رز سانگ

راه های درمان خانگی عفونت ادراری

1- افزایش نوشیدن مایعات
نوشیدن آب و مایعات دیگر در طول روز باعث می شود تا باکتری های عامل عفونت ادراری در بدن شما از بین بروند. طبق تحقیقاتی که در سال 2013 در مرکز پزشکی جنوب غرب کانادا انجام شد، کاهش مصرف آب و مایعات عامل مهمی در ایجاد عفونت ادراری می باشدباشد. سعی کنید همیشه آب بدنتان را تامین کنید.

نوشیدن حداقل یک لیوان آب در هر وعده غذایی و میان وعده ها می تواند به از بین بردن باکتری های عامل عفونت کمک بسیاری بکند.

2- بیشتر ادرار کنید
ادرار مکرر باعث می شود که باکتری های موجود در مثانه اجازه رشد و تکثیر پیدا نکرده و از طریق مجاری ادراری خارج شوند. بسیار مهم است که بعد از رابطه جنسی، ادرار کنید تا باکتری هایی که ممکن است وارد مجرای ادراری شوند را از بین ببرید. مطالعات نشان داده اند که نگه داشتن ادرار برای مدت زمان طولانی اجازه می دهد که باکتری ها در داخل دستگاه ادراری تکثیر شوند و در نتیجه یک عفونت ادراری را به وجود بیاورند.

3- همیشه تمیز و خشک بمانید
زنان همیشه باید واژن را از جلو به عقب شستشو دهند تا به باکتری ها اجازه ورود به مجرای ادرار را ندهند. بسیار مهم است که همیشه از لباس زیر های کمی شل و آزاد استفاده کنند تا به هوا اجازه عبور داده و ناحیه تناسلی را کاملا خشک نگه دارد. همچنین استفاده از شلوار جین یا شلوارهایی که جنسی مانند نایلون دارند، می تواند مشکل ساز باشد زیرا رطوبت می تواند وارد شود اما خروجش امکان پذیر نیست و به باکتری ها اجازه رشد می دهد.

4- از اسپرم کش استفاده نکنید
استفاده از اسپرم کش (ماده ای برای کشتن اسپرم ها و جلوگیری از بارداری استفاده می شود) را متوقف کنید زیرا باعث رشد باکتری ها می شود. به جای استفاده از اسپرم کش ها می توانید از کاندوم های حاوی لوبریکانت استفاده کنید. یک مطالعه که در سال 1996 در مجله پزشکی نیوانگلند منتشر شده، نشان می دهد که در میان زنان جوانی که فعالیت جنسی دارند، میزان ابتلا به عفونت ادراری بالا است و اکثر افراد در گزارش خود به استفاده از اسپرم کش ها در آخرین رابطه جنسی اشاره کرده اند.

5- پروبیوتیک ها
با توجه به افزایش مقاومت باکتریای ها، یکی از امیدوار کننده ترین درمان های خانگی عفونت ادراری، پروبیوتیک ها هستند. تحقیقات منتشر شده در مجله اورولوژی هند می گوید که باکتری فلورا برای جلوگیری از رشد بیش از حد میکروارگانیسم ها که منجر به بیماری می شود، حیاتی است. استفاده از آنتی بیوتیک ها باکتری فلورا را از بین می برد و باکتری های بیماری زا در سطوح داخلی و خارجی بدن رشد می کنند.

پروبیوتیک ها از فلور طبیعی بدن پشتیبانی می کنند. این باکتری ها به عنوان یک خط دفاعی کار می کنند و به باکتری های بیماری زا اجازه رشد نمی دهند. خوردن غذاهای حاوی پروبیوتیک ها کمک می کند تا فلور طبیعی بدن را بازگردانید و مثانه را با باکتری های مفید بازسازی کنید.

6- کرنبری
برخی مطالعات پراکنده به خاصیت آب میوه کرنبری برای درمان خانگی عفونت ادراری اشاره می کنند اما در حال حاضر تحقیق دقیق تری بر روی این خاصیت انجام نشده است و نمی توان با قطعیت در مورد آن سخن گفت.

7- سیر
آلیسین یکی از ترکیباتی است که از در سیر خام تازه خرد شده وجود دارد و می تواند بسیاری از باکتری ها را از بین ببرد. همچنین سیر دارای خاصیت ضد قارچی می باشد که برای درمان بیماری های قارچی نیز بسیار مفید است.

8- ویتامین C
شواهد نشان می دهد که افزایش مصرف ویتامین C می تواند از عفونت ادراری جلوگیری و آن را درمان کند.به نظر میرسد ویتامین C با افزایش اسیدیته ادرار باعث کشته شدن باکتری های درون مجرای ادرار و مثانه می شود.

طبق مطالعه ای که در سال 2007 بر روی زنان باردار انجام شد، تایید شد که مصرف 100 میلی گرم ویتامین C برای درمان عفونت ادراری بسیار مناسب است. میوه ها و سبزیجات زیادی وجود دارند که غنی از ویتامین C می باشند که می توانید از آن ها به صورت روزانه استفاده نمایید. برای نمونه خوردن یک عدد فلفل قرمز یا پرتقال یا گریپ فروت یا کیوی حاوی مقدار توصیه شده ویتامین C برای درمان این بیماری هستند.

منبع:درمان خانگی عفونت ادراری

درمان خانگی عفونت ادراری

گودی کمر

گودی کمر حالتی است که به دلیل رفتارهای غلط حرکتی ایجاد می شود. انحنای کمر بیش از میزان طبیعی یا گودی بیش از حد کمر مشکل بسیاری از افراد است،افزایش آن ممکن است منجربه قوز پشت و افزایش فرورفتگی ستون فقرات گردنی و آسیب این اندام ها شود،

دلیل گودی کمر چیست؟

شاید افرادی که تخصصی در زمینه ی پزشکی ندارند بتوانند حدس بزنند که وجود یک شکم بزرگ موجب زیاد شدن لوردوز کمری می شود و برای جبران این حالت، ستون مهره ها ناچار است انحنا و تحدب ناحیه پشتی را بیشتر کند و همین امر در نهایت به گودی زیاد کمر،قوز شدن پشت و به ناچار،زیاد شدن انحنای گردن منجر می شود.علاوه بر آن گاهی در افراد لاغر به دلیل ضعف عضلات شکمی چنین حالتی ایجاد شده و گودی کمر زیاد شود.

