آیا حافظه ی سیستم شما پر شده است؟ شما نمی توانید همه ی فایل ها را از سیستم پاک کنید اما می توانید بررسی کنید که چه چیزی فضای سیستم شما را پر کرده است. در این مقاله به شما آموزش می دهیم که چگونه حافظه ی سیستم را بررسی کنید.
My Computer
مراحل :
دایرکتوری اصلی را باز کنید. File Explorer را باز کنید و به قسمت “My Computer” بروید.
نوار بزرگ را مشاهده کنید. اگر نوار به رنگ سبز باشد, فضای به اندازه ی کافی در اختیار دارید. اگر این نوار به رنگ قرمز باشد, لازم است برخی فایل ها را پاک کنید.
اگر می خواهید فضای آزاد و اشغال شده ی سیستم را مشاهده کنید به زیر نوار نگاهی بیاندازید.
کورتاژ(D&C) یک عمل جراحی کوتاه است که در آن دهانه رحم گشاد می شود و یک وسیله خاص برای تراشیدن پوشش رحم استفاده می شود. دانستن آنچه قبل، در طی و پس از عمل جراحی اتفاق می افتد باعث کاهش نگرانی های شما می شود.
انواع کورتاژ
ممکن است به دلایلی به کورتاژ نیاز داشته باشید. این عمل به دلایل زیر انجام می شود:
علت اول: خارج کردن بافت های جفت در داخل رحم در طول یا بعد از سقط جنین. این کار از عفونت و یا خونریزی شدید جلوگیری می کند.
علت دوم: تشخیص یا درمان خونریزی غیر طبیعی رحم. کورتاژ به تشخیص یا درمان بیماری های رشد مانند فیبروم ( این مقاله را بخوانید: فیبروم یا میوم رحم چیست)، پولیپ، عدم تعادل هورمونی یا سرطان رحم کمک می کند. نمونه ای از بافت رحم برای بررسی سلول های غیر طبیعی زیر میکروسکوپ مشاهده می شود.
در هنگام عمل کورتاژ چه اتفاقی می افتد؟
می توانید عمل کورتاژ را در مطب دکتر خود، کلینیک یا بیمارستان انجام دهید. کورتاژ معمولا 10 تا 15 دقیقه طول می کشد، اما ممکن است تا 5 ساعت در مطب، کلینیک یا بیمارستان بمانید. قبل از کورتاژ، باید فرم رضایت نامه را امضا کنید و در خصوص سابقه پزشکی به پزشک اطلاع دهید. در خصوص عمل از پزشک سؤال کنید. اگر موارد زیر وجود دارد حتما به پزشک بگویید:
• مشکوک هستید که حامله هستید
• شما به هر گونه دارو، ید یا لاتکس حساسیت دارید.
• سابقه اختلالات خونریزی دارید یا داروی رقیق کننده خون مصرف می کنید.
شما بیهوش خواهید شد. نوع بیهوشی بستگی به روش عمل دارد.
• اگر از بیهوشی عمومی استفاده شود، طی عمل بیدار نخواهید شد.
• اگر بیهوشی نخاعی یا اپیدورال (منطقه ای) استفاده شود، از کمر به پایین را حس نخواهید کرد.
• اگر بیهوشی موضعی استفاده شود، بیدار خواهید بود و اطراف دهانه رحم بی حس خواهد بود.
قبل از انجام کورتاژ
قبل از کورتاژ، باید لباس مخصوص بیمارستان را بپوشید، و مثانتان را خالی کنید.
در طول کورتاژ
در طی کورتاژ، به پشت دراز می کشید و پاها را بر روی رکابی مشابه آزمایش لگن قرار می دهید. سپس دکتر یک اسپکولوم را به داخل واژن وارد می کند و دهانه رحم را با گیره می گیرد. اگرچه کورتاژ شامل سوزن یا برش نیست، اما پزشک دهانه رحم را با یک محلول ضد عفونی پاک می کند.
کورتاژ شامل دو مرحله اصلی است:
• مرحله اول:
گشاد کردن شامل باز کردن دهانه قسمت پایین رحم (دهانه رحم) به منظور وارد کردن ابزار. پزشک ممکن است قبل از شروع یک لوله نازک (لامیناریا) وارد دهانه کند و یا قبل از انجام این عمل از دارو استفاده کند تا دهانه رحم را نرم کند و باعث باز شدن آن شود.
• مرحله دوم:
کورتاژ شامل برش پوشش رحم و برداشتن محتویات رحم با ابزار قاشق شکل (یک کورت) است. دکتر همچنین ممکن است از یک کانول برای مکش هر ماده باقی مانده از رحم استفاده کند. این کار باعث گرفتگی عضلات می شود. نمونه بافت سپس برای آزمایش به آزمایشگاه فرستاده می شود.
گاهی اوقات جراحی های دیگر همراه با کورتاژ انجام می شود. به عنوان مثال، پزشک ممکن است یک دستگاه باریک برای مشاهده داخل رحم (عمل هیستروسکوپی چیست) وارد کند.
