«آنها می‌گویند: «منزّهی (از اینکه همتایی داشته باشی) تنها تو، ولی مایی، نه آنها؛ (آنها ما را پرستش نمی‌کردند) بلکه جن را پرستش می‌نمودند؛ و اکثرشان به آنها ایمان داشتند!». رسولان باز گفتند: خدای ما می‌داند که محققا ما فرستاده او به سوی شما هستیم؛ و بر عهده ما چیزی جز ابلاغ آشکار نیست!». آنان گفتند: «ما شما را به فال بد گرفته‌ایم (و وجود شما را شوم می‌دانیم)، و اگر (از این سخنان) دست برندارید شما را سنگسار خواهیم کرد و شکنجه دردناکی از ما به شما خواهد رسید»
در طب اسلامی غذا‌هایی ذکر شده که باید مادر بخورد تا زردی نوزاد برطرف شود. این غذا‌ها به شرح زیر است:
سویق عدس به صورت ناشتا
جویدن کندر نر
ماست و زنیان
دوغ ترش
خیار به صورت ناشتا در تابستان
۲۱ عدد مویز قرمز هسته دار در هر روز
یک قاشق مرباخوری عسل به صورت ناشتا
سرکه
آلوی سیاه تازه
ماهی کباب شده
آب سرد
خرفه
هندوانه
همچنین توصیه شده است که مادر برای رفع زردی نوزاد غذا‌های سرد و ادرار آور بخورد. غذا‌هایی از جمله: پیاز، سبزی، خیار، انگور، هندوانه، کاهو، تخم کاهو، آلو، پرتقال، لیمو، خربزه با پوست، عناب، ترنجبین، تخم کرفس، تخم کدو، زرشک خام، خاکشیر، کاسنی، سوپ جوجه، ماهی، کلم پلو و خورشت کدو
بیرون آمدن و برآمدگی ناف از جمله بیماری هایی است که از هنگام تولد تا هنگام روییدن دندان های کودکان عارض می شود. ورم ناف باید اندکی پس از بریده شدنش بر کودک عارض شود، همچنان که در اندام های دیگر غیر از ناف هنگام ایجاد زخمی در آن ها عارض می شود.
چه زمانی نیاز به ویزیت دکتر وجود دارد؟
وقتی والدین متوجه برجستگی و تورم در ناف کودک شان می شوند، ویزیت دکتر متخصص لازم است. البته در بعضی شرایط نیاز به ویزیت اورژانسی کودک توسط دکتر ایجاد می شود. از جمله: اگر کودک در ناف احساس درد شدید کند، وقتی که فتق با استفراغ همراه باشد و زمانی که تورم و برجستگی ناف دردناک و حساس باشد.
علل فتق ناف در کودکان چیست؟
در دوره جنینی طناب نافی از ناف کودک بیرون زده می شود. نزدیک و بلافاصله بعد از زایمان و کامل شدن جنین، جدار شکم (حلقه ی نافی) خود به خود بسته می شود. ضعف عضلات و عدم بسته شدن رینگ یا حلقه نافی سبب ایجاد فتق ناف در کودک می شود. علل دیگر ایجاد فتق در بالغین شامل چاقی، حاملگی های متعدد، آسیت شکمی، جراحی های شکمی و دیالیز صفاقی مزمن است.
فاکتور های خطر در فتق ناف کدامند؟
این فتق بیشتر در شیر خواران پره مچور یا نارس ایجاد می شود. همچنین در نوزادان با وزن پایین تولد، شیوع بیشتری دارد. شانس ابتلا به فتق ناف در جنس مونث و مذکر یکسان است. در نوزادان سیاه پوست نیز بیشتری دیده می شود. در بالغین، چاقی مفرط و زایمان های متعدد از عوامل خطر ایجاد فتق نافی هستند.
