پسند وحشی، گل سرخ و گل مامیران را به یک اندازه دم کرده و مصرف نمود، علاوه بر آن می‌توان گیاه سداب را همراه با نمک به همین منظور مصرف کرد.
برای تسکین سردرد میتوان برگ‌های تازه سداب را روی پیشانی قرار داد، همچنین چنانچه سائیده این گیاه را با سرکه مخلوط کرده و کمی در بینی بچکانید، سردردی را که حاصل از سرماخوردگی باشد را ساکت می‌کند، در ضمن گرد سائیده شده سداب همراه با عسل، درد مفاصل را برطرف می‌کند.
از دیگر خواص سداب استفاده از آن به منظور خرد کردن و دفع سنگ مثانه است.
گیاه سداب، پادزهر مناسبی جهت سموم حاصل از گزیدگی مار می‌باشد و نیز مسمومیت ناشی از مشروبات الکلی را برطرف می‌کند، به این منظور کوبیده آن را با انجیر خشک و مغز گردو مخلوط کرده و بخورید.
مصرف دم کرده سداب با عسل، سکسکه غیر عادی را رفع می‌کند.
استفاده از جوشانده گیاه سداب به صورت ریختن چند قطره در گوش، باعث ضد عفونی شدن گوش شده و درد گوش را تسکین می‌دهد.
این گیاه در کاهش تب و دفع سموم از طریق پوست موثر است.
از جمله اثرات گیاه سداب که در روایات ذکر شده می‌توان به زیاد شدن عقل و ایمن شدن از تعدادی بیماری‌ها و درمان بیماری‌های گوش نام برد.مضرات سداب (موارد احتیاطی و منع مصرف)

خواص گیاه سداب

علیرغم گسترده بودن خواص سداب، مصرف مقدار زیاد این گیاه موجب مسمومیت شده و ایجاد التهاب و ورم مخاط دستگاه هاضمه و رحم می‌نماید. مصرف سداب در زمان بارداری ممنوع بوده باعث سقط جنین میگردد.
کاهش حرارت بدن و ضعف، کاهش نبض و زیاد شدن ادرار از اثرات سوء آن بر اثر زیاده‌روی در مصرف گیاه سداب می‌باشد.

استفاده از این گیاه برای افرادی که مزاج گرم و خشک دارند و به اصطلاح صفراوی هستند، مضر بوده بایستی با احتیاط مصرف گردد.
در پایان لازم به ذکر است، حساسیت‌های پوستی حتی ممکن است در اثر تماس گیاه با پوست یا بدن ایجاد شود.
همچنین استنشاق بوی گیاه سداب ممکن است باعث ایجاد حالت تهوع و استفراغ گردد. با توجه به عوارض شدید این گیاه توصیه می‌شود از مصرف خودسرانه آن پرهیز گردد و در صورت موجود بودن دارو‌های صنعتی این گیاه، از آن‌ها با احتیاط مصرف شود.

منبع:خواص گیاه سداب

خواص گیاه سداب

خواص انیسون (طبیعت و خواص درمانی)

