متاسفانه تبلیغات در فضای مجازی بسیاری از مردم را به اشتباه می اندازد و باعث به خطر افتادن سلامتی آنها میشود . استفاده بدون آگاهی از وسایل آرایشی و انجام برخی از امور برای زیبایی بیشتر گاهی یکی از پرخطرترین کارهایی است که خانم ها انجام میدهند. میکروبلیدینگ ابرو یکی از روشهای غلطی است که با استفاده از تبلیعغات جای خود را در بین مردم باز کرده است.
میکروبلیدینگ ابرو
میکروبلیدینگ ابرو ، میکروبلیدینگ که اخیراً با بهره گیری شیوه های تبلیغات حرفه ای در فضای مجازی مورد توجه و پرسش مخاطبان قرار گرفته است روشی نیست جز همان شیوه ای که مجرمان در زندان ها با آن علائم و نشانه هایی را بر پوست خود و یا سایر زندانیان حک می کردند.
همانگونه که از نام این عبارت پیداست روشی است که با بهره گیری از “ تیغ ” یا همان “بلید” پوست را برش داده و رنگ را به لایه های زیرین نسج پاره شده انتقال می دهند. طبیعی است به دلیل پارگی اپیدرم، رنگ به میزان بسیار بیشتر و با عمق نفوذ بالاتر به لایه های زیرین پوست انتقال می یابد و راز انتقال رنگ ،در میکروبلیدینگ نیز به همین دلیل است.
اگر چه که متعاقب میکروبلیدینگ قسمت قابل توجهی از رنگ ها به همراه خون و لنف به بیرون منتقل می شود لیکن میزان ورود رنگ و غلظت آن به دلیل پارگی پوست به حدی است که تا حدود قابل توجهی پاسخ ایمنی بدن سرکوب می گردد.
همچنین یکی از مزایایی که برای میکروبلیدینگ عنوان می گردد ایجاد هاشورهای نامنظم و غیر یکنواخت است که نهایتاً طرح طبیعی تری را به روی چهره ایجاد خواهد نمود لیکن علت آن به دلیل عدم کنترل عمق نفوذ توسط کاربر “تیغ” یا همان “بلید” می باشد و ناگفته پیداست که عدم کنترل عمق نفوذ رنگ و میزان تخریب پوست چه خطرات و مشکلات جبران ناپذیری را در آینده برای فرد به دنبال خواهد داشت.
تصور کنید اگر یک پزشک جراح قرار بود سطح پوست مریضی را برای انجام یک پروسیجر درمانی با ابزارهای جراحی پزشکی برش دهد در این شرایط چه مقدماتی قبل از عمل جراحی و چه اقداماتی حین عمل و البته در اتاق عمل جراحی می بایست انجام دهد. جالب است که با میکروبلیدینگ کلیه این اقدامات بدون رعایت هیچ گونه ، اصول ایمنی و بهداشتی در محیط غیر استریل صورت می پذیرد!
علاوه بر تخریب پوست در میکروبلیدینگ اسکارهای ناشی از ایجاد زخم و پارگی اپیدرم ، نهایتاً ایجاد بافت فیبروزه از پیامد های جاری و رایج میکروبلیدینگ به شمار می روند. علاوه بر آن خطرات جبران ناپذیر انتقال عفونت و بیماری های واگیر، را نیز به لیست خطرات انکار ناپذیر آن باید افزود. باید توجه داشت که میکروبلیدینگ روشی علمی و مبتنی بر شواهد، نیست به همین دلیل در مقالات و کتب مرجع علوم پزشکی و درماتولوژی پذیرفته شده نیست. بنابراین سرانجام کار و فعالیت خود را به اصول غیر علمی گره نزنید.