عوارض فتق ناف در کودکان خیلی کم دیده می شود. عوارض فتق ناف زمانی بروز می کند که بافت شکمی بیرون زده حبس شود. این کار جریان خون را به قسمت حبس شده روده کاهش می دهد و باعث درد ناف و آسیب بافت شکم می شود.اگر جریان خون قسمت حبس شده روده کاملا قطع شود و دیگر خونی نداشته باشد، آن قسمت از بافت روده می میرد و اصطلاحا دچار قانقاریا می شود.عفونت ناشی از قانقاریا می تواند در تمامی حفره شکمی پخش شود و باعث مرگ فرد گردد.افراد بزرگسال مبتلا به فتق ناف، بیشتر دچار احتباس یا انسداد (گرفتگی) روده می شوند.عمل جراحی فوری معمولا برای درمان این عوارض لازم است.در افراد بزرگسال معمولا برای جلوگیری از عوارض احتمالی، عمل جراحی انجام می شود، به خصوص اگر فتق ناف بزرگ تر و یا دردناک شود
آزمایشات تشخیصی
پزشک با معاینه بدنی فرد مبتلا، فتق ناف را تشخیص می دهد.گاهی اوقات آزمایشات تصویربرداری مثل سونوگرافی شکم یا عکسبرداری با اشعه ایکس از شکم برای شناسایی عوارض فتق ناف استفاده می شود.
راه های درمان
بیشتر فتق های ناف در نوزادان تا سن یک و نیم سالگی خودبخود بسته می شوند. حتی پزشک می تواند برآمدگی فتق ناف را به طرف داخل شکم هل دهد، اما خودتان هرگز این کار را انجام ندهید.اگرچه برخی افراد معتقدند با چسباندن یک سکه توسط چسب نواری روی قسمت باد کرده می توان فتق را برطرف کرد، اما باید گفت که این کار نه تنها کمکی به بهبود فتق نمی کند، بلکه با جمع شدن میکروب در زیر چسب، ناف دچار عفونت می شود.
علت و درمان بیرون زدگی ناف نوزاد
فتق ناف در کودکان در موارد زیر نیاز به عمل جراحی دارد:
فتق ناف درد دارد.
بیشتر از 5/1 سانتیمتر قطر دارند.
بعد از شش تا 12 ماه، اندازه فتق ناف کم نشود.
تا سن سه سالگی، برطرف نشود.
باعث احتباس یا گرفتگی روده شود.
در افراد بزرگسال معمولا برای جلوگیری از عوارض احتمالی، عمل جراحی انجام می شود، به خصوص اگر فتق ناف بزرگ تر و یا دردناک شود.در این عمل جراحی، یک برش کوچک در پایین ناف ایجاد می شود و بافت بیرون زده به داخل فضای شکم برگردانده می شود. سپس برش شکم توسط بخیه بسته می شود.در افراد بزرگسال پزشک جراح اغلب برای تقویت و استحکام دیواره شکم، از مش استفاده می کند.مش نوعی وسیله است که از نظر ظاهری مشابه توری پلاستیکی و تقریبا به اندازه کف دست است و در صورتی که وسعت محل پارگی جدار شکم زیاد باشد، در حین جراحی در محل فتق قرار داده می شود. این وسیله از روی پوست پیدا نیست و باعث استحکام محل پارگی می شود و احتمال عود فتق را بسیار کاهش می دهد.
چه مراقبت هایی بعد از عمل جراحی فتق نافی لازم است؟
کودک مبتلا به فتق نافی معمولا روزی که در بیمارستان بستری می شود به صورت سرپایی عمل جراحی شده و همان روز هم مرخص می گردد. مگر اینکه بیماری زمینه ای دیگری داشته باشد که نیاز به مراقبت های ویژه را ضروری سازد.محل برش جراحی زیر ناف و چسبیده به آن است. پانسمان زخم بعد از 48 ساعت برداشته شده و توصیه ی استحمام داده می شود. بعد از 7 روز در صورت استفاده از نخ غیر قابل جذب، بخیه های بیمار کشیده می شود.