خواص گیاه انیسون

طبع انیسون گرم و خشک است. برخی از مهمترین خواص درمانی انیسون عبارتند از:
مطالعات علمی جدید بر روی انیسون نشان داده است، این گیاه دارای خاصیت ضد قارچ و ضد باکتری است و باعث تقویت سیستم ایمنی بدن می‌شود.
از میوه‌های گیاه انیسون برای درمان ناراحتی‌های دستگاه گوارش استفاده می‌شود. درمان دل درد، نفخ شکم، تقویت معده و دفع رطوبات معده از خواص انیسون برای دستگاه گوارش است، همچنین مصرف دانه‌های این گیاه اشتها آور است و به هضم غذا کمک می‌کند.
انیسون در درمان گلو درد موثر است و خاصیت خلط آور دارد.
مصرف این گیاه برای مادران شیرده مفید بوده و باعث افزایش شیر مادران می‌شود.
استنشاق بخور این گیاه برای درمان سردرد و سرگیجه مفید است و در کتب طب سنتی جویدن آن را درمانی موثر برای پاک کردن مجاری تنفسی، تسکین میگرن، درد سینه، سرفه، تنگی نفس و خفقان می‌دانند.
گیاه انیسون، حاوی تعدادی از ترکیبات فعال و ضد التهابی است و برای تسکین مشکلاتی نظیر آرتروز، نقرس، سردرد و صدمات مزمن مفید است.
چکاندن روغن گل که انیسون در آن جوشانده باشند، برای درد گوش و کری و بیماری‌های گوش که ناشی از ضربه یا برخورد باشد، مفید است.
جلای دندان‌ها و رفع بوی بد دهان از دیگر خواص انیسون است.
دانه‌های این گیاه، تقویت کننده کلیه و گشاینده انسداد‌های کبد، طحال، مثانه و رحم می‌باشد.
تحقیقات اخیر تاثیر مثبت انیسون بر روی بیماران دیابتی نوع ۲ را نشان داده است که مصرف آن باعث کاهش قند خون ناشتا در بیماران دیابتی شده است.
دانه گیاه انیسون خاصیت چربی سوزی دارد و از همین رو در بحث لاغری باعث محبوبیت آن در سال‌های اخیر شده است.

گیاه شناسی انیسون

انیسون گیاهی علفی و یـک سـاله بـه ارتفـاع ۳۰ تا ۵۰ سانتیمتر است و دارای گل‌های سفید کوچک به صورت گل آذین چتر مرکب و میوه‌هایی به رنگ سبز مایل به زرد است که قسمت فوقانی آن نوک تیز و پنج خط برجسته بر روی آن قابل مشاهده است. این گیاه دارویی پرخاصیت، در غرب آسیا، خاورمیانه، مکزیک، مصر و اسپانیا کشت می‌شود. قسمت دارویی و مورد استفاده گیاه دانه‌های گیاه است و جالب است بدانید دانه‌های تازه رسیده گیاه بیشترین خواص دارویی را دارند، چرا که خواص زیادی در پوست بذر‌ها وجود دارد.
ترکیبات شیمیایی انیسون
مهمترین ترکیبات شیمیایی و مواد تشکیل دهنده گیاه انیسون، اسانس است که میزان آن از ۵.۱ تا ۵ درصد متغیر است. مهم‌ترین ترکیب موجود در اسانس، ترانس آنتول به میزان ۸۰ تا ۹۰ درصد است که بیشتر خواص دارویی گیاه به آن مرتبط می‌باشد.

مقدار و طریقه مصرف انیسون

به مقدار نیم تا یک گرم از بذر گیاه را در آب جوش دم کنید و اجازه دهید تا برای ۱۰ تا ۱۲ دقیقه دَم بکشد تا ترکیبات فعال دانه‌ها درون آب آزاد شوند و سپس آن را صاف نموده و مقدار یک فنجان و به میزان سه مرتبه در طول روز مصرف کنید.

مضرات انیسون (موارد احتیاطی و منع مصرف)
باوجود گسترده بودن خواص انیسون در درمان بیماری‌ها، مصرف این گیاه در دوران بارداری منع شده است، همچنین اسانس این گیاه نباید مورد مصرف کودکان قرار گیرد.
انیسون با برخی داروهای هورمونی تداخل دارویی دارد، این گیاه می‌تواند تا حدی شبیه به استروژن در بدن عمل کند و بنابراین احتمال دارد اثرات داروهای هورمونی نظیر داروهای ضدحاملگی را کاهش دهد.
برخی مطالعات نشان داده است، مصرف این گیاه ممکن است با برخی داروهای ضد سرطان تداخل داشته باشد و اثرات آن را کاهش دهد.

منبع:خواص گیاه انیسون

خواص گیاه انیسون