عوارض انجام کورتاژ
پس از کورتاژ، عوارض جانبی و خطرات احتمالی وجود دارد. عوارض جانبی رایج عبارتند از:
گرفتگی
لکه بینی یا خونریزی خفیف
عوارض مانند گردن آسیب دهانه رحم و سوراخ شدن رحم یا مثانه و عروق خونی بسیار نادر است. اما در صورتی که علایم زیر را پس از کورتاژ داشتید، با پزشک خود تماس بگیرید:
خونریزی شدید یا طولانی یا لخته شدن خون
تب
درد
حساس شدن شکم
ترشحات بدبود از مهبل (واژن)
در موارد بسیار نادر، بافت زخم (چسبندگی) ممکن است در داخل رحم ایجاد شود. این بیماری (سندرم Asherman) باعث ناباروری و تغییر در جریان قاعدگی می شود. جراحی می تواند این مشکل را برطرف کند، بنابراین حتما هر تغییر غیر طبیعی قاعدگی را پس از کورتاژ گزارش دهید.
مراقبت های بعد از کورتاژ
– پس از کورتاژ، یک پوشش جدید در رحم ایجاد خواهد شد. دوره قاعدگی بعدی ممکن است در زمان منظم رخ ندهد. ممکن است زود یا دیر شود.
– تا زمانی که دهانه رحم به اندازه طبیعی خود برسد، باکتری از واژن می تواند وارد رحم شود و باعث عفونت شود. در این زمان هیچ چیزی وارد مهبل نکنید. در خصوص زمان مناسب برای نزدیکی جنسی یا استفاده دوباره از تامپون از پزشک بپرسید.
– پس از کورتاژ، باید به کمک فردی دیگر به خانه بروید. اگر از بیهوشی عمومی استفاده شده باشد، مدت زمان زیادی احساس خستگی می کنید و حالت تهوع و استفراغ دارید. شما می توانید پس از یک یا دو روز به فعالیت های منظم خود بازگردید. در عین حال، در خصوص محدودیت ها از پزشک خود بپرسید. همچنین ممکن است چند روز لکه بینی و گرفتگی عضلات داشته باشید. این حالت طبیعی است. ممکن است بخواهید از پد بهداشتی برای لکه بینی استفاده کنید و برای کاهش درد نیز می توانید مسکن مصرف کنید.
– احتمالا تغییری در زمان قاعدگی بعدی شما اتفاق می افتد. ممکن است قاعدگی زودتر یا دیرتر دیده شود. برای جلوگیری از ورود باکتری ها به رحم، در خصوص زمان مناسب برای استفاده از تامپون و رابطه جنسی با پزشک صحبت کنید.
– طبق برنامه به ملاقات پزشک بروید. اگر بافتی برای بیوپسی فرستاده شده است، در خصوص زمان دریافت نتایج از دکتر بپرسید. نتایج معمولا ظرف چند روز در دسترس هستند.
آیا چیزی هست که باید بعد از کورتاژ انجام دهم یا نباید انجام دهم؟
اگر هر یک از موارد زیر را داشته باشید، باید با پزشک خود تماس بگیرید:
خونریزی شدید از مهبل (واژن)
تب
درد در ناحیه شکم
ترشحات بدبو از مهبل (واژن) آیا پس از سقط جنین کورتاژ نیاز است؟
– حدود 50٪ از خانم هایی که سقط جنین دارند کورتاژ انجام نمی دهند. خانم ها می توانند در خصوص سقط جنین قبل از هفته دهم بارداری تمام مشکلات را به تنهایی حل کنند. پس از هفته دهم بارداری، سقط جنین به احتمال زیاد ناقص خواهد بود و نیاز به کورتاژ دارد. انتخاب استفاده از کورتاژ یا فرایند طبیعی انتخاب شخصی است که بهتر است پس از صحبت با پزشک تصمیم گیری انجام شود.
– بعضی از خانم با سقط جنین در منزل راحت تر هستند. برخی معتقدند این مرحله قسمتی از فرآیند بهبود به حساب می آید. همچنین بسیاری از خانم هایی که سقط جنین دارند سابقه سوء تغذیه دارند و نمی خواهند عوارض ناشی از کورتاژ باعث مشکلات بعدی شود. برای اکثر سقط جنینهای سه ماهه اول، مدیریت انتظار یک گزینه مناسب است.
– برای برخی از خانم ها عواقب عاطفی انتظار برای سقط جنین طبیعی، بیش از پیش غیر قابل پیش بینی است و به سختی می توانند آن را مدیریت کنند. بهبود برای آنها فقط با عمل کورتاژ امکان پذیر است. کورتاژ برای خانم هایی توصیه می شود که بعد از هفته 10 تا 12 بارداری سقط جنین یا بیماری داشته اند که نیاز به مراقبت های ویژه دارد.