درد بیمار 2 تا 3 روز طول می کشد و در طی این مدت برای تسکین درد استامینوفن یا بروفن مورد استفاده قرار می گیرد. در صورت ادامه درد علیرغم دریافت مرتب مسکن، لازم است از پزشک معالج کمک گرفت. در 24 ساعت اول بعد از عمل، کودکان معمولا حالت تهوع و استفراغ دارند. در طی این مدت بهتر است از مایعات و آب میوه استفاده شود. ولی بعد از 24 ساعت شروع تغذیه با رژیم غذایی معمولی بلامانع است.چند ساعت بعد ازعمل جراحی، امکان ایستادن، نشستن و چهار دست و پا رفتن برای کودک عمل شده بلامانع است.
بین 2 تا 4 هفته پس از جراحی، باید از دوچرخه سواری و برداشتن جسم سنگین امتناع شود. اصلی ترین نگرانی بعد از عمل فتق ناف عفونت زخم است. علایم آن شامل تشدید درد حدود پنج تا هفت روز بعد از عمل، قرمز شدن زخم و خروج ترشحات بد بوی سبز یا کرم رنگ از محل زخم می باشد. در صورت عفونت زخم نیز باید به جراح مربوطه جهت درمان اطلاع داده شود.
یک عدد هویج و یک عدد سیب زمینی را به صورت قطعات کوچکی خرد کرده و درون قابلمه بریزید. حدود 0/5 لیتر آب داخل آن اضافه کنید و در آن را بسته و بگذارید با حرارت ملایم تقریباً یک ساعت بپزد. زمانی که مواد داخل قابلمه پخته شده و آب باقیمانده دردرون آن حدود یک استکان شد، شعله اجاق را خاموش کنید. آب غذا را جدا کرده و مواد داخل قابلمه را کاملاً له کنید و یا از صافی عبور دهید تا کاملاً نرم و یکنواخت شوند. 2 قاشق از این پوره کرم مانند را به داخل آب غذا ( حدوداً 150 سی سی )، اضافه کنید. 3 قاشق نیز آرد برنج پخته شده و آماده را داخل آن بیفزایید. در صورت دسترسی به روغن زیتون مرغوب، یک قاشق مرباخوری از آن را داخل غذای کودک بریزید. با کمک قاشق غذا را کاملاً هم زده و بدون اضافه کردن نمک و یا شکر آن را به کودک بدهید.
– در صورتی که کودک دچار یبوست است، از دادن لعاب برنج و اضافه کردن هویج به سوپ او خودداری کنید.
بهترین غذا برای کودک سویق است.سویق کودک ترکیبی از سویق گندم، جو و سنجد می باشد که همان سویق کامل است که ذرات بسیار ریزی دارد به طوری که به راحتی قابل حل در آب است .
به صورت رقیق با آب نیمه گرم برای کودکان شیرخوار بالای ۶ ماهه
به صورت فرنی . ترکیب با آب جوش و کمی عسل یا سه شیره
( چون سویق کاملا پخته شده است نیاز به پختن مجدد ندارد )
ترکیب با عسل یا سه شیره به صورت خمیر که به آن حلوای سویق می گویند.
که می توانید با قالب زدن و شکل دادن آن را برای کودکان جذاب کنید و به شکل شکلات در آورید .
و…
یکی از بزرگترین معضلات زندگی مادران جوان از پوشک گرفتن بچه است. چرا که این روزها بچه ها بسیار شیطان تر و بیش فعال تر از قبل شدند و اینکه بتوانید آنها را قانع کنید که باید خودشان به دستشویی بروند کاری بس دشوار است!
هرگز کودکتان را وادار به انجام کاری نکنید که با آن احساس راحتی نمی‌کند. اجبار و عجله در آموزش می‌تواند نتایج عکس بدهد. هر چه آموزش دیر‌تر شروع شود کودک آمادگی بیشتری دارد و بهتر با این مسئله کنار می‌آید.
