استفاده از روش‌های زیبایی ناخن روز به روز رایج‌تر می‌شوند، اما آیا استفاده‌کنندگان از خطرات این روش‌ها هم باخبرند؟
این روزها در تمام بروشورهای تبلیغاتی آرایشگاه‌ها، بخشی به کاشت ناخن اختصاص دارد که هزینه آن، بسته به محل جغرافیایی سالن‌های آرایش هزینه‌ای حدود ۷۰ هزار تومان در قسمت‌های شمالی تا ۳۰ هزار تومان در بخش‌های مرکزی شهر است.
این هزینه تنها صرف یک دوره کاشت ناخنمی شود و هر دو هفته یک بار به تناسب بلند شدن ناخن‌ها لازم است که ترمیم انجام شود. قیمت ترمیم این ناخن‌ها هم از ۱۵ هزار تا ۲۵ هزار تومان است که به میزان رشد ناخن‌ها بستگی دارد.
علاوه بر پُرهزینه بودن، کاشت ناخن در زمانی حدود ۲ ساعت انجام می‌شود. برای این منظور سطح ناخن به وسیله سوهان‌های برقی تراشیده می‌شود تا جایی که تنها لایه بسیار نازکی از ناخن باقی بماند. علت این تراشیدن این است که وقتی از ژل یا پودرهای مخصوص برای فرم دادن به ناخن استفاده می‌کنند، ظاهری برجسته نداشته باشد.
ناخن‌های کاشته شده در مواردی که قابل تشخیص از ناخن طبیعی نیستند و به اصطلاح عامه «خوب کاشته شده‌اند»، خطرناک‌ترند و در صورت شکستن ناگهانی، آسیب جدی‌تری را برای فرد به دنبال دارند، چرا که مواد مصنوعی مورد استفاده برای کاشت ناخن بر روی لایه‌ای متشکل از یک ردیف سلول، چنان محکم چسبیده‌اند که اگر در اثر ضربه یا کشیدگی ناگهانی بشکنند یا کنده شوند، بافت زیر ناخن شامل پوست، گوشت و عروق نیز همراه با آنها جدا می‌شود و آسیب های جدی را به وجود می‌آورد.
ناخن‌های مصنوعی به صورت‌های مختلفی از جمله پلاستیکی و کاغذی وجود دارند که بنا به موقعیت‌های مناسبتی با چسب‌های گوناگون از چسب قطره‌ای گرفته تا چسب آهن، بر روی ناخن چسبانده می‌شوند.
اما تزئین ناخن‌ها نیز داستان خودش را دارد و بسیار متنوع و پیچیده است؛ از کاشت ناخن، فرنچ و مانیکور پتیکور و پانچ ناخن گرفته تا لاک و استمپ ناخن.
اما پانچ ناخن دست و پا نیز روش جدیدی است که امسال مورد توجه قرار گرفته است، بدین صورت که پس از سوراخ کردن ناخن، آویزی را بر روی آن می‌گذارند که بسته به سلیقه افراد از یک نگین کوچک تا آویزهایی به شکل قلب، ستاره و… است و با زنجیرهای نازک به ناخن متصل می‌شوند.
اما آیا همه آنهایی که از این وسایل استفاده می‌کنند، از خطرات آن باخبرند؟ خانم ها بیشتر از آقایان به ظاهر و زیبایی ناخن‌های خود اهمیت می‌دهند و پول و زمان زیادی را صرف نگهداری و زیبا نمودن ناخن‌ها می‌کنند و در بسیاری از موارد، ناخن‌ها نشان دهنده عادات شخصی و بهداشتی افراد هستند.
دکتر کامران بلیغی، متخصص پوست و عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران می‌گوید: «استفاده از ناخن‌های مصنوعی و کاشت ناخن، عوارضی همچون عفونت های معمولی و قارچی، درماتیت (اگزمای تماسی) تغییر شکل صفحه ناخن، شکنندگی و حتی از بین رفتن صفحه اصلی ناخن را به دنبال خواهد داشت.
همچنین، کاشت ناخن‌های مصنوعیباعث تغییر رنگ ناخن، التهاب دور ناخن، خط خط شدن و خرد شدن ناخن و کنده شدن لبه آزاد ناخن از بستر (اُنیکولیز) می‌شود.»