خطرات مرتبط با بیهوشی مانند واکنش نامطلوب به دارو و مشکلات تنفسی
خونریزی شدید
عفونت در رحم یا سایر اندام های لگن
سوراخ شدن رحم
شکستن یا تضعیف دهانه رحم
زخم رحم یا زخم دهانه رحم که ممکن است نیاز به درمان بیشتری داشته باشد
عمل ناقص که نیاز به انجام یک عمل دیگر دارد
در چه شرایط های دیگری از کورتاژ استفاده میشود؟
کورتاژ اغلب به عنوان یک روش جانبی برای هیستروسکوپی استفاده می شود. علاوه بر این، کورتاژ اغلب برای شرایط زیر استفاده می شود:
1) کورتاژ در خونریزی نامنظم یا بیش از حد :
خونریزی نامنظم شامل لکه بینی یا خونریزی بین دوره ها است. خونریزی با دوره های طولانی و سنگین و یا خونریزی پس از یائسگی می تواند نشانه مشکلات زیادی باشد. در کورتاژ پوشش رحم برداشته می شد و بافت آن زیر میکروسکوپ بررسی می شود. این عمل می تواند باعث ایجاد خونریزی غیرطبیعی شود. علل خونریزی نامنظم یا غیر طبیعی عبارتند از:
• فیبریدها و پولیپ ها:
این شرایط بسیار رایج هستند. تومورهای فیبرینی به دلیل رشد غیر سرطانی سلول ها می باشد که در رحم ظاهر می شوند. بعضی حتی از دیوار رحم بر روی ساقه رشد می کنند. فیبریدها می توانند باعث درد مزمن و خونریزی شدید شوند. پولیپ ها، مانند فیبروئید، باعث رشد غیرسرطانی سلول ها می شوند و علت رایجی برای خونریزی نامنظم هستند. پولیپ ها و فیبروئید ها علائمی شبیه به سایر علل خونریزی شدید دارند.
• سرطان آندومتر:
کورتاژ و هیستروسکوپی برای علائم بیمارهای خاص ایجاد شده در اثر سرطان رحم یا تغییرات پیش سرطان انجام می شود. البته، تشخیص سرطان در مراحل اولیه و قابل درمان آن بسیار مهم است.
2) کورتاژ درمانی:
کورتاژ اغلب به عنوان درمانی برای مشکلات شناخته شده استفاده می شود. یک حالت سقط جنین ناقص یا حتی زایمان کامل است، که در آن ، بافتی از جنین یا جفت در داخل رحم مانده باشد. اگر بافتی در رحم باقی مانده باشد خونریزی شدید اتفاق می افتد که می تواند باعث مرگ شود. پزشک در صورت موارد زیر از انجام کورتاژ اجتناب می کند مگر ضروری باشد:
عفونت لگن:
در صورت داشتن عفونت، این احتمال وجود دارد که ابزار جراحی عفونت و باکتری را از واژن و دهانه رحم به رحم منتقل کند. همچنین احتمال آسیب به بافت آلوده وجود دارد. به همین علت پزشک ممکن است تا زمان برطرف شدن عفونت به وسیله آنتی بیوتیک صبر کند.
• اختلالات لخته شدن خون:
پزشکان بر توانایی طبیعی بدن برای لخته شدن برای متوقف کردن خونریزی پس از کورتاژ توجه دارند. زنان با اختلالات خون مشخص معمولا این جراحی را انجام نمی دهند.
• مشکلات پزشکی جدی:
برای مثال، در بیماری قلبی و ریه بیهوشی عمومی و بعضی اوقات موضعی می تواند خطرناک باشد.
آیا حافظه ی سیستم مکینتاش شما پر شده است؟ شما نمی توانید همه ی فایل ها را از سیستم پاک کنید اما می توانید بررسی کنید که چه چیزی فضای سیستم شما را پر کرده است. در این مقاله به شما آموزش می دهیم که چگونه حافظه ی سیستم را بررسی کنید.
About this Mac
مراحل :
روی منوی Apple کلیک کنید, سپس روی گزینه ی “About this Mac”. کلیک کنید.
روی زبانه ی storage کلیک کنید. فضای خالی سیستم را مشاهده خواهید کرد. هر رنگ مرتبط با دسته ی خاصی است و قسمت سفید رنگ فضای خالی و آزاد سیستم می باشد.
برای مشاهده ی سایز هر دسته, موس را روی آن قسمت ببرید. برای هر قسمت پنجره ای نمایش داده می شود و سایز آن دسته را به شما نمایش خواهد داد.
هیوسین(HYOSCINE) در رده درمانی آنتی کولینرژیک قرار گرفته و به اشکال دارویی قرص و آمپول وجود دارد. بهبود دردهای روده‌ای و تسکین برخی از دردهای شکمی از جمله موارد مصرف داروی هیوسین می‌باشد. درواقع این دارو انقباض و گرفتگی‌های عضلات جداره روده را رفع میکند و مستقیما روی دستگاه گوارش تاثیر می‌گذارد. به علاوه یکی از روش‌های کمکی درمان اسهال استفاده از داروی هیوسین می‌باشد. درواقع کارهیوسین شل کردن عضلات دیواره معده، روده، مجرای صفرا و دستگاه ادراری است.