در ایران نیز این روش به دلیل غیر علمی بودن و خطرات جبران ناپذیر آن مورد تایید نیست، بنابراین عملی که مورد تایید مراجع رسمی و قانونی کشور نباشد، آن هم در حوزه بهداشت و سلامت مردم خطایی بزرگ و جرم محسوب می گردد ،طبعاً عواقب قانونی و مجازات برای آن در نظر گرفته شده است. به نظر می رسد که اخیراً انحرافی که تحت عنوان میکروبلیدینگ با سوء استفاده از تنوع طلبی ،علاقه افراد به ارتقاء کیفیت ایجاد شده تنها به دنبال منافع مادی و سودجویی به هر قیمت،حتی از بین بردن و به تهدید انداختن سلامت مردم است.
البته جامعه و حافظه تاریخی عموم مردم شواهد و مثال های فراوانی از این گونه انحرافات، را نظیر لاغری در یک ساعت و یک جلسه، افزایش قد و… را به خاطر دارند. در این میان همگان خصوصاً قشر فرهیخته مسئولیت دارند که با کسب اطلاعات صحیح ،علمی اقشار جامعه را نسبت به این خطر بزرگ و بلقوه آگاه سازند.
باید توجه داشت میکروبلیدینگ به عنوان یک روش پر خطر با عوارض ناگوار پس از آن، اساسا هیچ ارتباطی به میکروپیگمنتیشن که روشی پذیرفته شده در کتب و مقالات مرجع علوم پزشکی است ندارد.
نحوه ضبط صفحه نمایش در ویندوز 10 از طریق FlashBack Express Recorder
ترفند ها به شما آموزش می دهد که چگونه از طریق Xbox Game Bar یا یک برنامه ی رایگان به نام FlashBack Express Recorder صفحه نمایش ویندوز 10را ضبط کنید.
FlashBack Express Recorder
مراحل :
FlashBack Express را از وب سایت FlashBack نصب کنید. اگر با Xbox Game Bar نتوانستید صفحه نمایش کامپیوتر را ضبط کنید, از برنامه های رایگان مختلفی می توانید برای انجام این کار کمک بگیرید. FlashBack Express یکی از آنهاست. برای دانلود برنامه:
روی Continue to EXPRESS که زیر دکمه ی بنفش نزدیک مرکز صفحه قرار دارد, کلیک کنید.
روی GET EXPRESS کلیک کنید.
فایل نصب را در کامپیوتر ذخیره کنید.
روی فایل نصبی دوبار کلیک کنید و برای نصب برنامه طبق مراحل پیش بروید.
FlashBack Express Recorder را باز کنید. شما می توانید این برنامه را در منوی Start و در پوشه ای به نام Blueberry Software پیدا کنید.
روی گزینه ی Record Your Screen کلیک کنید. با این کار پنل گزینه ها برای شما نمایش داده می شود.
آنچه را که می خواهید ضبط کنید, انتخاب کنید. برای ذخیره ی تمام صفحه, از منوی کشویی ″Record″ گزینه ی Full screen را انتخاب کنید.
اگر می خواهید تنها تصویر یک صفحه ی برنامه را ضبطکنید, گزینه ی Window را انتخاب کنید.
اگر می خواهید یک منطقه ی خاص از صفحه را ضبط کنید, گزینه ی Region را انتخاب کنید.
برای ضبط وبکم خود، از پایین پنجره گزینه ی ″Record Webcam ″ را انتخاب کنید.
صدا را برای ضبط انتخاب کنید.
اگر نمی خواهید صدایی را ضبط کنید, علامت گزینه ی ″Record Sound″ را حذف کنید.
اگر می خواهید صدا از طریق میکروفن کامپیوتر ضبط شود, گزینه ی ″Microphone″ را علامت زده بگذارید.
برای ضبط صداهایی که از کامپیوتر پخش می شود ( از جمله صدای برنامه ها ) گزینه ی ″Default PC Speakers″ را علامت بزنید.
هنگامی که آماده شروع ضبط هستید، روی گزینه ی Record کلیک کنید.
هنگامی که همه ی صفحه را ضبط می کنید, یک شمارش گر نمایش داده می شود و وقتی شمارش کامل شد, هر چیزی که در صفحه وجود داشته باشد ذخیره خواهد شد.