اگر کودک دوره‌ای بحرانی مثل تغییر شرایط و محیط، وجود فرزندی جدید در خانواده، جدایی پدر و مادر یا به طور کلی شرایط سختی را پشت سر می‌گذارد، بهتر است آموزش از پوشک گرفتن را به وقت دیگری موکول کنید. آموزش استفاده از توالت و لگن روندی وقت‌گیر است و شما هم باید زمان لازم و کافی برای این کار در نظر بگیرید و در عین حال صبر و تحمل داشته باشید.
یک ماه قبل از شروع از پوشک گرفتن کودک
کنترل کنید که کودکتان برای شروع برنامه آموزش توالت آماده است یا نه. آمادگی، یعنی این که کودکتان بعد از هر بار دستشویی برای 2 ساعت یا بیشتر خشک می‌ماند، از شما می‌خواهد که به توالت برود، دوست ندارد پوشکش کنید و در زمان‌های نسبتا مشخصی در روز مدفوع می‌کند. اگر کودک شما 28 ماهگی را پشت سر گذاشته باشد، به احتمال زیاد این نشانه‌ها را خواهد داشت. هر چه سن بچه‌ها بیشتر از 28 ماه و نزدیک‌تر به 3 سالگی باشد، موفقیت این روش بیشتر تضمین می‌شود.
برنامه کاری‌تان را خالی کنید و 3 روز را دربست کنار بگذارید و روی آموزش توالت تمرکز کنید. یک نفر دیگر (پدر، مادربزرگ یا پرستار) را هم کنار دست‌تان داشته باشید تا حداقل در 2 روز اول کمک‌تان کند.
یک جور «سرود توالت» اختراع کنید! هدف این است که با رقص و سرود و خوشحالی کودک را به خاطر موفقیتش تشویق کنید و برای ادامه دادنش به او انگیزه بدهید. بنابراین این سرود می‌تواند یک آواز باشد، یک هورای دسته‌جمعی یا یک رقص 3 نفره با کودکی که توی هوا پرت می‌شود! به این فکر کنید که کودکتان چطوری‌اش را دوست دارد.
2 تا 5 هفته قبل از شروع آموزش، کودکتان را با لگنش آشنا کنید. وقت‌هایی که خودتان، همسرتان یا نزدیکان دیگری که با آنها رودربایستی ندارید، می‌خواهید به توالت بروید، به او اطلاع بدهید که دارید برای چه کاری می‌روید! می‌توانید مراحل توالت را از پایین کشیدن شلوار تا سیفون و شستن دست‌ها برایش توضیح بدهید. حتی می‌توانید بعد از توالت، همراه با همسرتان برای خودتان سرود توالت را اجرا کنید! اگر والدین این کار را برای خودشان بکنند، کودک حس می‌کند این یک تفریح خانوادگی است! می‌توانید این کار را برای عروسک‌های کودکتان هم اجرا کنید و تمام مراحل توالت را به او نشان بدهید.
یک هفته قبل از شروع از پوشک گرفتن کودک
یک بسته پوشک را به کودکتان نشان بدهید و بگویید که از چهارشنبه (یا هر روز دیگری که قرار است آغاز تعطیلات 3 روزه آموزش پوشک‌تان باشد) دیگر نیازی به این‌ها ندارید و او قرار است بی‌پوشک بگردد. این را به عنوان یک ماجرای مفرح و هیجان‌انگیز معرفی کنید. به او بگویید هر وقت این بسته پوشک تمام شود، دیگر نیازی نیست او پوشک به پا کند و آزاد است!
یکی از علت‌های کارآمدی این روش (و علت این که به آن روش «کودک، بی‌پوشک» می‌گویند) این است که بچه‌ها عاشق این هستند که بی‌لباس بگردند!