دکتر نیلفروش زاده، متخصص پوست و مو نیز معتقد است: «استفاده طولانی مدت از ناخن‌های کاشته شده ی یک بار مصرف گرفته تا ناخن‌های کاشته شده برای استفاده طولانی مدت می‌تواند باعث واکنش‌های دردناک و شدید شامل عفونت پوست اطراف ناخن‌ها و شل شدن ناخن‌ها شود.
خانم‌هایی که از ناخن‌های مصنوعی و کاشته شده برای زمان طولانی استفاده می‌کنند، ممکن است مشاهده کنند که ناخن‌های طبیعی آنها نازک‌تر و مات‌تر شده است و در مواردی منجر به عوض شدن جهت و محور ناخن می‌شوند. اگر اصراری برای استفاده از ناخن‌های مصنوعی وجود دارد، این ناخن‌ها باید هر ۳ ماه یک بار برداشته شوند تا اجازه داده شود ناخن‌های طبیعی استراحت کنند.»
افزایش طول ناخن‌ها ممکن است به وسیله ناخن‌های پلاستیکی که کل ناخن یا انتهای ناخن را می‌پوشاند انجام شود. این ناخن‌های مصنوعی با چسب‌هایی چسبانده می‌شوند که حاوی methacrylate هستند که ماده‌ای حساسیت‌زاست و ممکن است باعث شکاف و ترک ناخن شود.
دکتر بلیغی معتقد است: «پوشاندن ناخن‌ها به وسیله چسب به دلیل وجود آکریلات در ترکیبات آنها از لحاظ طبی و پزشکی عوارضی نظیر پوسته‌ریزی، تغییر بافت ناخن و عفونت‌های قارچی به خصوص کاندیدا را به وجود می‌آورد و به جز در افرادی که بافت ناخن در آنها به دلیل ژنتیکی یا بیماری از بین رفته است ، توصیه نمی‌شود.»
بر اساس گزارش های موجود، چسب‌هایی که برای چسباندن ناخن‌های مصنوعی به کار می‌روند، به دلیل آزاد کردن سم سیانید و بخار ناشی از آن می‌تواند باعث مسمومیت و حتی فوت افراد آرایشگر شود.
اگر شما مالک یا مستاجر یک خانه هستید احتمالا متوجه شده اید که دیوار ها بعد از مرور زمان جرم و گرد و خاک می گیرند. ممکن است تمیز کردن دیوار ها کار دشواری باشد اما خواهید دید که پس از این کار چه دیوار تمیز و روشنی خواهید داشت. این کار به زیبایی منزل نیز کمک به سزایی می کند. اگر طبق مراحل زیر پیش بروید دیوار خانه ی شما مانند روز اولش سفید و تمیز خواهد شد!
مراحل :
دیوار ها را گرد گیری کنید. برای این کار می توانید از جارو برقی, چوب گرد گیری و یا جارو استفاده کنید. اگر رنگی روی دیوار نباشد خیلی راحتتر می توانید این مرحله را انجام دهید.
برای تمیز کردن دیوارها از آب گرم و صابون استفاده کنید. می توانید از یک محلول تمیز کننده ی مخصوص دیوار های چوبی نیز استفاده کنید.
ترکیب محلول شستشو
برای از بین بردن لکه ها می توانید از سرکه استفاده کنید. 2/1 فنجان سرکه را درون یک سطل آب گرم بریزید, سپس یک حوله را درون محلول بخیسانید و با آن دیوار ها را تمیز کنید تا کاملا تمیز و براق شوند.
تمیز کردن دیوار چوبی
دیوار ها را دستمال بکشید. دیگر نیازی به محلول تمیز کننده نیست! با استفاده از یک حوله ی نمدار دیوار را کاملا تمیز کنید سپس سریعا محل را خشک کنید. اطمینان حاصل کنید که دیوار ها کاملا خشک شده اند تا از پوسیدگی در چوب ها جلوگیری شود.
پاستیل متشکل از ژلاتین، شکر و مواد افزودنی است که طعم‌های مختلف به آن اضافه می‌شود. البته برای براق کردن پاستیل هم از نوعی روغن خوراکی روی سطحش استفاده می‌شود که اگر پاستیلی که تهیه می‌کنید دارای پروانه بهره‌برداری و ساخت و نیز مجوز استاندارد وزارت بهداشت باشد، منافاتی با سلامت فرد ندارد.