هیوسین دو نوع است: هیوسین بوتیل برومید که اسپاسم (گرفتگی عضلات) مجرای معده و روده را در سندروم روده تحریک‌پذیر کاهش می دهد و هیوسین هیدروبرومید که بیماری و تهوع ناشی از اختلالات در گوش میانی را کنترل می‌نماید.
دیگر موارد مصرف قرص هیوسین شامل موارد زیر می‌گردد:
از این دارو در بیماری مسافرت و انواع دیگر تهوع و استفراغ همچون تهوع پس از اعمال جراحی استفاده میشود.
داروی هیوسین به عنوان ماده کمک بیهوشی برای کاهش بزاق و پیشگیری از ترشحات بیش از حد مجاری تنفسی به کار می‌رود.
این دارو اثر آرامبخش بر مسیرهای عصبی که تهوع و استفراغ را کنترل می‌کنند دارد.
در اسپاسم‌های گوارشی و ادراری – تناسلی به طور گسترده‌ای مورد استفاده قرار می‌گیرد.
آمپول یا قرص هیوسین بر روده اثر ضد اسپاسم دارد. یعنی گرفتگی عضلات روده را برطرف میکند.
در کولیک صفراوی و کلیوی به عنوان داروی کمکی مصرف میشود.
از این دارو در اعمال جراحی مربوط به چشم استفاده میشود. زیرا مردمک چشم را گشاد میکند.
چگونگی مصرف قرص هیوسین
برای استفاده بهتر است قرص هیوسین با یک لیوان آب مصرف شود. همچنین این دارو باید حداقل یک ساعت قبل از مصرف آنتی‌اسیدها یا داروهای ضد اسهال استفاده شود. مقدار مصرف برای بزرگسالان براساس نوع بیماری متفاوت است اما به طور معمول مقدار ۲۰ میلی‌گرم چهار بار در و برای کودکان مقدار ۱۰ میلی‌گرم سه بار در روز مصرف میشود.
یبوست ، خشکی دهان ، اختلال در ادرار کردن و حالت تهوع از جمله شایع‌ترین عوارض این دارو می‌باشد. در صورت تشدید و یا طولانی شدن این عوارض باید سریعا به پزشک مراجعه شود. همچنین خارش ، تورم دست یا پا ، مشکلات تنفسی ، افزایش نبض ، سرگیجه ، اسهال ، مشکلات بینایی و چشم درد از جمله عوارض بعید قرص و آمپول هیوسین هستند که در صورت بروز این علایم نیز باید به پزشک مراجعه شود.
توجه داشته باشید که استفاده طولانی مدت از دارو به مقدار زیاد می‌تواند منجر به دیابت، شکنندگی استخوان‌ها و نازک شدن پوست و تاخیر در رشد کودکان بشود. در صورت مصرف این دارو به صورت فرم خوراکی و به مدت طولانی کنترل فشار خون ضروری می‌باشد.
نکاتی در ارتباط با مصرف داروی هیوسین
اگر قرص این دارو را مصرف میکنید باید نمک کمتر بخورید همچنین لازم است مکمل‌های پتاسیم مصرف شود.
در صورت فراموش کردن مصرف دارو به محض یادآوری دارویتان را مصرف کنید. اگر نوبت بعدی ۲ ساعت دیگر است فعلا یک نوبت مصرف و از نوبت بعدی صرفنظر کنید.
بدون اجازه پزشک این دارو را قطع نکنید. زیرا درمان آن به صورت خوراکی برای مدت طولانی ادامه می‌یابد و به تدریج از مقدار آن کم میشود.
مصرف الکل همراه با خوردن قرص این دارو خطر زخم معده را افزایش میدهد.
برای خانم‌های باردار کرم‌ها و پمادهای این دارو بی‌ضررند. اما قرص‌ها ممکن است برای جنین زیان‌آور باشند.
مصرف این دارو همراه با برخی از واکسن‌ها واکنش‌های شدید ایجاد میکند.
برای خانم‌های شیرده این دارو در شیر مادر نفوذ میکند و ممکن است برای شیرخوار زیان‌آور باشد.
در صورتی که دارای بیماری دیگری هستید و یا همزمان داروی دیگری هم مصرف میکنید موارد را با پزشک خود در میان بگذارید.
نحوه کنترل دسترسی دستگاه های مختلف به WiFi با استفاده Netgear
ترفند ها به شما آموزش می دهد که چگونه دسترسی موبایل, تبلت و دستگاه های دیگر را به WiFi کنترل کنید. مراحل انجام این کار بسته به نوع روتر شما متفاوت است اما شما می توانید از روش Linksys و Netgear استفاده کنید, زیرا این روش ها روی اکثر روتر ها عمل می کند.
Netgear
مراحل :
در مرورگر اینترنت خود به روتر Wi-Fiمتصل شوید. یک راه ساده برای انجام این کار در روتر Netgear این است که مرورگر را باز کنید و به آدرس Routerlogin.net بروید.