اولین روز آموزش از پوشک گرفتن کودک
همراه با کودکتان از خواب بیدار شوید. پوشکش را باز کنید. بهتر است کودکتان لباسی داشته باشد که مزاحم نشستن او روی لگن نشود. یک دامن کوتاه (بدون شورت) برای دخترها عالی است. برای پسرها هم فقط یک شورت راحت‌تر است. از حالا به بعد شما و همسرتان باید چشم بدوزید به بچه‌تان تا اگر نشانه‌هایی از نیاز به دستشویی دیدید، او را فوری به نزدیک‌ترین لگن برسانید.
در طول روز همگی (یعنی خودتان، همسرتان و کودکتان) را مجبور کنید میوه و چیزهای آبکی بخورند و کلی آب و شربت دم دست بگذارید که چیزی برای توالت داشته باشید! هر وقت خودتان خواستید به توالت بروید، به کودکتان بگویید و مراحل را برایش توضیح دهید. جای دقیق لگن را به او نشان بدهید و بگویید که چه انتظاری از او دارید.
اگر کودکتان روی لگن نشست و کارش را انجام داد، موفقیتش را به او تبریک بگویید، حتی اگر بیشترش روی زمین ریخته بود و فقط یک قطره‌اش به لگن رسیده بود! اگر این طوری شد، سرود توالت را با هم اجرا کنید و حتی می‌توانید به او جایزه هم بدهید. بعد از 10 تا 12 بار، معمولا بچه‌ها یاد می‌گیرند به صورت مستقل از لگن استفاده کنند.
اگر یک اتفاق ناخوشایند رخ داد (مثلا مبل یا فرش کثیف شد) نگویید «چیزی نیست!». به جایش با یک لحن ملایم و کمی ناراحت بگویید «جیش (یا پی‌پی) توی لگن!» و به کودکتان کمک کنید تا فرش و مبل را تمیز کنید. به هیچ عنوان سرش داد نزنید و به خاطر اتفاقی که افتاده، شرمنده‌اش نکنید. اتفاق، حتما می‌افتد!
قبل از زمان خواب بعدازظهر و خواب شبانه، به کودکتان بگویید که وقت توالت است (از او نپرسید که می‌خواهد برود یا نه، چون جوابش نه خواهد بود!) و بعد پوشکش کنید، مگر این که مطمئن باشید خشک می‌ماند.
روز دوم آموزش از پوشک گرفتن کودک
روش روز اول را ادامه بدهید. تنها تفاوت این است که در روز دوم می‌توانید یک ساعت در بعدازظهر بیرون بروید. صبر کنید تا او در لگن کارش را بکند و بعد سریع از خانه بیرون بزنید! این طوری به او می‌فهمانید که بین زمان بیرون رفتن از خانه و دستشویی کردن، ارتباطی وجود دارد. ضمنا با این کار کودکتان را با «توالت درخواستی» هم آشنا می‌کنید، یعنی قبل از بیرون رفتن از او بخواهید که توالت کند.
موقع بیرون رفتن پای کودکتان یک شلوار راحت بکنید و برایش پوشک یا شورت آموزشی نپوشانید. قرار است برای هر رخدادی، داخل خانه یا بیرون آن کودک را آزاد بگذارید. با این حال چند دست لباس با خودتان بردارید؛ شاید خیلی هم خوش شانس نبودید!
بهتر است برای بیرون رفتن یک جای نزدیک را انتخاب کنید تا پیاده (بدون ماشین) بروید. قدم زدن در محله (حتی اطراف ساختمان خودتان) یا رفتن تا پارک نزدیک خانه، این امکان را مهیا می‌کند که یک لگن کوچک را هم با خودتان ببرید. در این مرحله، انتظار نمی‌رود که کودک بتواند خودش را یک ساعت نگه دارد.
روز سوم آموزش از پوشک گرفتن کودک
همان روش روز اول را ادامه بدهید، اما می‌توانید صبح و عصر برای یک ساعت بیرون بروید. هر بار قبل از رفتن از کودکتان بخواهید توالت کند و بعد بیرون بروید.