همچنین رعایت اصول صحیح نشستن چقدر در پیشگیری از مشکلات ستون مهره ها موثر است؟طرز صحیح نشستن موجب حفظ حالت طبیعی ستون مهره ها شده و عضلات هر قسمت مجبور نمی شوند برای جبران وضعیت غلط نشستن کار بیشتری بکنند و دچار اسپاسم و خستگی شوند. کف پا،باسن،پشت و کتف شما باید در وضعیت صحیح قرار بگیرند تا احساس راحتی کنید.اگر پای شما به زمین نرسد و آویزان باشد موجب خستگی و درد می شود.اگر کتف به صندلی نچسبد،سر به ناچار در حالت جلو می افتد و خستگی،گرفتگی عضلات گردن و گاهی سوزش کتف را موجب می شود.

آیا گودی کمر یک بیماری است؟

گودی کمر به دلیل ایجاد مشکلات برای ستون فقرات بایستی به عنوان یک مشکل جدی درمان شود. برای تشخیص این بیماری، فرد می تواند خودش را به دیوار بچسباند، اگر بتواند دست خود را در ناحیه کمر و ستون فقرات مشت کند یعنی گودی کمر طبیعی است ولی اگر نتوانست به این معنی است که گودی کمر کاهش یافته و اگر دست مشت شده خود را به راحتی بتواند جابجا کند احتمال افزایش گودی کمر وجود دارد.

میزان گودی کمر توسط رادیولوژی مشخص می شود. برخی از ورزش ها می تواند درد ناشی از افزایش یا کاهش گودی کمر را تسکین دهد.

درمان گودی کمر با انجام حرکات ورزشی

برای درمان گودی کمر مبتلایان بایستی روی کمر بخوابند، سرشان را از زمین جدا کنند و به سینه خود بچسبانند. این حرکت باعث می شود مهره های کمر حرکت رو به جلو داشته باشند و در نتیجه عضلات شکم منقبض شده و گودی کمر آهسته، آهسته برطرف می شود.

در حرکتی دیگر افراد باید هنگامی که روی کمر خوابیدند، دو پای خود را هم زمان از زانو خم کنند و به سمت شکم آورند و سپس به حالت اول برگردانند. روش دیگر این است که افراد پاهای خود را به صورتی به سمت شکم خود آورند که زانو خم نشود که این روش آخر به دلیل سنگین بودن، بهتر است بعد از این که روش های دیگر به صورت متناوب انجام شد، صورت بگیرد.

از دیگر حرکات ورزشی این است که افراد به روی کمر خوابیده و سپس یک پا را آهسته از زانو خم کنند و به سمت شکم بیاورند و بعد آن را به حالت اول برگردانند و پای دیگر را نیز به همین روش به سمت شکم آورند.

منبع:درمان گودی کمر

درمان گودی کمر

راه های درمان آرتروز زانو

استئوآرتریت زانو که معمولاً به عنوان آرتروز فرسایشی شناخته می شود، شرایطی است که در آن فضای بالش مانند طبیعی بین مفاصل (غضروف) دچار فرسایش می شود همانند آرتروز گردن . ضمن اینکه عوارض آرتروز گردن بسیار می باشد. هنگامی که این شرایط اتفاق می افتد، استخوان های مفاصل به یکدیگر ساییده می شوند و کمتر امکان جذب شوک های وارد شده توسط غضروف ها وجود دارد. نتیجه حاصل از این سایش می تواند درد شدید زانو، ورم زانو ، سفت شدن، کاهش امکان حرکت و گاهی اوقات تشکیل استخوان اضافی در محل باشد.

آرتروز زانو، شایع ترین بیماری مفصلی در سالمندان است که درصد قابل توجهی از مراجعه کنندگان به کلینیک های متخصصان طب فیزیکی و توانبخشی به آن مبتلا هستند. براساس مطالعه ای که در کشور انجام شده، تخمین زده می شود از هر پنج ایرانی بالای 15 سال، یک نفر به درجاتی از آرتروز زانو مبتلا باشد. از سوی دیگر، اکنون حدود هفت و نیم میلیون سالمند در کشور زندگی می کنند که تا 15 سال آینده جمعیت آنها دو برابر خواهد شد. بنابراین به نظر می رسد با افزایش متوسط سن جمعیت در کشور، شیوع این بیماری بیشتر شود.
آرتروز زانو
به گفته دبیر انجمن طب فیزیکی و توانبخشی ایران و عضو هیات علمی بیمارستان شهید مدرس دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، آرتروز جنبه های مختلف زندگی فرد را تحت تاثیر قرار می دهد. از اختلال خواب و عوارض روانی در طول دوره درد گرفته تا کاهش توان فعالیت های فیزیکی که همه این موارد می تواند موجب اختلال عملکرد و کاهش کیفیت زندگی شود.

کنترل آهسته و پیوسته آرتروز زانو
در فرآیند این بیماری تغییراتی در غضروف مفصل زانو، استخوان و بافت نرم مجاور آن رخ می دهد که مجموعا موجب بروز علائمی مانند درد، خشکی، سفتی، گهگاه تورم و تغییر شکل مفصل خواهد شد. با وجود تلاش ها و تحقیقات فراوان، متاسفانه تاکنون درمان و علاج قطعی برای آرتروز وجود ندارد؛ بنابراین هدف از مدیریت این بیماری، کنترل علائم آزاردهنده، آهسته کردن روند پیشرفت بیماری، پیشگیری از ابتلای سایر مفاصل و بهبود عملکرد فردی و اجتماعی بیماران است.

همانند آنچه در دیگر بیماری های مزمن به چشم می خورد ، روابط تنگاتنگ پزشک و بیمار نقش کلیدی دارد. از یک سو بیمار باید بداند با بیماری مزمنی مواجه است که نیاز به مراقبت و پایش مداوم دارد. آگاهی از عوامل خطر بیماری و علل تشدید و تخفیف علائم، منطقی کردن انتظارات از نتیجه درمان و پایبندی در نتیجه گیری مطلوب تاثیرگذار است. از سوی دیگر، پزشک هم باید نقشه راه مدیریت این بیماری را با توجه به امکانات و نیازهای بیمار و به صورت مرحله به مرحله، طرح ریزی کند. راهکارهای کنترل این بیماری شامل درمان های دارویی و جراحی است.

افزایش سن، جنس مونث، چاقی و فاکتورهای ژنتیک از عوامل موثر، اما اجتناب ناپذیر در ایجاد آرتروز زانوست، اما آسیب های قبلی به زانو که باعث صدمه دیدن مینیسک یا رباط های زانو شده باشد، ضعف عضلانی بخصوص عضلات چهارسر ران، شغل هایی که در آنها فرد مجبور است مدت زمان زیادی در حالت زانوی خم شده قرار گیرد و برخی ورزش های شدید و حرفه ای (خصوصا کشتی و فوتبال)، عوامل محیطی موثر در ایجاد و پیشرفت بیماری هستند. با اصلاح سایر عوامل خطر مانند چاقی، ضعف عضلانی، ایجاد تغییرات لازم در محیط کار، پیشگیری از آسیب های ورزشی و درمان مناسب و بموقع آسیب های وارده به زانو، می توان از بروز آرتروز پیشگیری کرد و آن را به تعویق انداخت.