با استفاده از نام کاربری و رمز عبور admin وارد شوید. اگر اطلاعات ورود را تغییر نداده باشید, در اینجا باید نام کاربری و رمز عبور admin را وارد کنید.
روی زبانه ی Advanced کلیک کنید. این زبانه معمولا در گوشه ی سمت چپ صفحه قرار دارد.
روی گزینه ی Security کلیک کنید. این گزینه در ستون سمت چپ قرار دارد.
روی گزینه ی Access Control کلیک کنید. این یکی از گزینه های قسمت ″Security.″ می باشد.
گزینه ی ″Turn on Access Control.″ را علامت بزنید. همه ی دستگاه هایی را که در حال حاضر به شبکه متصل هستند را مشاهده خواهید کرد. هم چنین لینک دستگاه هایی که به شبکه متصل شده اند اما در حال حاضر آفلاین هستند را مشاهده خواهید کرد.
یک قانون دسترسی را انتخاب کنید. می توانید یکی از دو گزینه ی زیر را انتخاب کنید :
Allow all new devices to connect: به این ترتیب هر فردی که رمز عبور شبکه ی شما را بداند تا هر زمان که بخواهد می تواند به شبکه دسترسی داشته باشد. اگر می خواهید یک دستگاه را مسدود کنید, این گزینه را انتخاب کنید.
Block all new devices from connecting: با انتخاب این گزینه هیچ دستگاه جدیدی اجازه ی دسترسی به شبکه را نخواهد داشت ( حتی اگر رمز عبور داشته باشند ) مگر اینکه آدرس MAC آنها را به لیست اضافه کنید.
دستگاهی را که می خواهید مسدود ( یا مجاز ) کنید, پیدا کنید. اگر دستگاه در حال حاضر آنلاین نیست, روی گزینه ی View list of allowed devices not currently connected to the network کلیک کنید.
کادر کنار هر دستگاهی را که می خواهید مسدود ( یا مجاز ) کنید, علامت بزنید.
روی Block یا Allow کلیک کنید.
روی گزینه ی Apply کلیک کنید. اکنون دستگاه بسته به انتخاب شما به شبکه دسترسی خواهد داشت.
نحوه کنترل دسترسی دستگاه های مختلف به WiFi با استفاده از روتر Linksys
ترفند ها به شما آموزش می دهد که چگونه دسترسی موبایل, تبلت و دستگاه های دیگر را به WiFiکنترل کنید. مراحل انجام این کار بسته به نوع روتر شما متفاوت است اما شما می توانید از روش Linksys و Netgear استفاده کنید, زیرا این روش ها روی اکثر روتر ها عمل می کند.
Linksys
مراحل :
در مرورگر اینترنت خود به روتر Wi-Fi متصل شوید. شما می توانید برای انجام این کار به آدرس IP روتر بروید. در اینجا به شما آموزش می دهیم که چگونه این آدرس را از طریق سیستم ویندوز یا مکینتاش پیدا کنید :
در سیستم عامل ویندوز :
منوی Start را باز کنید و روی Settings کلیک کنید.
روی Network & Internet کلیک کنید.
از پایین پنل اصلی روی گزینه ی View your network properties کلیک کنید. آدرس IP زیر ″Default gateway.″ لیست شده است.
در سیستم عامل مکینتاش :
منوی Apple را باز کنید و روی System Preferences کلیک کنید.
روی Network کلیک کنید.
از پایین پنل اصلی روی گزینه ی Advanced کلیک کنید. ممکن است لازم باشد قبل از این که این گزینه را مشاهده کنید, از پنل سمت چپ روی ارتباط خود کلیک کنید.
روی زبانه ی TCP / IP کلیک کنید. آدرس IP کنار ″Router.″ لیست شده است.
با استفاده از نام کاربری و رمز عبور admin وارد شوید. اگر اطلاعات ورود را تغییر نداده باشید, در اینجا باید نام کاربری و رمز عبور admin را وارد کنید.
آدرس MAC دستگاه مورد نظر را پیدا کنید. یک راه سریع برای انجام این کار این است که دستگاه را به روتر وصل کنید, سپس در جدول DHCP قرار خواهد گرفت. دستگاه را به روتر متصل کنید, سپس طبق مراحل زیر پیش بروید:
از بالای صفحه روی زبانه ی Status کلیک کنید.
سپس روی Local Network کلیک کنید.
روی جدول DHCP Client کلیک کنید. با این کار لیست همه ی دستگاه هایی که به روتر متصل هستند نمایش داده خواهد شد. آدرس IP و MAC در کنار هر دستگاه نمایش داده شده است.
آدرس MAC هر دستگاهی را که می خواهید کنترل کنید در یک ویرایشگر متن کپی و جایگذاری کنید.
روی زبانه ی Access Restrictions کلیک کنید. این زبانه در بالای صفحه قرار دارد.
روی OK کلیک کنید.
یک لیست جدید Access Policy ایجاد کنید. در این لیست دستگاه هایی که می توانند به شبکه ی اینترنت شما دسترسی داشته باشند را مشاهده خواهید کرد.