ژلاتین پاستیل از پوست یا استخوان حیوانات مختلفی مانند گاو، خوک یا حتی ماهی درست می شود اما در کشور ما به دلیل مساله حلال بودن، تنها پوست و استخوان گاو و به ندرت ماهی کاربرد دارند. ژلاتین خالص، بدون مزه، رنگ و بو، شفاف، فاقد قند و چربی و مواد افزودنی است و به همین دلیل در بازار تولید به آن انواع رنگ ها و اسانس های مجاز خوراکی و شکر اضافه می کنند تا این ماده خوراکی مشتری پسند شود. به طور معمول ژلاتین حاوی 80 درصد پروتئین، 13 درصد رطوبت و 2 درصد مواد مغذی است ترکیبات کلی ژلاتین بصورت زیر است:
پروتئین: ۹۰-۸۴ درصد نمک معدنی: ۲-۱ درصد آب: ۱۵ – ۸ درصد
پروتئین‌های ژلاتین به‌طور عمده متشکل از اسید آمینه‌های گلایسین و پرولین است که بسیاری از افراد به میزان لازم آنها را مصرف نمی‌کنند، درحالی‌که این اسیدهای آمینه نه‌تنها برای پوست، مو و ناخن مفید است بلکه باعث عملکرد مطلوب سیستم ایمنی می‌شود. اما هرگز پروتئین پاستیل را جایگزین نکنید .
درست است که ژلاتین می‌تواند در تحکیم استخوان، غضروف‌سازی و تامین ویتامین‌های مورد نیاز بدن موثر باشد اما این دلیل نمی‌شود که اگر کودک‌تان بدغذاست و میلی به خوردن غذاهای مقوی ندارد، ژله یا پاستیل میوه‌ای را جایگزین مواد مورد نیاز بدن او کنید.
پودر ژلاتین، ژلاتینی است که خشک شده و به دانه‌های ریز تبدیل شده و مزیت آن پراکندگی یکنواخت آن در ظرف است. ورقه‌های ژلاتین هم، ژلاتینی است که روی ورقه خشک شده است. تنها تفاوتی که بین ورقه ژلاتین و پودر آن می‌توان قائل شد این است که استفاده از ورقه‌های ژلاتین محصول نهایی را روشن‌تر و شفاف‌تر می‌کند.
ژلاتین تنها از حیوانات به دست می‌آید و به هیچ عنوان منشا گیاهی ندارد اما آگار (نوعی جلبک) و پکتین (کربوهیدرات گیاهی) از جمله ترکیباتی هستند که می‌توان جایگزین ژلاتین کرد. پکتین یک پلیمر اشتقاقی قندی- اسیدی است که از ساختار‌های ژلاتینی گیاهی موجود در میوه و سبزی به دست می‌آید. با این حال جایگزین کردن پاستیل و خوراکی‌هایی مانند آن با وعده‌های غذایی به هیچ‌وجه توصیه نمی‌شود چراکه این خوراکی نه‌تنها مواد مورد نیاز بدن را تامین نمی‌کند بلکه به دلیل طعم شیرین و چربشان خیلی زود با ذائقه فرد سازگار شده و حتی می‌تواند او را به خوردن این نوع خوراکی‌ها معتاد کند! پاستیلها به دلیل طرح و اندازه‌های کوچک‌شان به نظر کم‌کالری و بی‌ضرر می‌آیند و حتی شاید خیلی‌ها فکر کنند این خوراکی‌های خوش‌رنگ و لعاب سالم‌تر از چیپس و پفک هستند.
اما واقعیت این است که با وجود اندازه کوچک هر پاستیل، کالری هر 100 گرم آن تقریبا با کالری 100 گرم چیپس یا کالری موجود در یک وعده غذایی یکی است. البته کالری انواع پاستیلها با توجه به اندازه و طرز تهیه متفاوت آن در کارخانه‌های مختلف متفاوت است و معمولا بر اساس وزن و ترکیباتی مثل شکر و روغنی که در آن وجود دارد، کالری‌اش محاسبه می‌شود.