کمک به بهبود کیفیت زندگی با ورزش
فعالیت فیزیکی ناکافی علاوه بر افزایش خطر ابتلا به آرتروز زانو، سبب افزایش شدت علائم آرتروز در مبتلایان می شود. یک برنامه ورزشی هوازی منظم در سه تا شش ماه (مانند پیاده روی سریع ، دویدن و دوچرخه سواری) حتی بدون ورزش های تقویتی می تواند در کاهش درد، عملکرد فیزیکی و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به آرتروز زانو موثر باشد. این موضوع نشان دهنده اهمیت ورزش های هوازی ساده ای مانند پیاده روی است. در این شرایط توصیه می شود پیاده روی در سطوح بدون شیب انجام شده و بخصوص از حرکت در سراشیبی ها خودداری شود. در صورتی که چنین مکان هایی در دسترس افراد نباشد، می توان از تردمیل که قابلیت تنظیم شیب را دارد، به عنوان جایگزینی برای پیاده روی استفاده کرد. البته هنگام استفاده از تردمیل، استفاده از کفش ورزشی مناسب برای کاهش فشار وارده بر مفاصل اندام های تحتانی ضروری است.

به طور کلی نمی توان در مورد این که کدام ورزش، با چه شدت و مدت زمانی برای بیماران مناسب است، نسخه کلی تجویز کرد. بهتر است بیمار پس از مشورت با پزشک به برنامه ورزشی خاص خود متعهد باشد. توانایی فیزیکی بیمار، وجود بیماری های دیگر مانند بیماری های قلبی و دیابت نیز در نوع ورزش تجویزی موثر است. در بیمارانی که آرتروز متوسط تا پیشرفته دارند، ورزش های آبی (مانند پیاده روی در آب های عمیق) شاید بیشتر از ورزش های دیگر قابل تحمل باشد. در این بیماران، ورزش هایی مانند دویدن یا ورزش های نیازمند جهیدن می تواند منجر به تخریب بیشتر مفاصل شود. در افراد چاق هم استفاده از دوچرخه ثابت با ارتفاع بلند صندلی که فشار زانوها را کمتر می کند، گزینه مناسبی است. با وجود این فواید، هنوز نمی توان گفت ورزش به تنهایی می تواند علائم آرتروز را کنترل کند و یک رویکرد ترکیبی درمانی، مورد نیاز است.

کاهش وزن ، کاهش درد زانو
چاقی، مهم ترین عامل قابل اصلاح در ابتلا به آرتروز زانو و برخی دیگر از مفاصل است. کاهش وزن هم در پیشگیری از ابتلا به آرتروز و هم در بهبود شدت علائم مبتلایان موثر است. طبق تحقیقات جدید، بافت چربی علاوه بر ایجاد فشار مکانیکی روی مفاصل تحمل کننده وزن، با ترشح هورمون، اثر نامطلوب روی مفاصل دارد. بنابراین افزایش وزن می تواند حتی مفاصلی که تحمل کننده وزن نیستند را به آرتروز مبتلا کند. بهترین اثر در تخفیف علائم آرتروز زانو در صورت کاهش حداقل 10 درصد وزن بدن به دست می آید. فرآیند کاهش وزن بدن بهتر است شامل برنامه ریزی حداقل شش ماهه ترکیبی از رژیم درمانی و فعالیت فیزیکی باشد.

در رژیم های غذایی کاهش وزن بخصوص در افراد مسن، توجه به انجام همزمان ورزش های تقویتی برای جلوگیری از تضعیف قدرت عضلانی لازم است.

استفاده از وسایل کمک حرکتی
استفاده از انواع خاصی از کفی و زانو بند در موارد خاص، بویژه در بیماران با بدشکلی زانو (زانوی پرانتزی یا ضربدری) و کسانی که از ناپایداری مفصل زانو رنج می برند، می تواند در تخفیف علائم، کمک کننده باشد. البته توصیه می شود این وسایل حتما پس از معاینه و مشورت پزشک تهیه شود تا از هزینه اضافی در بیمارانی که سودی از وسایل نخواهند برد و توزیع فشار نامناسب در موارد کاربرد اشتباه اجتناب شود.

وسایل کمکی مانند عصا می توانند فشار وارده به مفصل زانو را تا 25 درصد کاهش دهند. این وسایل کمکی می توانند با کاهش درد، امکان پیاده روی برای بیمار فراهم و از بی تحرکی و عوارض ناشی از آن جلوگیری کنند و کیفیت زندگی را افزایش دهند. البته اندازه نامناسب یا اشتباه عصا هنگام استفاده می تواند فشار وارد بر سایر مفاصل مانند مفصل ران یا مفاصل دست را افزایش دهد. طول مناسب عصا از کف زمین تا تروکانتر بزرگ استخوان ران (تقریبا محل درز جیب) و آرنج هم باید حین گرفتن عصا تا 20 درجه خم باشد. بهتر است عصا در سمت پای سالم نگه داشته شود، یعنی در فردی با آرتروز زانوی سمت راست، عصا سمت چپ قرار گرفته و اگر می خواهد جسم سنگینی حمل کند (مثلا کیسه خرید)، آن را در سمت راست حمل کند.

همچنین درمان های فیزیوتراپی مانند گرما یا سرما درمانی موضعی و الکتروتراپی (TENS) می توانند به عنوان درمان های کمکی هنگام بروز علائم موثر باشد. در نهایت وقتی بیمار به هیچ یک از درمان های غیردارویی پاسخ مناسبی نمی دهد، استفاده از درمان های دارویی زیر نظر پزشک متخصص آغاز می شود.

درمان غیردارویی کنترل آرتروز

معمولا مداخلات غیردارویی به عنوان قدم اول درنظر گرفته می شود. این مداخلات شامل آموزش بیمار، اصلاح سبک زندگی و کاهش عوامل خطر از طریق کاهش وزن، ورزش درمانی، توصیه به استفاده از کفش و کفی مناسب، به کارگیری زانوبند یا وسایل کمک حرکتی مانند عصاست. گرچه طول مدت درمان در هر بیمار متفاوت است، اما معمولا برای عدم تشدید علائم و پیشگیری از تخریب بیشتر مفاصل، به بیماران توصیه می شود به درمان های غیردارویی تا آخر عمر پایبند باشند. آرتروز زانو اغلب وضعیت ثابت و سیر پیشرفت آهسته دارد، اما چاقی، افسردگی، وضعیت نامطلوب سلامت کلی و ضعف عضلات اطراف زانو پیشرفت آرتروز را تسریع می کند. بنابراین ضروری است تمام بیماران راجع به ماهیت بیماری، عوامل مستعدکننده، ضرورت اصلاح سبک زندگی و انواع روش های درمانی آگاه شوند؛ چراکه اطلاعات یا اعتقادات غلط و انتظارات غیرمنطقی بیمار، اثر منفی بر روند بیماری دارد.