از منوی کشویی ″Access Blocking Policy″ یک تعداد را انتخاب کنید.
یک نام برای لیست کنار ″Enter Policy Name″ تایپ کنید ( به عنوان مثال ″Block these devices,″ ″Allow these devices″ )
روی گزینه ی Edit List کلیک کنید.
آدرس MAC دستگاه هایی که می خواهید محدود کنید را وارد کنید. هر دستگاه را در خط خود اضافه کنید.
روی گزینه ی Save Settings کلیک کنید.
روی گزینه ی Close کلیک کنید. اکنون می توانید دسترسی دستگاه ها را مجاز یا مسدود کنید.
گزینه ی Allow یا Deny را انتخاب کنید.
زمان دسترسی این دستگاه ها را تعیین کنید. برای مسدود کردن 24 ساعته در تمام روز ها گزینه ی Every Day and 24 Hours را انتخاب کنید. در غیر این صورت روز ها و زمان های دسترسی این دستگاه ها را مشخص کنید.
دسترسی دستگاه به وب سایت های مشخص را محدود کنید ( اختیاری ). اگر می خواهید دستگاه مورد نظر تنها به وب سایت مشخصی دسترسی نداشته باشد آدرس URLS آن را در قسمت ″URL″ وارد کنید.
دسترسی دستگاه به برخی برنامه ها را محدود کنید ( اختیاری ). برای اینکه این دستگاه ها نتوانند از برخی برنامه ها یا پورت ها استفاده کنند, از منوی ″Applications″ سرویس مورد نظر را انتخاب کنید سپس برای افزودن آن به ستون ″Blocked List″ روی فلش کلیک کنید.
روی گزینه ی Save Settings کلیک کنید. اکنون تنظیمات شما به روز شده اند و ذخیره خواهند شد.
برای افزودن لیستی دیگر, از منوی ″Access Blocking Policy″ شماره ی دیگری را انتخاب کنید, نام لیست جدیدی ایجاد کنید و روی گزینه ی Edit List کلیک کنید.
آمپول پرولوتون ( t(Proluton depo یک هورمون سنتتیک است که شبیه هورمون جنسی زنانه پروژسترون بوده و برای جلوگیری از سقط جنین در زنانی که سابقه سقط مکرر دارند، استفاده می شود. سقط مکرر معمولا بدلیل کاهش سطح پروژسترون به زیر حد طبیعی مورد نیاز بارداری است. بنابراین تزریق این آمپول باعث حفظ سطح طبیعی پروژسترون و جلوگیری از سقط می شود. این آمپول معمولا در اولین بارداری کاربرد دارد و در بارداری های دیگر مادر استفاده نمی شود. مقدار مصرفی توصیه شده
مقدار مصرفی حتما توسط پزشک شما مشخص میشود و به هیچ عنوان بدون دستور پزشک تجویز نمی شود. معمولا دوز تزریق بین 250 تا 500 میلی گرم بصورت داخل عضلانی است. اگر شما باردار هستید، در ماه های اولیه هر هفته یک آمپول توسط پزشک تجویز می شود. اما اگر شما از این آمپول در درمان ناباروری استفاده می کنید هر 3 روز درمیان تزریق انجام میشود. این آمپول باعث افزایش دمای بدن شده و به تخمک گذاری در ناباروری کمک می کند.
موارد احتیاط در مصرف آمپول پرولوتون
تجویز پرولوتون ممکن است برای همه بیماران نتیجه یکسان نداشته باشد. حتما باید با دکتر مشورت کنید. اگر شما باردار هستید یا شیرده و یا اینکه قصد باردار شدن دارید، داروی گیاهی و یا مکمل خاصی مصرف میکنید و یا آلرژِی دارید پزشک را از وضعیت خود مطلع کنید.
افراد ممنوعه در استفاده آاز آمپول پرولوتون
اگر سابقه هر کدام از موارد زیر را دارید از مصرف آمپول پرولوتون بپرهیزید:
– داشتن خونریزی شکمی-واژینال غیر مرتبط با بارداری
– مشکلات لخته شدن خون
– نزدیک به سن یائسگی
– سرطان سینه
– سرطان های حساس به هورمون
– داشتن هرپس تناسلی
– فشار خون کنترل نشده
– تومورکبد و بیماری کبدی
– زردی چشم و پوست در بارداری
– سن کمتر از 16 سال
– هرگونه عفونت ویروسی دیگر
مصرف این دارو سطح قند خون را تغییر میدهد اگر دیابتی هستید مرتب قند خون خود را چک کنید.
این دارو در شیر مادر قابل جذب است. اگر کودک خود را شیر میدهید حتما با پزشک خود مشورت کنید.