شاید خیلی‌ها فکر کنند ژلاتین موجود در پاستیل تامین‌کننده کلسیم بدن است و انواع میوه‌ای آن منبع خوبی برای تامین ویتامین‌های مورد نیاز بدن است و حتی می‌تواند برای بچه‌هایی که علاقه‌ای به خوردن میوه ندارند، جایگزین مناسب و مقوی باشد اما خوب است بدانید ژلاتین موجود در پاستیل از نوع ژلاتین حیوانی است و میزان پروتئین موجود در آن بسیار کمتر از پروتئین گوشت، شیر و تخم‌مرغ و… است و بسیاری از اسیدهای آمینه ضروری را ندارد بنابراین پروتئینی نامرغوب است که نسبت به سایر پروتئین‌ها ارزش غذایی بسیار پایینی دارد و منبع خوبی برای تامین کلسیم و سایر ریز‌مغذی‌های مورد نیاز بدن نیست. برخی تصور می کنند که پاستیلها منبع کلسیم هستند در حالی که این طور نیست و نمی توان عادت به خوردن آن را عاملی برای پیشگیری از بروز پوکی استخوان در نظر گرفت.
مقدارمصرفی
با اینکه کالری 100 گرم پاستیل با یک وعده غذایی کامل برابر است اما هیچ ماده مغذی و خاصیتی برای بدن ندارد و در علم تغذیه به این نوع مواد که صرفا کالری دارند و بی‌خاصیت هستند، کالری تهی گفته می‌شود، به همین دلیل نباید فراموش کرد که پاستیل مثل شیرینی‌ها و قندها جایگاهش در راس هرم غذایی قرار دارد و باید کمترین میزان مصرف را داشته باشد.
درواقع حتی بچه‌ها هم که پرتحرک هستند و امکان چاق شدن‌شان نسبت به بزرگسالان کمتر است، در کل نباید پاستیل و سایر شکلات‌ها و شیرینی‌ها را بیشتر از 50 گرم در روز مصرف کنند. البته این موضوع به سایر برنامه غذایی فرد و اینکه در دیگر وعده‌های غذایی‌اش چه مقدار کالری مصرف می‌کند، بستگی دارد.
از آنجا که تنوع غذایی امروز بسیار بیشتر از سال‌های پیش است و بیشتر هم خواهد شد .اما نکته مهم این است که هر فرد باتوجه به شرایط خاص خود غذاها و خوراکی‌های مصرفی روزانه‌اش را انتخاب کند. بنابراین فرد باید سعی کند بین انتخاب‌های روزانه‌اش تعادل ایجاد کند تا دچار مشکل چاقی و بیماری‌های مختلف نشود. پاستیل و شکر و شیرینی هم از این قاعده مستثنا نیستند و باید باتوجه به شرایط جسمی فرد و میزان نیازش در روز مصرف شوند.
پاستیل و قند
پاستیلها و سایر محصولاتی که تحت عنوان بدون قند در بازار موجود هستند به جای قندهای طبیعی مانند ساکاروز با شیرین‌کننده‌های مصنوعی شیرین می‌شوند. اما این قندهای مصنوعی بسیار شیرین‌تر از قندهای طبیعی هستند و ذائقه فرد را به طعم قوی شیرینی عادت می‌دهند و به این ترتیب حس چشایی فرد در مواجهه با خوراکی‌ها سردرگم می‌شود.
همچنین از آنجا که این قندها مصنوعی هستند، کبد باید این مواد را سم‌زدایی کرده و کلیه این مواد را با مقدار زیادی آب دفع کند بنابراین در صورت مصرف زیاد، کبد و کلیه مجبور به فعالیت بیش از حد می‌شوند. هرچه‌قدر هم که پاستیل، استاندارد و مورد تأیید مراکز بهداشتی باشد، باز هم نمی‌توان قند و کالری موجود در آن را نادیده گرفت. بنابراین پوسیدگی دندان از مهم‌ترین عوارض مصرف بیش از اندازه پاستیل در کودکان و حتی گاهی بزرگسالان است.
بعضی از تولیدکنندگان، ادعا می کنند که از کنسانتره میوه به جای اسانس آن در تولید پاستیل استفاده می کنند. اسانس، به صورت مصنوعی و شیمیایی تهیه می شود اما کنسانتره از میوه طبیعی درست می شود. بعید به نظر می رسد که در فرآیند تولید پاستیل از کنسانتره میوه ها استفاده شود چون این کار باعث شل شدن ژلاتین و مشکل شدن قالب گیری آن می شود.
پاستیل‌هایی که مطابق استاندارد و در کارخانه‌های معتبر تهیه می‌شوند از رنگهای مجاز خوراکی استفاده می‌گردد و جای هیچ‌گونه نگرانی در این مورد نیست.