منبع:درمان آرتروز زانو

درمان آرتروز زانو

یک خانم باردار تغییرات هورمونی چشمگیری را تجربه می کند. به دلیل این تغییرات و نوسانات هورمونی، تغییرات خاص جسمی هم رخ می دهند. یکی از این تغییرات، سردردهای حاملگی است. این سردردها بسیار شبیه سردردهای تنشی می باشند.

سردرد حاملگی غیرعادی نیست. این سردردها در سه ماهه اول حاملگی شروع می شوند. این اتفاق به خاطر افزایش جریان خون و تغییرات زیاد هورمونی در بدن رخ می دهد. پرهیز از مصرف کافئین نیز می تواند دلیل دیگری برای بروز این سردردها باشد. در ضمن، بدن مادر در حال خو گرفتن به تغییراتی است که رخ می دهند.

با شروع سه ماهه دوم بارداری، تغییرات هورمونی و جریان خون کاهش می یابد و مادر می تواند کمی استراحت کند و آرامش داشته باشد. البته این سردردها در سه ماهه سوم برمی گردند که دلایل آن عبارتند از:

– تحمل وزن اضافی بدن که موجب عدم تعادل در وضعیت بدنی می شود
– کمبود خواب
– قند خون پایین
– فشار خون بالا
– کم آبی بدن
– سینوزیت

میگرن در دوران بارداری
جالب است بدانید در بیشتر زنانی که از میگرن رنج می برند، در دوران حاملگی این سردردها به طرز شگفت انگیزی کاهش می یابند. میگرن، یک ناهنجاری نورولوژیکی است که باعث درد شدید می گردد و دلیلش هم نوسانات هورمونی در دوران عادت ماهیانه است.

بیشتر خانم هایی که میگرن دارند می گویند در دوران حاملگی، سردردهای شان بسیار کم شده و یا اصلا سردردی ندارند. تنها عده کمی از خانم های میگرنی در دوران بارداری شان، با دو یا سه بار میگرن شدید مواجه می شوند.

دلیل کاهش سردرهای میگرنی در این دوران، کاهش نوسانات هورمونی در بدن است.

برای تسکین سردرد در دوران بارداری چه می توان کرد؟

در دوران بارداری هر دارویی را نمی توان مصرف کرد. لذا همیشه توصیه می شود شیوه های طبیعی را برای درمان سردرد بارداری انتخاب کنید، مثل:

– غذا را در وعده های کوچک تر و به تعداد بیشتر بخورید و گرسنه نمانید.
– به اندازه کافی استراحت کنید، مخصوصا در سه ماهه سوم حاملگی.
– از کمپرس گرم و سرد روی سر و گردن و شانه های تان استفاده کنید.
– از ماساژ بدن بهره ببرید.
– ورزش ها و تمرین هایی که پزشک تان توصیه می کند را انجام دهید.
– هر وقت که ممکن است دوش آب گرم بگیرید.
– سعی کنید وضعیت بدن تان را اصلاح کنید تا سردردتان کم شود.
– هر وقت که ممکن است چُرت بزنید، ترجیحا در اتاق تاریک.
– بیشتر بیرون بروید و در هوای پاک و تازه تنفس کنید.
– برای جلوگیری از کم آبی بدن، زیاد آب و آبمیوه تازه بنوشید.

اگر این راهکارها جواب نداد، بی خطرترین دارو، استامینوفن است. اگر این درد تا چند روز ادامه پیدا کرد، شاید پزشک تان داروهای دیگری برایتان تجویز کند.

 

سردرد و غذا

از چه خوراکی ها و داروهایی باید پرهیز کرد؟
– انواع کاکائو
– غذاهای حاوی قندهای مصنوعی مثل نوشابه و آدامس بدون قند
– شیرینی ها
– پنیر کهنه
– ماست
– خامه ترش
– بادام زمینی
– گوشت فرآوری شده مثل سوسیس، کالباس و همبرگر
– ماهی دودی
– الکل
– آبمیوه های صنعتی که مواد نگهدارنده دارند
– نوشابه های گازدار
– قهوه
– بروفن
– آسپیرین

سردرهای حاملگی معمولا مشکل مهمی نیستند، می آیند و می روند، فقط مادر باید مراقب باشد و تا حد امکان جلوی وقوع آنها را بگیرد. کمی پشتکار لازم است تا روش زندگی سالم و متعادلی داشته باشید.

خوب تغذیه کنید، وضعیت بدنی تان را اصلاح کنید (درست بنشینید، بایستید و راه بروید) و مثبت اندیشی و شادی را در خودتان تقویت نمایید. این سردردها قابل پیشگیری هستند، اما یک زن باردار باید همیشه پیش از هر اقدامی با پزشک خود مشورت کند.

منبع:درمان سر درد در بارداری

درمان سر درد در بارداری

 

هلیوباکتری یا میکروب معده، نوعی باکتری معده است. این موجودات ذره بینی می‌توانند وارد بدن شما شده و در دستگاه گوارش زندگی کنند. پس از چندین سال، باعث به وجود آمدن زخم معده یا زخم بخش بالایی روده کوچک می‌شوند.

برای برخی از افراد، عفونت ناشی از هلیوباکتر پیلوری باعث ابتلا به سرطان معده می‌شود. عفونت معده ناشی از میکروب معده (باکتری معده) شایع است. در حدود دوسوم جمعیت جهان این باکتری را در بدن خود دارند. برای اغلب افراد، این باکتری باعث به وجود آمدن زخم یا علائم دیگر نمی‌شود.

در صورتی که این باکتری مشکلاتی را برای شما فراهم کرد، دارو‌هایی وجود دارد که باعث کشتن Killing این میکروب‌ها و کمک به التیام درد و زخم می‌شوند. با دسترسی بیشتر افراد به آب سالم و بهداشت، افراد کمتری نسبت به قبل به این باکتری معده مبتلا می‌شوند.

پس از ورود هلیوباکتری به بدن، به غشای معده حمله می‌کند، غشای معده از شما در برابر اسیدی که بدن برای هضم غذا استفاده می‌کند، محافظت می‌کند. وقتی باکتری معده آسیب قابل توجهی به غشای معده وارد کرد، اسید می‌تواند وارد غشا شود و باعث به وجود آمدن زخم معده گردد. زخم معده موجب خونریزی، عفونت و جلوگیری از حرکت غذا در دستگاه گوارش می‌شود.