هنگامی که می خواهید یک پنجره ذخیره شود, باید پنجره ی مورد نظر را انتخاب کنید و روی دکمه ی Record کلیک کنید. هنگامی که شمارش کامل شود, ضبط آغاز می شود.
اگر یک منطقه از صفحه را ضبط می کنید, دستورالعمل های روی صفحه را دنبال کنید و قسمت مورد نظر را انتخاب کنید سپس روی دکمه ی Record کلیک کنید. هنگامی که شمارش کامل شود, ضبط آغاز می شود.
هنگامی که ضبط تمام شد، روی مربع قرمز کلیک کنید. این مربع در نواری که پروسه را نمایش می دهد, قرار دارد. یک پنجره برای شما باز می شود و از شما پرسیده می شود که می خواهید چه کاری انجام دهید.
برای ذخیره کردن ضبط، روی Save کلیک کنید. ویدئوی ضبط شده در پوشه ی FlashBack Movies قرار می گیرد اما شما می توانید از پنل سمت چپ محل دیگری را برای ذخیره ی این فایل انتخاب کنید. بعد از انتخاب پوشه ی مورد نظر روی گزینه ی Save کلیک کنید.
۱. تحریک غشاء مخاطی
آویشن حاوی دو ترکیب است – تیمول و کارواکرول. مطالعات نشان میدهند که آدم‌ها، به خصوص کسانی که حساس هستند، ممکن است بعد از استفاده و مصرف این گیاه از تحریک غشاهای مخاطی رنج ببرند. اگر شما هم تا به حال تجربه‌ی چنین واکنشی را داشته‌اید، پس از تماس آن با غشاء مخاطی جلوگیری کنید. به طور خلاصه، استفاده از آویشن به صورت خوردنی را متوقف کنید.
۲. ممکن است باعث آلرژی به آویشن شود
اگر به ریحان، علف گربه، کرفس، رزماری، و پونه کوهی آلرژی دارید، پس مواظب استفاده از آویشن باشید. بعضی از افراد، طبق مطالعات انجام شده، به خانواده‌ی نعنائیان آلرژی دارند. و چون آویشن نیز به این خانواده تعلق دارد، در صورت داشتن چنین سابقه‌ی حساسیتی از خوردن آن اجتناب کنید.
۳. برای کسانی که فشار خون دارند بی‌خطر نیست
چنین معروف است که آویشن حاوی خواص افزایش فشار خون است. اگر از فشار خون بالا رنج می‌برید، پس از آویشن، به شکل گیاه، روغن معطر، و همین‌طور چای دوری کنید.
۴: تاثیر بدی بر تیروئید دارد
این به گونه‌ی خاصی از آویشن مربوط میشود – یعنی سوسنبر (آویشن وحشی). در بعضی از مطالعات انجام شده توسط گروهی از پژوهشگران آلمانی به این نتیجه رسیده‌اند که آویشن می‌تواند بر غده‌ی تیروئید تاثیری منفی داشته باشد. در مطالعه‌ای که در ژوئن ۱۹۸۲ به چاپ رسید اشاره میشود که آویشن، و همین‌طور خویشاوندانش، بر هورمون غده‌ی هیپوفیز که تیروئید را تحریک میکند تاثیر بد می‌گذارد. این مطالعه بر روی موش‌ها انجام شد، اما با قیاس می‌توانید به این نکته پی ببرید که مصرف منظم آویشن ممکن است به کاهش سطح هورمون تیروئید منجر شود.