معمولا افراد پرمشغله مقداری پاستیل، شکلات و بیسکویت دم دستشان می‌گذارند تا در مواقع گرسنگی ته‌دلشان را بگیرد و بتوانند بدون وقفه به کارشان ادامه دهند و در پایان روز فرد احساس می‌کند چیزی نخورده، پس نباید چاق شود. اما این اتفاق نمی‌افتد!
باتوجه به ارزش غذایی بسیار ناچیزی که این نوع خوراکی‌ها دارند، فرد به معنای واقعی غذا نخورده اما اگر میزان کالری مصرفی‌اش را با هم جمع کند، خواهد دید که بسیار بیشتر از نیاز روزانه‌اش انرژی دریافت کرده، بدون اینکه مواد مغذی موردنیاز بدنش تامین شده باشد! خوراکی‌های شیرینی مانند پاستیل، به‌خصوص وقتی فرد برای چند ساعت چیزی نخورده باشد، به دلیل قند زیادی که دارند، با افزایش ناگهانی قند خون، احساس سیری خوبی به فرد می‌دهند اما این احساس فقط حدود نیم ساعت پایدار است چون افزایش قند خون با افزایش ترشح انسولین همراه است و خیلی زود دوباره گرسنگی سراغ فرد می‌آید، به همین دلیل است که مصرف متداول شیرینی‌ها باعث افزایش تعداد دفعات گرسنگی در روز شده و فرد مجبور به مصرف کالری بیشتر از نیازش می‌شود.
به این ترتیب پاستیل و سایر شیرینی‌ها باعث به هم خوردن موازنه کالری‌های دریافتی شده و چاقی فرد را در پی دارد. بنابراین پاستیل برای افرادی که رژیم غذایی دارند یا چاق هستند مناسب نیست. از طرفی هم مواد غذایی شیرین دارای انرژی هستند و به همین خاطر اشکالی ندارد که کودکان بخشی از انرژی روزانه‌شان را به جای خوردن چیپس و پفک، از طریق مصرف پاستیل کسب کنند ولی لازمه این کار نظارت والدین بر آنهاست تا یک وقت کودکان بیش از حد هم از این راه کسب انرژی نکنند. پاستیل‌های فله‌ای و باز موجود در فروشگاه‌ها و مراکز خرید مختلف، مورد تأیید وزارت بهداشت نیستند و خریدن و خوردن آنها به هیچ‌یک از اقشار جامعه توصیه نمی‌شود.
پاستیلها از افزودن شکر و آب به ژلاتین استخوان یا پوست گاو تهیه می‌شوند و البته انتخاب ژلاتین استخوان در همه کشورها به گاو محدود نمی‌شود و برخی از کشورها از ژلاتین استخوان خوک برای تهیه پاستیل استفاده می‌کنند. به همین خاطر هم هست که به هیچ عنوان خوردن انواع بدون مجوز و پروانه وزارت بهداشت (چه پاستیل‌های بسته‌بندی و چه انواع باز آنها) برای مردم مناسب نیست.
ممکن است در پاستیل‌های بدون مجوز از رنگهای غیر مجاز یا ژلاتین خوکی نیز استفاده شده باشد و این نوع خوراکی‌ها اصلاً از پایه و فرمولاسیون تهیه و تولید مورد تأیید وزارت بهداشت نیستند. بنابراین مصرف‌کننده باید برای حفظ سلامت خود و اعضای خانواده، مخصوصاً کودکان، از خریدن محصولات غذایی فله‌ای و بدون پروانه بهداشتی خودداری کند.
یکی دیگر از نگرانی‌ها در مورد مصرف انواع پاستیل هم رنگ موجود در آنهاست. در پاستیل‌هایی که مطابق استاندارد و در کارخانه‌های معتبر تهیه می‌شوند از رنگهای مجاز خوراکی استفاده می‌گردد و جای هیچ‌گونه نگرانی در این مورد نیست. گاهی هم از رنگ‌دهنده‌های طبیعی مثل آب هویج یا آب انار برای رنگی کردن پاستیلها استفاده می‌شود.
مسلما میزان قند مصرفی یک فرد دیابتی با یک فرد سالم متفاوت است و با محدودیت بیشتری برای انتخاب خوراکی‌های شیرین مواجه است. اما یک فرد سالم می‌تواند روزانه 40 تا 50 گرم از انواع خوراکی‌های شیرین که در گروه‌های مختلف غذایی هستند (از انجیر و خرما گرفته تا شیرینی و پاستیل) مصرف کند.