علت میکروب معده، غذا، آب یا ظرف آلوده می‌باشد. این بیماری در کشور‌ها یا جوامعی که فاقد سیستم فاضلاب مناسب هستند یا آب سالمی ندارند بیشتر شایع است. همچنین باکتری معده از طریق تماس با بزاق یا مایعات دیگر بدن فرد مبتلا به آن قابل سرایت است.

علت، علائم و درمان میکروب معده (هلیکوباکتری) چیست؟

میکروب معده در کودکان شیوع بیشتری دارد و بسیاری از افراد در دوران کودکی به این بیماری مبتلا می‌شوند، اما این باکتری به بزرگسالان نیز قابل سرایت است. این باکتری‌ها برای سالیان زیادی در بدن زندگی می‌کنند و در اغلب موارد افرادی که مبتلا به آن‌ها می‌شوند دچار زخم معده و علائم دیگر نمی‌شود. پزشکان به طور قطع نمی‌دانند که چرا تنها تعدادی از افراد پس از ابتلا به میکروب معده، زخم معده و … می‌گیرند.

علائم و نشانه‌های زخم معده

در صورتی که زخم معده دارید، درد شدید یا خفیفی را در شکم خود احساس می‌کنید. این درد‌ها موقتی هستند، اما وقتی معده شما خلی است، مثلا بین وعده‌های غذایی یا در نیمه شب، این درد اغلب بیشتر حس می‌شود. این درد می‌تواند بین چند دقیقه تا چند ساعت طول بکشد. پس از غذا خوردن، نوشیدن شیر یا مصرف آنتی اسید درد تا حدودی تسکین پیدا می‌کند. علائم دیگر زخم معده ناشی از میکروب معده شامل موارد زیر می‌شود:

– نفخ

– آروغ

– فقدان احساس گرسنگی

– تهوع

– استفراغ

– کاهش وزن بدون دلیل مشخص

زخم‌ها باعث خونریزی معده یا روده می‌شود که برای سلامتی Health شما خطرناک است. در صورت داشتن یکی از علائم زیر، سریعا به پزشک Doctor مراجعه کنید:

– مدفوع خونی، تیره را قرمز رنگ

– احساس خستگی بدون دلیل خاصی

– رنگ پریدگی پوست

– استفراغی که دارای خونی است و شبیه قهوه آسیاب شده می‌باشد.

– دل درد شدید

عفونت هلیوباکتری ممکن است منجر به سرطان معده شود. هر چند که این امر چندان شایع نیست. اگر علائم زخم معده را نداشته باشید، پزشک وجود هلیکوباکتر پیلوری را مورد آزمایش قرار نمی‌دهد. اما اگر اکنون یا در گذشته این علائم را داشته اید، بهتر است آزمایشاتی روی شما صورت بگیرد.

دارو‌هایی مثل دارو‌های ضدالتهابی غیراستروئیدی نیز می‌توانند باعث آسیب رساندن به غشای معده شما شوند؛ بنابراین بهتر است متوجه شوید که چه چیزی باعث بوجود آمدن علائم شما می‌شود تا درمان مناسب برای بهبود آن‌ها تجویز شود.

برای شروع کار، پزشک در مورد سوابق پزشکی، علائم و دارو‌هایی که مصرف می‌کنید سوالاتی را می‌پرسد. سپس معاینه فیزیکی انجام می‌دهد که شامل فشار دادن شکم برای بررسی ورم، التهاب یا درد می‌شود.

تشخیص

آزمایش تنفسی اوره

شما نوشیدنی خاصی می‌نوشید که حاوی ماده اوره است. سپس داخل یک کیسه نفس می‌کشید و پزشک کیسه را برای آزمایش به آزمایشگاه می‌فرستد. در صورتی که میکروب هلیکوباکتری داشته باشید، باکتری معده، اوره را به دی اکسید کربن تبدیل می‌کند و آزمایشات آزمایشگاهی نشان می‌دهند که سطوح گاز در بازدم شما بیش از حد نرمال است. پزشک برای بررسی دقیق‌تر زخم معده شما، اقدامات زیر را انجام می‌دهد:

آندوسکوپی قسمت بالای معده و روده

در بیمارستان، پزشک با استفاده از یک لوله که دوربین کوچکی به آن متصل است و آندوسکوپ نامیده می‌شود داخل معده و قسمت بالایی روده شما را مشاهده می‌کند. دز طول انجام این آزمایش، برای راحتی بیشتر دارو‌های مسکن برای شما تجویز می‌شود.

در بیمارستان، مایعی را می‌نوشید که ماده‌ای به نام باریوم دارد و پزشک از شما تصویر اشعه ایکس می‌گیرد. مایع گلو و معده شما را می‌پوشاند و باعث می‌شود که در تصویر به خوبی مشخص باشند.

سی تی اسکن

سی تی اسکن یک آزمایش تصویربرداری با اشعه ایکس قدرتمند است که تصاویری با جزییات زیاد از داخل بدن شما عرضه می‌کند.

درمان

اگر به زخم معده مبتلا شده اید که ناشی از میکروب هیلکوباکتری معده است، درمان میکروب معده شما شامل کشتن میکروب ها، درمان غشای معده و پیشگیری از بازگشت زخم‌ها می‌شود. بهبودی فرد بین یک تا دو هفته طول می‌کشد.

میکروب معده، نوعی باکتری معده است

پزشک احتمالا چند نوع دارو را برای شما تجویز می‌کند. این دارو‌ها از قرار زیر هستند:

آنتی بیوتیک‌هایی مثل آموکسی سیلین، کلاریترومایسین، مترونیدازول، تتراسایکلین یا تینیدازول برای کشتن میکروب معده بدن. احتمالا باید دو دارو از این دسته مصرف کنید.

دارو‌هایی که باعث کاهش میزان اسید معده می‌گردند. از جمله این دارو‌ها می‌تواند به پنتوپرازول یا رابپرازول اشاره کرد.

اکسید بیسموت که در کنار آنتی بیوتیک‌ها به کشتن میکروب هلیکو باکتری معده کمک می‌کند، باعث انسداد هیستامین شیمیایی (که عامل تسریع در تولید اسید بیشتر توسط معده است) می‌شود. این دارو‌ها شامل فاموتیدین، نیزاتیدین یا رانیتیدین می‌شود.

درمان شما به این معناست که در هر روز باید حدود ۱۴ قرص یا بیشتر مصرف کنید و طول دوره درمان چند هفته است که شاید به نظر زیاد بیاید. اما باید هر چیزی که پزشک تجویز می‌کند را مصرف کنید و از دستورالعمل‌های او پیروی کنید. در صورتی که آنتی بیوتیک‌ها را فورا مصرف نکنید، باکتری معده شما نسبت به آن‌ها مقاوم می‌شود و در نتیجه درمان میکروب معده (عفونت ها) سخت‌تر انجام می‌شود.