۵. در دوران بارداری و شیردهی آویشن مصرف نکنید
در حالی که هیچ شواهد مستدلی وجود ندارد که ثابت کند این گیاه برای زنان باردار و شیرده بی‌خطر است، هیچ شواهدی خلاف آن هم وجود ندارد. با وجود این، از آنجایی که در گذر زمان ثابت شده است آویشن به عنوان یک درمان قاعدگی را تحریک میکند، این احتمال وجود دارد که زنان باردار در خطر سقط جنین قرار بگیرند. بنابراین، لطفا هنگام استفاده از آویشن نهایت دقت و احتیاط را به خرج بدهید. اگر واقعا دوست دارید در چنین دورانی از زندگی خود از این گیاه استفاده کنید، می‌توانید با پزشک خود مشورت کنید.
۶. برای کودکان زیر ۱۸ سال خطرناک است
کودکان، به خصوص کسانی که زیر ۱۰ سال هستند و اطفال، باید از تمامی اشکال مختلف آویشن دور نگه داشته شوند. حتی از دهانشویه‌ی لیسترین هم که حاوی آویشن است به عنوان ضدعفونی کننده‌ی دهان استفاده نکنید، مگر آن که دندانپزشک برایتان تجویز کرده باشد.
۷: سلامت قلب به خطر می‌افتد
موارد خاصی گزارش شده است که افرادی که آویشن می‌خورند – به خصوص روغن آویشن – از ناراحتی‌های شدید مختلفی رنج می‌برند من جمله تندنفسی، تشنج، ایست قلبی، و حتی به کما رفته‌اند. در حالی که شواهدی برای اثبات دلیل واقعی نهفته در پس این بیماری‌های جدی وجود ندارد، فرض میشود که دوز زیاد یا آلرژی به خانواده‌ی نعنائیان می‌تواند موجب بروز این‌ها شده باشد.
۸. التهابات پوستی ایجاد میکند
در گزارش‌های خاصی به این اشاره شده است که کسانی که از لیسترین به عنوان یک ضد عفونی کننده برای درمان عقربک مزمن انگشت پا استفاده می‌کنند دچار التهابات پوستی می‌شوند. در حالی که این می‌تواند یک واکنش آلرژیک باشد، توصیه میشود از استعمال آویشن موجود در مواد تشکیل دهنده‌ی محصولات درمانی بر روی جراحات پوستی و در افراد مبتلا به آتوپی بپرهیزید.
۹: تداخل با داروهای تجویزی دارد
کسانی که داروهای ضد تیروئید و جایگزین تیروئید مصرف می‌کنند باید از استفاده‌ی آویشن اجتناب کنند چون گفته میشود با این داروها واکنش معکوس می‌دهد، و عملکرد آنها را مختل میکند.
کسانی که داروهای فشار خون مصرف می‌کنند نیز باید استفاده از آویشن را ترک کنند.
مطالعات انجام شده در شرایط آزمایشگاهی نشان میدهند که آویشن در عملکرد گیرنده‌ی پروژسترون و استروژن اختلال ایجاد میکند. بنابراین اگر قرص ضد بارداری یا داروهای جایگزین هورمونی مصرف می‌کنید، قبل از استفاده‌ی این گیاه با پزشک مشورت کنید.
گفته میشود استعمال موضعی آویشن، به شکل تیمول، باعث جذب فلوروراسیل (داروی درمان سرطان) میشود که از عناصر استفاده شده در شیمی درمانی است. بنابراین، در صورتی که تحت شیمی درمانی هستید قبل از استفاده‌ی تیمول با پزشک خود مشورت کنید.
۱۰. تداخل با سایر گیاهان دارویی دارد
مطالعات انجام شده نشان میدهند که استفاده از آویشن به همراه مکمل‌ها و چند گیاه خاص دیگر می‌تواند بر تاثیرات هورمونی مورد انتظار آن گیاهان یا مکمل‌ها تاثیر منفی بگذارد.
بوپرنورفین (Buprenorphine) یک داروی مسکن مخدر با احتمال وابستگی و اعتیاد مانند مورفین، کدئین، هروئین و متادون است و عوارض جسمانی و روانی مشابه و جدی دارد. این دارو که عمدتا برای درمان اعتیاد به مواد مخدر استفاده میشود، مصارف درمانی دیگری از جمله تسکین دردهای شدید، قبل از بیهوشی، کنترل و برگرداندن مهار تنفسی ناشی از فنتانیل در بیهوشی نیز دارد.