برای بیرون رفتن همان کارهای قبلی را بکنید؛ شلوار راحت، لگن کوچک همراه و لباس‌های اضافه.
چگونه کودک را از پوشک بگیریم؟,راه حل برای چگونگی از پوشک گرفتن بچه
بعد از آموزش از پوشک گرفتن کودک
بعد از این تعطیلات طولانی می‌توانید انتظار داشته باشید که کودکتان هر بار که لازم دارد، خودش را به لگن برساند یا به شما بگوید که کمکش کنید. اما برای رسیدن به نتیجه مطلوب، همچنان باید انتظار اتفاقاتی را داشته باشید.
برای 3 ماه آینده، به کودکتان اجازه بدهید با شورت یا با یک شلوار شل و ول در خانه بگردد. پوشک را فقط برای خواب شبانه استفاده کنید. بیرون از خانه هم شلوارهای راحت پای او کنید که پایین کشیدن‌شان ساده باشد.
شورت‌های آموزشی یا لباس‌های زیر تنگ برای بچه حس پوشک را دارند و استفاده از آنها قبل از 3 ماه کودکتان را ترغیب می‌کند که توی همان‌ها کارش را انجام بدهد. بعد از 3 ماه بدون هیچ رخداد غیر منتظره، می‌توانید به او شورت بپوشانید.
وقتی بیرون می‌روید، لگن کوچک‌تان را همراه‌تان ببرید. در محیط‌های عمومی از آن در دستشویی‌های عمومی استفاده کنید یا از تبدیل‌های توالت فرنگی برای او استفاده کنید. حتما دست‌های خودتان و کودکتان را بعد از استفاده از توالت بشویید.
با این ترفندها به کودکتان برای از پوشک گرفتن کمک کنید
*حدود 1 الی 3 دقیقه بعد از هر وعده غذا او را روی لگن بنشانید.
* کودک را بیشتر از 5 الی 8 دقیقه روی لگن نگه ندارید. اجبار به نشستن طولانی مدت تأثیر منفی خواهد داشت.
* برای نشاندن کودک روی لگن به زور متوسل نشوید.
* نباید نشستن روی لگن برای کودک جنبه بازی و سرگرمی داشته باشد. چون کودک این کار را یک بازی قلمداد می کند و هدف اصلی از این کار را فراموش می کند.
* برای استفاده موفقیت آمیز از لگن به کودک جایزه دهید، اما باج نه! باج را پیش از انجام کار و جایزه را پس از انجام کار می دهند.
سن از پوشک گرفتن کودک,بهترین روش از پوشک گرفتن کودک
در مورد پسران پس از پایان دو سالگی اقدام به از پوشک گرفتن او کنید
* با زبان کودکانه فواید استفاده از لگن را برایش بازگو کنید.
* در مراحل اولیه گرفتن از پوشک، اگر فرزندتان در خانه دسته گلی آب داد هرگز او را تنبیه و یا سرزنش نکنید. تنها کافیست به او تذکر دهید و او را با مهربانی تمیز کنید.
* هر دو ساعت یک بار بین وعده های غذا فرزندتان را روی لگن بنشانید.
* یک اسم رمز یا علامتی را برای اعلام نیاز به دستشویی به کودکتان آموزش دهید.
* در این زمینه، کودکتان را با سایر کودکان مقایسه نکنید. هر کودک ویژگی ها و توانمندی های منحصر به فردی دارد و مقایسه کار درستی نیست.
* قبل و بعد از خواب روزانه و یا شبانه کودک را روی لگن بنشانید.
* بعد از 2 یا 3 بار استفاده موفقیت آمیز از لگن دیگر به او پوشک نپوشانید و فقط از شورت یا شلوار استفاده کنید.
* به خاطر داشته باشید که کودک در هوای سرد زودتر و بیشتر نیاز به دفع ادرار پیدا می کند.
* تا حد امکان قبل از خواب و یا حین خواب به کودک مایعات و شیر ندهید تا جای خود را خیس نکند.
(0)
(0)