در صورتی که دارو‌ها شما را اذیت می‌کند، با پزشک در مورد روش‌های درمانی و نحوه کنترل عوارض جانبی مشورت کنید. یک ماه پس از اتمام دوره درمان، پزشک تنفس یا مدفوع شما را بار دیگر مورد آزمایش قرار می‌دهد تا مطمئن شود میکروب معده از بین رفته است.

پیشگیری

شما می‌توانید از ابتلا به عفونت میکروب هلیکوباکتری معده پیشگیری کنید. روش پیشگیری از این میکروب شبیه روش‌های پیشگیری از میکروب‌های دیگر است:

پس از رفتن به دستشویی و قبل از غذا خوردن دست‌های خود را بشویید. به کودکان خود نیز این کار را آموزش دهید.

از مصرف غذا یا آبی که سالم نیست، خودداری کنید.

از خوردن چیزی که به طور کامل پخته نشده است، خودداری کنید.

از خوردن غذایی که توسط افرادی که دست‌های خود را نمی‌شویند، تهیه شده، خودداری کنید.

اگرچه استرس، غذا‌های تند و مصرف دخانیات باعث بوجود آمدن زخم معده نمی‌شود، اما مانع از بهبودی سریع یا تشدید درد ناشی از زخم می‌شود. در مورد شیوه‌های مدیریت استرس، بهبود رژیم غذایی و در صورت استعمال دخانیات، نحوه ترک سیگار با پزشک مشورت کنید.

اغلب زخم‌های ناشی از میکروب هلیکوباکتر پیلوری پس از چند هفته درمان برطرف می‌شود. در صورتی که دچار زخم معده (از عوارض ابتلا به میکروب هلیکوباکتر معده) هستید، از خوردن دارو‌های ضدالتهابی غیراستروئیدی برای تسکین درد خودداری کنید، زیرا این دارو‌ها به غشای معده آسیب وارد می‌کنند. در صورتی که به داروی مسکن نیاز دارید، از پزشک خود بخواهید تا مسکن مناسب را برای شما تجویز کند.

درمان میکروب معده معمولا آسان است و مشکلی را به وجود نمی‌آورد، اما در صورت بی توجهی به علائم آن ممکن است مبتلا به زخم معده یا روده شوید؛ بنابراین با بروز نشانه‌های ذکر شده در مقاله به پزشک مراجعه کنید تا در صورت تشخیص وجود باکتری معده، درمان لازم را برایتان تجویز کند.

منبع:روش های درمان میکروب معده

روش های درمان میکروب معده

نحوه ی تبدیل عکس ها به ویدئو در اندروید از طریق Magisto Video Editor & Maker

تماشای عکس های قدیمی با فرمت ویدئویی بسیار جذاب می باشد! معمولا ویدئو توجه بیشتری را به خود جلب می کند تا تعدادی عکس. با تبدیل عکس ها به ویدئو می توانید جان دوباره ای به خاطرات خود بدهید. شما می توانید این کار را در دستگاه اندروید خود انجام دهید.

مراحل :

1. Magisto Video Editor & Maker را راه اندازی کنید. برنامه ی Magisto Video Editor & Maker را می توانید از صفحه ی اصلی یا منوی کشویی برنامه ها پیدا کنید. روی آیکون برنامه ضربه بزنید تا باز شود.

2. وارد برنامه شوید. روی دکمه ی “Sign in” ضربه بزنید تا وارد صفحه ی ورود شوید. آدرس ایمیل و رمز عبور خود را در فیلد های مشخص شده وارد کنید سپس روی گزینه ی “Sign in” ضربه بزنید.

هم چنین می توانید از طریق حساب Facebook یا Google وارد Magisto شوید. بعد از اینکه اطلاعات را وارد کردید به صفحه ی اصلی برنامه منتقل می شوید.

اگر حسابی ندارید روی گزینه ی “Create an account” ضربه بزنید و اطلاعات لازم را پر کنید.

3. مرحله ی ایجاد عکس را آغاز کنید. علامت + را در گوشه ی سمت راست صفحه مشاهده خواهید کرد. روی آن ضربه بزنید تا ویدئو ایجاد کنید.

4. عکس ها را انتخاب کنید. Magisto گالری دستگاه را باز خواهد کرد. روی عکس ها و ویدئو هایی که می خواهید در ویدئوی جدید نمایش داده شوند ضربه بزنید. یک علامت تیک در کنار تصاویر قرار می گیرد.

بعد  از اینکه همه ی تصاویر مورد نظر را انتخاب کردید روی دکمه ی “Next” ضربه بزنید. باید حداقل 5 عکس در این مرحله انتخاب کرده باشید.

5. سبک ویرایش را انتخاب کنید. سبک هایی که در این قسمت در اختیار شما قرار می گیرند سبک تولد و … می باشند. این سبک ها هر کدام ویژگی های خاصی به عکس های شما اضافه می کنند. این لیست را بررسی کنید و هر کدام از سبک ها را انتخاب کنید. روی سبک مورد نظر خود ضربه بزنید, به صفحه ی Soundtrack منتقل خواهید شد.

6. یک موسیقی انتخاب کنید. Magisto موسیقی های مختلفی برای عکس های شما دارد. روی هر موسیقی ضربه بزنید و به آن گوش دهید. اگر می خواهید موسیقی را انتخاب کنید باید مجددا روی آن ضربه بزنید.

اگر می خواهید از لیست موسیقی های دستگاه انتخاب کنید, به پایین صفحه بروید و روی گزینه ی “Choose from my music.” ضربه بزنید. اکنون لیست موسیقی ها نمایش داده می شود و می توانید از این لیست موسیقی مورد نظر خود را انتخاب کنید.

7. ویدئو را ایجاد کنید. عنوان مناسب را در قسمت Title وارد کنید سپس از پایین صفحه روی گزینه ی “Make My Movie!” ضربه بزنید. بسته به تعداد عکس ها و ویدئو هایی که انتخاب کردید, مرحله ی ایجاد ویدئو ممکن است به طول بیانجامد. هنگامی که مراحل با موفقیت به اتمام برسد به شما اطلاع داده می شود و ویدئو در گالری ذخیره می گردد.

منبع : نحوه ی تبدیل عکس ها به ویدئو در اندروید از طریق Magisto Video Editor & Maker

 

 

 

شب ادراری کودکان دلایل گوناگونی دارد که برخی از آن ها جنبه جسمی و برخی دیگر جنبه روحی و روانی دارند. در اغلب موارد کودک با هر دو مسئله درگیر است.