کاربرد بوپرنورفین مانند کاربرد متادون در جهت درمان اعتیاد و ترک اعتیاد به صورت سرپایی در مطب پزشک می‌باشد. باید توجه داشت این دارو نیز به عنوان جایگزین در سو مصرف مواد مخدر مورد استفاده قرار می‌گیرد و می‌تواند در بیماران وابستگی بسیار شدیدی را ایجاد کند. قابل ذکر است که ترک با بوپرنورفین می‌تواند به دلیل وجود علایم نشئگی و لذت ناشی از مصرف قرص و شرایط مشابه ترک با متادون بسیار طولانی شود و بیمار و خانواده ایشان را متحمل هزینه و انرژی زیادی کند، که معمولا بیماران در این روش نیز درمان کامل را تجربه نمی‌کنند و وابستگی به شکل متفاوتی ادمه پیدا میکند.
در حال حاضر تعداد بسیار زیادی از بیمارانی که برای ترک اعتیاد به مراکز مربوطه مراجعه می‌کنند، به موادی مانند متادون و بوپرنورفین اعتیاد داشته و قادر به ترک آن نیستند. در حالی که این افراد قبلا به ماده دیگری مانند تریاک اعتیاد داشته و برای درمان آن از این داروها استفاده کرده‌اند. اما بعد از مدتی با دوز بسیار بیشتر نسبت به ماده اعتیادآور قبلی خود به این داروهای شبه مخدر اعتیاد پیدا می کنند و حتی در بسیاری از موارد ، بیمار دوباره به سمت ماده مخدر قبلی بازگشته و مصرف مجدد را با دوز بیشتر شروع میکند تا جایی که این سیکل مخرب و ویرانگر تا مرز نابودی بیمار پیش می‌رود. افراد گاها با این دید که متادون به اندازه ماده مخدر ضرر ندارد مبادرت به استفاده طولانی مدت از آن می‌کنند. اما شاید اگر درباره عوارض آن بدانند دیگر هرگز به سراغ این ماده اعتیادآور نروند
مکانیسم اثر قرص بوپرنورفین
بوپرنورفین ( بوپرکسین ) دارویی برای درمان اعتیاد به مواد مخدر در مطب پزشکان است. بوپرنورفین به سبب ماهیت خود از سایر مواد مخدر متفاوت است چرا که یک آگونیست نسبی است. بوپرنورفین ( بوپرکسین ) با فرمول شیمیایی C29H41NO4 یک ماده مخدر نیمه صناعی مشتق از تبائین thebaine است که خود از آلکالوئیدهای خشخاش Papaver somniferum بدست آمده است. بوپرنورفین ( بوپرکسین ) یک آگونیست نسبی partial agonist است. این به این معنی که ، بوپرنورفین ( بوپرکسین ) یک ماده مخدر است ، و به طبع آن می تواند عوارض معمول مواد مخدر و عوارض جانبی آن را مانند افت تنفسی و نشئگی را سبب شود ، و ماکزیمم اثر آن کمی کمتر از آگونیست های کامل مانند هروئین و متادون است.
اثرات آگونیستی بوپرنورفین ( بوپرکسین ) به طور خطی با افزایش دوز دارو افزایش می یابد ، تا زمانی که به یک پلاتو ( کفه ) برسد و در آن صورت با افزایش بیشتر در دوز ، این آثار افزایش نمی یابد. این مسأله بنام سقف اثر یا ceiling effect موسوم است. در واقع ، بوپرنورفین ( بوپرکسین ) می تواند اثر آگونیست های کامل را بلوکه کند و در نتیجه سبب بروز علایم ترک شدید در یک بیمار مصرف کننده مواد مخدر شود. این در حقیقت نتیجه میل بالای بوپرنورفین ( بوپرکسین ) به گیرنده های مخدر است. بوپرنورفین ( بوپرکسین ) در مقایسه با مواد مخدر میل بالاتری برای اتصال به گیرنده های مواد مخدر دارد. این مسأله منتج به غلبه بر سایر مخدر و پیروزی در رقابت برای اتصال به این گیرنده ها میشود.