در صورت داشتن هر یک از شرایط زیر شما اجازه مصرف این آمپول را ندارید:
– داشتن فشار خون بالا
– داشتن اختلالات ذهنی
– داشتن آسم
– داشتن دیابت
– داشتن آلرژی به غذا یا دارو
– داشتن صرع
– داشتن ادم
– داشتن سردرد میگرنی
– داشتن پره اکلامپسی
هشدار: اگر به این دارو حساسیت داشتید حتما و سریعا به پزشک مراجعه کنید. علائم حساسیت شامل: تنگی نفس، تورم، درد قفسه سینه،کهیر و راش پوستی و بلع دشوار
عوارض جانبی آمپول پرولوتون در بارداری
این دارو دارای اثرات جانبی متغییری است که در برخی این علائم بروز میکند و در برخی نه. پس شما توقع نداشته باشید که کلیه این علائم در شما بروز کند. در اینجا عوارض احتمالی و رایج را میبینیم:
– اسهال
– سردرد
– راش پوستی و درد در محل تزریق
– دیس پنه( سختی در نفس کشیدن)
– سرفه
– حالت تهوع
اما اگر علائم زیر را مشاهده کنید حتما باید به پزشک مراجعه کنید:
– درد قفسه سینه
– سرفه در حد خون بالا آوردن
– سردرد پیوسته
– سرگیجه
– تورم شدید
– زرد شدن چشم و پوست
تداخلات دارویی آمپول پرولوتون
قبل از تزریق این آمپول کلیه داروها و مکمل های مصرفی خود را به پزشکتان بگویید تا شما را آگاه کنند:
داروی ریفامپین باعث کاهش اثرگذاری پرولوتون میشود.
آمپول پرولوتون می تواند اثر داروهای زیر را کاهش دهد:
– استامیتوفن
– ایبوبروفن
– متادون
– تیزانیدین
– نیکوتین
– تئوفیلین
– کلوزاپین
– هالوتان
ترفند ها به شما آموزش می دهد که چگونه یک فایل EXE پایه در سیستم ویندوز ایجاد کنید و برای آن یک نصب کننده ایجاد کنید تا بتوانید فایل را در کامپیوتر های دیگر نصب کنید. فایل های EXE برای نصب برنامه ها و افزودن فایل ها به سیستم ویندوز استفاده می شوند. برای ایجاد یک نصب کننده EXE, باید از یکی از ویژگی های سیستم ویندوز به نام IExpress استفاده کنید.
مراحل :
منوی Start را باز کنید. از گوشه ی سمت چپ صفحه روی لوگوی ویندوز کلیک کنید.
2. در منوی Start عبارت notepad را تایپ کنید. با این کار کامپیوتر برنامه ی Notepad را جستجو خواهد کرد.
notepad
3. روی گزینه ی Notepad کلیک کنید. این آیکون سفید و آبی در بالای پنجره ی Start قرار دارد.
کد برنامه
کد برنامه EXE را وارد کنید. کد برنامه را در یک خط تایپ کنید و اگر آن را آماده دارید, در Notepad کپی و در قسمت مشخص شده جایگذاری کنید.
اگر نمی دانید که چگونه می توانید کد گذاری کنید، بهتر است در این مرحله از فرد دیگری کمک بگیرید.
شما هم چنین می توانید کد فایل EXE برنامه های پایه را به صورت آنلاین دریافت کنید.
روی گزینه ی File کلیک کنید. این گزینه در گوشه ی سمت چپ پنجره ی Notepad قرار دارد. با این کار یک منوی کشویی برای شما باز می شود.
روی گزینه ی Save As… کلیک کنید. این گزینه در منوی کشویی File قرار دارد.
Save as type
روی منوی کشویی “Save as type” کلیک کنید. این منو تقریبا در پایین پنجره قرار دارد.
روی گزینه ی All files کلیک کنید. این گزینه در منوی کشویی قرار دارد.
9. برای فایل EXE یک نام وارد کنید. در فیلد “File name”, یک نام را تایپ کنید و در ادامه ی آن .exe را وارد کنید. با این کار فایل شما به عنوان یک فایل EXE ذخیره خواهد شد.
به عنوان مثال اگر می خواهید نام فایل را “bananas” بگذارید باید bananas.exe را تایپ کنید.
محل ذخیره
10. یک محل برای ذخیره ی فایل انتخاب کنید. از سمت چپ پنجره روی یک پوشه کلیک کنید و آن را به عنوان محل ذخیره سازی مشخص کنید.
11. روی گزینه ی Save کلیک کنید. این گزینه در گوشه ی سمت راست صفحه قرار دارد. با این کار فایل EXE شما با نامی که مشخص کرده اید در مکانی که انتخاب کرده اید, ذخیره خواهد شد.
آمپول هپارین (Heparin) در پیشگیری و درمان ترومبوز وردهای عمقی و ترومبوآمبولی ریوی، جلوگیری از انعقاد خون در گردش خون خارج بدن طی جراحی قلب و روش‌های دیالیز، به عنوان داروی کمکی در درمان آمبولی شریانی محیطی و کاهش خطر بروز ترومبوز مغزی و مرگ در بیمارانی که دچار حمله پیشرونده شدید و ناگهانی می‌شوند، مصرف میشود.