شب ادراری کودک

بعضی عوامل از جمله کمبود هورمون آنتی‌دیورتیک یا کاهش ظرفیت مثانه، عفونت‌های ادراری، عوامل روانی و استرس‌ها می‌توانند موجب شب ادراری کودکان شوند.

شب اداری دو نوع است:
شب ادراری اولیه بیشتر جنبه ارثی دارد و از ابتدا بوده و قطع نشده است.

شب ادراری ثانویه بعدها در اثر یک عامل به وجود می آید. درباره شب ادراری ثانویه حتما باید علت اصلی درمان شود، مانند درمان عفونت ادراری، رفع سندرم‌های خودایمنی و بیماری‌های آلرژیک، درمان بیماری‌های متابولیک مثل دیابت و… .

برای اصلاح این مشکل، قبل از هرگونه دارودرمانی، باید اقدام به رفتاردرمانی کرد و این امر مستلزم همکاری والدین و کودک، هر دو است.

برای درمان این مشکل در کودکان به توصیه های زیر عمل کنید:
1- مراجعه به پزشک متخصص ارولوژی برای انجام معاینات جسمی و انجام آزمایش های پزشکی (انگل، کلیه، اسفنکترها، مثانه، اوره و…) .

2- مراجعه به روان پزشک کودک

3- استفاده از تشک هشداردهنده (زنگ دار) برای بیدار شدن کودک هنگام تخلیه ادرار (این تشک ها را می توانید از داروخانه تهیه کنید).

4- خوراندن مایعات زیاد مثل آب، چای، آب میوه، دوغ و… به کودک طی روز برای افزایش حجم مثانه.

5- فاصله بین مراحل ادرار کردن: کودک نباید با فاصله کوتاهی پس از مصرف مایعات ادرار کند و این زمان باید به مرور افزایش یابد.

6- رعایت رژیم غذایی خاص: کودک نباید از مواد تحریک کننده مثل ادویه جات، فلفل، سرکه، نوشیدنی های گازدار و افزودنی های خوراکی به مقدار زیاد استفاده کند. از خوردن نوشابه‌های دارای کافئین هم جدا خودداری شود.

7- آموزش آداب توالت: در این زمینه پشتکار و حوصله والدین شرط اول است و باید با روش های شکل دهی رفتار همراه با تشویق و تقویت، این آموزش ها داده شود. تغییر محیط و فضای توالت برای کاهش استرس کودکانی که از رفتن به دستشویی امتناع می کند توصیه می شود. در این ارتباط استفاده از تکنیک های تشویقی ضروری است.

8- ورزش: در ورزش، بیشتر تحریک و تقویت عضلات مثانه مد نظر است. چند نوع ورزش پیشنهاد می شود:

الف : ورزش دراز و نشست

ب : کودک می ایستد دست هایش را جلو می برد و ده بار می نشیند و بلند می شود (تکرار 4 بار در روز).

ج : کودک ورزش شنا را ده بار انجام می دهد (حداقل 4 بار در روز تکرار شود).

9- چند ساعت پس از آن که کودک خوابید، حتما او را بیدار کنید تا به دستشویی برود. این کار بهتر است 3 ساعت پس از خواب انجام شود. مراجعه به مشاور روان درمان برای استفاده از تکنیک های تغییر رفتار و شرطی سازی کمک زیادی به کاهش شب ادراری کودک می کند.

10- استرس های روانی، اجتماعی و عوامل اضطراب زا می تواند نقش مهمی در بروز شب ادراری داشته باشد. باید این عوامل به حداقل ممکن کاهش یابد. برای این منظور ترس های کودک را شناسایی کنید و برای رفع آن ها با مشاور در تماس باشید. ایجاد آرامش برای کودک به منظور کاهش تنش و استرس یکی از گام های مثبت برای رفع مشکل کودک است. گفتن داستان، حرف زدن با کودکان، بازی با او، تفریح و قرار دادن او در محیط های شاد از عوامل ایجاد آرامش در کودک است.

11- خجالت، کم رویی، گوشه گیری و احساس افسردگی از جمله عوارض روانی شب ادراری است که موجب افزایش اضطراب کودک و در نتیجه تاخیر در درمان او می شود. سعی کنید مشکل کودک را به رویش نیاورید و به او اطمینان دهید که مشکلش قابل درمان است.

12- کودک را در صورت شب ادراری توبیخ نکنید.

13- کاهش و یا مصرف نکردن مایعات پس از ساعت هفت عصر توصیه می شود.

14 ـ قبل از رفتن به رختخواب، حتما کودک را به دستشویی ببرید تا مثانه اش را کاملا تخلیه کند.

15 ـ تشک او را با رویه ضد آب پوشانده و در اتاق از بوگیرها یا خوشبوکننده‌های هوا استفاده کنید تا اگر شب ادراری اتفاق افتاد باعث آزار بیشتر کودکتان نشود.

16 ـ باید به کودک آموزش داد تا به میزان دریافت مایعاتش در شب توجه کند و به هنگام تخلیه ادرار، مثانه را کاملا خالی کند.

17- باید به کودک آموزش داد تا به هنگام تخلیه ادرار، مثانه را کاملا خالی کند.

18 ـ کودک باید در طول روز مثانه را منقبض کند تا بتواند زمان بیشتری ادرار خود را نگه دارد.

19- کودک را متوجه کنید که پس از شام مصرف مایعات را به حداقل برساند تا ادرار کمتری تولید شود. برای این منظور بهتر است که شام کودک بدون نمک باشد.

20- از تنبیه کودک و به کار بردن روش های سخت گیرانه جدا خودداری کنید.

پس از اقدامات فوق در صورت عدم موفقیت برای کنترل شب ادراری می‌توان درمان دارویی را زیر نظر پزشک متخصص شروع کرد، اما باید توجه داشت که آموزش مهارت کنترل ادرار از درمان دارویی مهم‌تر است، زیرا معمولا با قطع دارو، شب ادراری مجددا عود می‌کند.