راهنمای مصرف قرص بوپرنورفین
استفاده نامناسب از بوپرنورفین می‌تواند منجر به بروز عوارض جدی و حتی مرگ شود.
در صورت استفاده از سایر مواد مخدر، عوارض جانبی بوپرنورفین شدت بیشتری می‌یابند. بنابراین باید این دارو را دقیقا طبق دستورات پزشکتان و به میزان تجویز شده استفاده کنید.
از مصرف دارو بیش از میزان تجویز شده یا در مدت زمانی طولانی‌تر خودداری کنید.
از شکستن قرص و حل نمودن آن در هر مایعی به منظور تزریق در رگ خودداری کنید. این عمل می‌تواند باعث مرگ بشود.
در مواقع ضروری هنگام درمان و مصرف بوپرنورفین کارت شناسایی‌تان همراهتان باشد یا از دستبند هشداردهنده پزشکی استفاده کنید
هر پزشک، دندانپزشک یا متخصص بهداشت و درمان را که شما به ایشان مراجعه می‌کنید در جریان بگذارید که تحت درمان با بوپرنورفین هستید.
تمامی اعضای خانواده‌تان را در جریان بگذارید که تحت درمان با بوپرنورفین هستید تا در مواقع ضروری از وضعیت شما آگاه باشند.
قرص زیر زبانی بوپرنورفین را زیر زبانتان قرار دهید و اجازه دهید کاملا حل شود.
از جویدن و بلعیدن آن به صورت کامل خودداری کنید.
اگر دوز مصرفی‌تان بیش از دو قرص در هر وعده است قرص‌ها را همزمان زیر زبانتان قرار داده و اجازه دهید کاملا حل شوند.
در صورت نیاز به هرگونه عمل جراحی، قبل از عمل، جراح‌تان را مطلع کنید که تحت درمان با این دارو هستید.
ممکن است لازم باشد که قبل از عمل جراحی مدت زمان کوتاهی مصرف دارویتان را متوقف کنید.
پس از مصرف این دارو برای مدت زمان نسبتا طولانی، قطع یک باره آن باعث بروز نشانگان ترک میشود.
بدون مشورت با پزشک معالجتان، مصرف دارو را به صورت ناگهانی متوقف نکنید. شاید نیاز باشد مصرفتان را به تدریج کمتر و کمتر کنید تا بتوانید مصرف آن را به طور کامل قطع نمایید.
دارو را در دمای اتاق دور از رطوبت و گرما نگهداری کنید.
تنها به اندازه مصرف چند روز از دارویتان را در مکانی قابل دسترسی قرار دهید و مقدار عمده دارو را در مکانی دور از دسترس سایرین نگهداری کنید. زیرا این دارو می تواند مورد سوء مصرف واقع شود.
مراقب باشید که داروهای‌تان در دسترس و مورد سوء استفاده قرار نگیرد.
پس از خاتمه درمان، باقیمانده دارو را از بین ببرید. مثلا آن را به چاه توالت بریزید.
درمان اعتیاد با قرص بوپرنورفین
درمان اعتیاد علاوه بر دارو نیازمند مداخلات روان درمانی و اجتماعی است. جزئیاتی در روند درمان اعتیاد وجود دارد که اگر به آنها توجه نشود اثر بخشی و ماندگاری درمان افت می کند. مولفه‌هایی نظیر مهارت پزشک، رابطه خوب درمانی با بیمار، ایجاد انگیزه خوب برای استمرار درمان، خانواده درمانی، کنترل خشم و هیجان، مشاوره در مواقع بروز بحران، دقت در پیگیری و انجام آزمایش اثربخشی درمان را بالا می‌برد و توجه کافی به هر یک از این جنبه‌ها در فرآیند درمان، احتمال بهبودی را افزایش می‌دهد.