هپارین در صورت تزریق زیر جلدی به آهستگی جذب شده و از طریق کلیه دفع میشود. اشکال دارویی آن به صورت آمپول‌های تزریقی 5000 واحد در میلی‌لیتر و 10000 واحد در میلی‌لیتر می‌باشد.
موارد مصرف، عوارض و تداخل دارویی:
موارد مصرف
پیشگیری از انعقاد خون
عوارض خونریزی، نکروز پوست، کمی پلاکت خون، واکنش‌های حساسیتی ( از جمله کهیر، آنژیوادم و آنافیلاکسی) ، پوکی استخوان (در صورت مصرف طولانی مدت)
تداخل دارویی
اسید والپروئیک، متی‌مازول، پروپیل تیواوراسیل، داروهای ترومبولیتیک مانند استرپتوکیناز و اوروکیناز، پروبنسید
مقدار و نحوه مصرف
دوز هپارین کاملاً شخصی می‌باشد و بر اساس وضعیت بیماری، سن بیمار، وزن و وضعیت کلیوی و کبدی برای هر بیمار مشخص میشود.
توجه: این دارو در بیماران مبتلا به هموفیلی و سایر اختلالات خونی، کمی پلاکت خون، اولسرپیتیک، خونریزی اخیر مغزی، زیادی شدید فشار خون، بیماری شدید کبد، آنوریسم، نارسایی کلیه، پس از صدمات شدید یا جراحی اخیر، و حساسیت به هپارین، موارد تهدید به سقط و خونریزی عروق مغزی نباید مصرف شود.
نکاتی که در ارتباط با مصرف این دارو باید بدانید
توصیه میشود در بیمارانی که هپارین مصرف می‌کنند، از تزریق عضلانی سایر داروها، به دلیل احتمال بروز هماتوم و خونریزی در اطراف محل تزریق خودداری شود.
درمان با هپارین خطر بروز خونریزی موضعی طی جراحی‌های دهان و پس از آن را افزایش میدهد. بنابراین پزشک و دندانپزشک باید از مصرف این دارو آگاه شوند.
به منظور بررسی پیشرفت درمان، ملاقات با پزشک و انجام آزمون‌های انعقاد خون بطور منظم ضروری است.
در دوران بارداری به ویژه در سه ماهه سوم و دوران پس از زایمان به علت خطر خونریزی از محل اتصال جفت به رحم و خونریزی در مادر، دارو را با احتیاط مصرف کنید.
اگرچه هپارین در شیر ترشح نمی‌شود اما بهتر است خانم‌های شیرده این دارو را با احتیاط مصرف کنند.
درد خفیف، قرمزی، التهاب در محل تزریق ممکن است رخ دهد. اگر هر یک از این اثرات باقی بماند یا بدتر شود باید به پزشک مراجعه کنید.
این دارو ممکن است سبب خونریزی معده شود. از نوشیدنی‌های الکلی اجتناب کنید.
افراد مسن، به ویژه زنان بیش از 60 سال سن، ممکن است حساسیت بیشتری به اثرات جانبی این دارو به خصوص خونریزی داشته باشند.
در طی مصرف این دارو قاعدگی ممکن است قدری افزایش یافته یا طولانی شود.
استعمال سیگار و مصرف الکل ممکن است پاسخ به هپارین را تغییر دهد و بنابراین توصیه نمی‌شود. توصیه‌ها و مراقبت‌های پرستاری
این دارو به داخل ورید و یا زیر پوست تزریق شده و به ماهیچه تزریق نمی‌شود.
اگر شما هپارین را در زیر پوست تزریق میکنید محل تزریق را با الکل تمیز کنید. همچنین محل تزریق را هر بار برای کاهش آسیب زیر پوست تغییر دهید.
از آنجا که هپارین از بافت‌های حیوانی تهیه میشود، توصیه میشود در بیمارانی که سابقه حساسیت یا آسم دارند، ابتدا مقدار آزمایشی 1000 واحد قبل از شروع درمان تزریق شود.
در طول درمان با هپارین، از مصرف اسید استیل سالیسیلیک یا داروهای حاوی آن، ایبوپروفن و سایر داروهائی که بر روی پلاکت‌ها موثرند، باید خودداری شود.
پروتامین باید به آهستگی (طی سه دقیقه) تزریق وریدی شود و نباید بیش از 50 میلی‌گرم در هر 10 دقیقه مصرف گردد.
انفوزیون داخل وریدی مداوم هپارین نیاز به کنترل دقیق دارد. از یک پمپ انفوزیون ثابت باید استفاده شود.
از آنجایی که هپارین به شدت اسیدی است، با بسیاری از داروها ناسازگار است، بنابراین از مخلوط کردن هر دارویی با هپارین اجتناب کنید مگر اینکه به طور مشخص توسط پزشک یا داروساز انجام چنین کاری توصیه شود.
در صورتی که بیمار با هپارین مرخص میشود تکنیک صحیح تجویز زیرجلدی را به فردی که تزریقات را انجام خواهد داد بیاموزید.
(0)
(0)
(0)