البته بسیار بهتر است که این نوع خوراکی‌ها با معده خالی مصرف نشده و بعد از وعده‌های اصلی و میان‌وعده‌ها میل شوند تا فرد را با احساس سیری کاذب و گرسنگی‌های مکرر مواجه نکند. پس پاستیل برای افراد دیابتی مناسب نیست.
هشت توصیه
ذکر چند نکته هنگام خوردن یا برای تهیه و نگهداری پاستیل ضروری است که به شرح زیر هستند:
۱) پاستیل را در جای گرم نگهداری نکنید و هنگام خرید هم دقت داشته باشید که در قفسه‌ای دور از تابش مستقیم نور آفتاب باشند.
۲) اگر علاقه شدیدی به پاستیل دارید و نمی‌توانید روزی یکی دو عدد از آن را نخورید، می‌توانید قند مصرفی‌تان را کاهش دهید و چای‌تان را به همراه پاستیل بنوشید.
۳) به منظور جلوگیری از پوسیدگی دندان‌هایتان بعد از خوردن پاستیل، حتماً مسواک بزنید.
۴) اگر دندان‌هایتان را دوست دارید، پاستیل را نجوید و اجازه بدهید که مانند شکلات در دهان‌تان آب شود.
۵) به بچه‌های زیر ۲ سال پاستیل ندهید زیرا دستگاه گوارش آنها حساس است و امکان دارد بدن‌شان نسبت به رنگ این محصولات (هرچند که مجاز باشد) واکنش نشان دهد و ممکن است باعث بروز بیش فعالی ویا تـاثیرات روانی در کودکان شود. از طرفی ممکن است این خوراکی‌های ریز باعث خفگی آنها شود.
۶) خوردن و مخصوصاً جویدن پاستیل به سالمندان و افرادی که دندان مصنوعی دارند نیز توصیه نمی‌شود.
۷) بهتر است پاستیل را پس از خارج کردن از بسته‌بندی‌اش، در یک ظرف دردار نگهداری کنید زیرا حالت چسبندگی آن، خیلی زود گرد و غبار و آلودگی محیط را به خود می‌گیرد.
۸) به جای خریدن پاستیل‌هایی که رویشان را لایه‌ای از شکر پوشانده، انواع بدون قند آنها را خریداری کنید.
اگر شما مالک یا مستاجر یک خانه هستید احتمالا متوجه شده اید که دیوار ها بعد از مرور زمان جرم و گرد و خاک می گیرند. ممکن است تمیز کردن کاغذ دیواری ها کار دشواری باشد اما خواهید دید که پس از این کار چه دیوار تمیز و روشنی خواهید داشت. این کار به زیبایی منزل نیز کمک به سزایی می کند. اگر طبق مراحل زیر پیش بروید کاغذ دیواری خانه ی شما مانند روز اولش سفید و تمیز خواهد شد!
مراحل :
دیوار را با آب گرم و صابون تمیز کنید. به طور کلی می توانید کاغذ های دیواری را با آب گرم و صابون و کمی آمونیاک تمیز کنید اما فراموش نکنید که ابتدا باید دیوار ها را گرد گیری کنید!
محلول شستشو
برای تمیز کردن کاغذ دیواری هایی که روکش وینیل دارند, می توانید از سرکه استفاده کنید. پارچه ای را درون مخلوطی از آب گرم و سرکه بخیسانید و با آن دیوار ها را تمیز کنید. سعی کنید مستقیما سرکه را روی کاغذ دیواری نریزید.
برای از بین بردن لکه ها از سرکه و آب استفاده کنید. اگر دیوار خیلی کثیف است می توانید از محلول تمیز کننده ی دیوار استفاده کنید. سعی کنید قبل از استفاده دستورالعمل آن را با دقت مطالعه کنید تا از بروز هرگونه اتفاق احتمالی جلوگیری شود.
برای پاک کردن لکه های خودکار, مداد رنگی یا ماژیک می توانید از محلول حلال جوهر استفاده کنید مانند WD-40
برای از بین بردن لکه ی چربی می توانید از محلول آب گرم و صابون استفاده کنید.
تمیز کردن کاغذ دیواری
محل را دستمال بکشید. برای پاک کردن محلول تمیز کننده از روی دیوار, پارچه ای را مرطوب کنید و به آرامی روی دیوار بکشید. اکنون کاغذ دیواری شما تمیز و درخشان شده است!
(0)
(0)