روش ترک قرص بوپرنورفین
مصرف قرص بوپرنورفین در واقع برای ترک مواد سنگین مانند هرویین ، کوکایین، متادن و … می باشد. بیشترین تاثیر بوپرنوفین در دوز خاصی اتفاق میفتد که توضیح این مورد کمی پیچیده است. در دوز خاصی خاصیت سم زدایی و در دوزهای کمتر خاصیت مرفینی دارد.
از آنجایی که با قرص نمی‌توان قرص را ترک کرد و قرص ب2 یا بوپرنورفین، خود اعتیاد آور است پیشنهاد میشود که از چاله به چاه نروید و برای مصرف ب2 حتما با پزشک یا متخصص ترک اعتیاد مشورت نمایید.
فراموش نکنید که قدرت قرص ب2، تا 40 برابر بیشتر از مرفین است و اعتیاد، اعتیاد است چه با ترامادول چه با بوپرنورفین.
قرص ب2 خود داروی ترک اعتیاد است و شما برای ترک داروی ترک اعتیاد، داروی جایگزین ندارید. تجربه نشان داده ب2 انقدرها که فکر می‌کنید موثر نیست و کسی که بخواهد ترک کند با دست خالی هم ترک میکند.
مانند سایر مواد مخدر، این دارو باعث کندی تنفس میشود و کاهش شدید عملکردهای تنفسی می‌تواند منجر به مرگ شود. در صورت بروز علائم حساسیت دارویی سریعا در پی دریافت مراقبت‌های پزشکی اورژانسی باشید. کهیر، مشکلات تنفسی، ورم صورت، لبها، زبان و گلو از نشانه‌های حساسیت دارویی هستند.
در صورت بروز هرکدام از علائم زیر به سرعت با پزشک معالجتان تماس بگیرید:
تنفس آرام و سطحی
احساس سبکی در سر، ضعف و بی حالی
گیجی، افکار و رفتارهای غیرمعمول
تهوع، درد معده، تب خفیف، کاهش اشتها، ادرار تیره رنگ یا به رنگ خاک رس، یرقان (زرد شدن پوست و چشمها)
عوارض خفیف‌تر این دارو که با احتمال بیشتری ممکن است تظاهر بیابند عبارتند از:
سردرد
درد معده، تهوع، استفراغ و یبوست
احساس گرما و نفس تنگی
تعریق
ضعف و خستگی
کمردرد
اضطراب و افسردگی
اختلالات خواب
آب ریزش بینی
عوارض دیگری غیر از موارد ذکر شده نیز ممکن است در اثر مصرف این دارو ایجاد شوند. در صورت مشاهده هرگونه علائم غیرمعمول و ناراحت کننده با پزشکتان مشورت کنید.
مصرف این دارو با فاصله چند ساعت با باربیتورات‌های بیهوش‌کننده مانند تیوپنتال، ممکن است موجب اثرات اضافی تنفسی و احتمالا آپنه شود.
مصرف همزمان با داروهای بیهوش‌کننده عمومی نیز ممکن است موجب ضعف شدید عملکرد قلبی – عروقی شود.
مصرف همزمان با داروهایی که عمدتا در کبد متابولیزه می‌شوند (ریفامپین ، فنیتوئین و دیگوکسین ) ممکن است موجب تجمع بوپرنورفین و افزایش اثرات آن شود.
بیمارانی که به این دارو وابستگی فیزیکی ( اعتیاد ) پیدا می‌کنند، در صورت مصرف آنتاگونیست آن، به شدت دچار سندرم قطع مصرف دارو می‌شوند. در این موارد باید دارو را با احتیاط مصرف و وضع بیمار را به طور مرتب پیگیری نمود.
مصرف همزمان با مهارکننده‌های مونوآمین اکسیداز ممکن است خطرناک باشد. همچنین کلاپس قلبی – عروقی و تنفسی در بیماری که دیازپام و بوپرنورفین را با مقادیر عادی و به طور همزمان دریافت کرده، وجود دارد.
قرص بوپرنورفین یا b2 ممکن است برای جنین مضر باشد و باعث ایجاد اعتیاد و بروز نشانه‌های ترک در نوزادانی شود که مادرشان در زمان حاملگی بوپرنورفین مصرف میکرده‌اند. در صورت شک یا تصمیم برای بارداری در طول مدت درمان، با پزشک خود مشورت کنید.
مصرف در دوران شیردهی
بوپرنورفین وارد جریان شیر میشود و ممکن است برای کودک مضر باشد. اگر کودک از شیر خودتان تغذیه میکند در دوران شیردهی از این دارو استفاده نکنید.
شربت سالبوتامول (Salbutamol) به عنوان داروی اصلی در پیشگیری و درمان حمله‌های آسم و تنگی نفس و همچنین به عنوان داروی نگهدارنده در موارد آسم مزمن مورد استفاده قرار می‌گیرد. این دارو عضلات اطراف مجاری تنفسی و ریه را شل و گشاد میکند که این امر موجب تسهیل و راحتی تنفس میشود. از دیگر موارد مصرف این دارو می‌توان به برونشیولیت، بیماری انسدادی مزمن ریه و درد زایمان زودرس اشاره کرد. سالبوتامول به اشکال شربت، قرص، اسپری و محلول استنشاقی دردسترس می‌باشد.
نام‌های دیگر، موارد مصرف، عوارض و تداخل دارویی
نام های دیگر
Ventolin – Proventil
موارد مصرف
درمان آسم
عوارض سردرد، سرگیجه، افزایش فشارخون، افزایش ضربان قلب، اضطراب، هیجان‌پذیری، مشکلات خواب، لرزش خفیف دست‌ها، گرگرفتگی، تغییر اشتها، استفراغ، معده درد، کرامپ‌های عضلانی، خشکی دهان و سوزش حلق
تداخل دارویی
مهارکننده‌های مونوآمین‌اکسیداز، داروهای ضد افسردگی سه حلقه‌ای، گلیکوزیدهای دیژیتال، بتابلوکرهای انتخابی (متوپرولول)، کاکوئین
اگرچه بهتر است دوز مصرفی به صورت دقیق توسط پزشک تعیین گردد اما به طور معمول در بزرگسالان حدود ۴ میلی‌گرم از دارو روزانه ۳ الی ۴ بار استفاده میشود. همچنین این دارو در کودکان تا سن دو سالگی ۱۰۰ میلی‌گرم و حدود ۴ بار در روز و از سن دو سالگی تا شش سالگی ۱ الی ۲ میلی‌گرم ۳ الی ۴ بار در روز و در سن شش تا دوازده سالگی ۲ میلی‌گرم ۳ الی ۴ بار در روز مورد استفاده قرار می‌گیرد.
نکاتی که در ارتباط با مصرف شربت سالبوتامول باید بدانید
اگر دچار بیماری‌های قلبی – عروقی، افزایش فشارخون، پرکاری تیروئید و دیابت هستید پزشک را در جریان قرار دهید.
در صورت استفاده از دارو اگر همچنان تنگی نفس ادامه داشت به پزشک مراجعه نمایید.
شربت سالبوتامول را می‌توانید با غذا یا معده خالی مصرف کنید.
توصیه میشود مصرف این دارو در زمان شیردهی متوقف شود.
مصرف این شربت در دوران بارداری با احتیاط فراوان و تنها با دستور پزشک باید صورت گیرد.
مصرف قرص و شربت این دارو در کودکان کوچک‌تر از دو سال توصیه نمی‌شود.
مراقبت‌ها و توصیه‌های پرستاری
مصرف در سالمندان ممکن است به دوزهای کمتری از دارو نیاز باشد.
(0)
(0)