منبع:راه های درمان شب ادراری

راه های درمان شب ادراری

مواد لازم برای تهیه سس مارینارا

گوجه فرنگی رسیده 10 عدد
روغن زیتون خالص 1/4 پیمانه
سیر 5 حبه
نمک، فلفل قرمز و شکر به میزان لازم
پیاز 1 عدد
اورگانو یا آویشن 1 ق غذاخوری
جعفری خردشده 1 ق غذاخوری
ریحان خردشده 1 ق غذاخوری

مراحل تهیه سس مارینارا

برای تهیه سس مارینارا ابتدا پیاز و سیرها را خیلی ریز خرد کرده و یا رنده کنید.
در یک تابه مناسب مقداری روغن زیتون ریخته و آن‌ها را حدود 4-5 دقیقه تفت دهید.
گوجه‌فرنگی‌های رسیده و آبدار را داخل غذاساز ریخته و خوب له کنید. (می‌توانید به جای گوجه فرنگی تاره، از 2 عدد کنسرو گوجه‌فرنگی نیز استفاده کنید.)
پوره گوجه فرنگی را به سیر و پیاز داخل تابه اضافه کنید.
نمک، فلفل، شکر و اوریگانو را اضافه کنید.
حرارت را کم کنید و بدون گذاشتن درب تابه، حدود 45 دقیقه صبر کنید تا مواد به جوش بیایند.
هر از گاهی مواد داخل تابه را هم بزنید.
بعد از این مدت، جعفری و ریحان خردشده را به مواد اضافه کنید و حدود 15 دقیقه دیگر صبر کنید تا مواد خوب جا بیفتند.
وقتی آب سس تبخیر شده و به غلظت رسید سس مارینارای ایتالیایی خوشمزه و خوش رنگ و لعاب شما آماده است.
شما می‌توانید از این سس خوشمزه و متفاوت به عنوان سس پاستا، لازانیای گیاهی و انواع پیتزا استفاده کنید. در صورت تمایل می‌توانید مقدار کمی حدود یکی، دو قاشق غذاخوری آبلیموی تازه نیز در مرحله چهارم به مواد اضافه کنید اما این مورد ضروری نیست. همچنین در صورت در دسترس نبودن جعفری و ریحان تازه، می‌توانید نوع خشک آن‌ها را در همان مرحله‌ای که نمک و فلفل به سس اضافه می‌کنید، به مواد بیفزایید.

منبع:طرز تهیه سس مارینارا ایتالیایی

طرز تهیه سس مارینارا ایتالیایی

نحوه ی استفاده از ویژگی Kid Mode در دستگاه های Samsung Galaxy

ترفند ها به شما آموزش می دهد که چگونه ویژگی Kid Mode را در اندروید فعال کنید تا زمانی که گوشی خود را به بچه ها می دهید بتوانند در امنیت بازی کنند و به صورت ناگهانی به اینترنت دسترسی نداشته باشند یا نتوانند در تنظیمات گوشی شما تغییراتی ایجاد کنند یا از app store خریدی انجام دهند. مراحل انجام این کار بسیار ساده است. با ما همراه باشید.

مراحل :

1. لیست برنامه های دستگاه را باز کنید. برای مشاهده تمام برنامه های دستگاه، روی دکمه ⋮⋮⋮ ضربه بزنید.

2. روی برنامه Galaxy Apps ضربه بزنید. این برنامه ممکن است در پوشه “Samsung.”  قرار داشته باشد.

3. روی دکمه Search ضربه بزنید.

4.  “Kids Mode ”  را جستجو کنید. برنامه ی Samsung Kids Mode  دربالای صفحه نمایش داده می شود.

5. روی برنامه ی Kids Mode  ضربه بزنید. با این کار جزئیات برنامه باز می شود. اگر مشکلی در پیدا کردن برنامه Kids Mode دارید، می توانید آن را از Google Play Store دانلود کنید.

این برنامه فقط برای دستگاه های Samsung Galaxy طراحی شده است.

6. روی Install ضربه بزنید. برنامه Kids Mode شروع به دانلود و نصب می کند.

7. روی Open ضربه بزنید. پس از پایان دانلود و نصب برنامه، این دکمه نمایش داده می شود.

8. برای مجوزهای درخواست شده روی گزینه ی Allow ضربه بزنید. با تایید مجوز های این برنامه می توانید دسترسی کامل به همه ی ویژگی های برنامه داشته باشید.

9. روی Install ضربه بزنید. Kids Mode  فایل های اضافی که برای اجرای برنامه لازم دارد را دانلود خواهد کرد.

10. روی گزینه ی Let’s Get Started ضربه بزنید. این دکمه زمانی که نصب کامل شود نمایش داده می شود.  

11. یک رمز ایجاد کنید. این رمز برای اطمینان از اینکه  کودک شما نتواند از برنامه خارج شود و یا خرید کند,  استفاده می شود. اطمینان حاصل کنید که رمزی انتخاب کنید که کودک شما نتواند آن را حدس بزند.

12. برای فرزندتان یک پروفایل ایجاد کنید. باید نام فرزند و تاریخ تولد آن را وارد کنید. تاریخ تولد به این دلیل لازم است وارد شود تا فقط برنامه هایی که برای فرزندتان مناسب است باز شود.

13. بعد از ایجاد پروفایل روی گزینه ی Next ضربه بزنید. بعدا می توانید برای فرزند های دیگراتان پروفایل ایجاد کنید.

14. مخاطبینی که می خواهید فرزندتان بتواند با آنها تماس بگیرد را انتخاب کنید. لیست مخاطبین برای شما نمایش داده می شود, روی هر مخاطبی که می خواهید امکان تماس وجود داشته باشد, ضربه بزنید.

15. برنامه ای که می خواهید فرزندتان به آنها دسترسی داشته باشد را انتخاب کنید. لیست برنامه های نصب شده نمایش داده می شود.

16. برای ایجاد پروفایل، روی Finish ضربه بزنید. اکنون پروفایل فرزند شما با لیست تماس های سفارشی و برنامه های مورد نظر شما ایجاد خواهد شد.

17. برنامه هایی که در این برنامه برای فرزند شما فراهم آورده شده است را امتحان کنید.

هنگامی که برای اولین بار این برنامه ها را راه اندازی می کنید از شما اجازه ی دسترسی به برخی سرویس ها خواسته می شود. برای اینکه تجربه ی بهتری از برنامه داشته باشید باید اجازه ی دسترسی بدهید.

18. روی Kids Store ضربه بزنید تا برنامه های جدید را برای فرزندتان مشاهده کنید. خواهید دید که app store رابط کاربری اش مانند همیشه است اما مخصوص کودکان طراحی شده است. برنامه های به خصوصی با شرایط سنی فرزند شما نمایش داده می شود.

19. روی دکمه ی Settings ضربه بزنید. تنظیمات مختلفی برای حالت Kids Mode وجود دارد که می توانید از آنها استفاده کنید. این دکمه در گوشه ی سمت چپ صفحه قرار دارد.

20. رمز عبور خود را وارد کنید. برای دسترسی به منوی Settings باید رمز عبور را وارد کنید.

21. روی گزینه ی Daily playtime limit ضربه بزنید. با این گزینه زمان استفاده از دستگاه برای فرزندتان تعیین خواهد شد. برای تغییر دادن زمان روی دکمه ی چرخ دنده شکل ضربه بزنید.

22. برای اینکه از کاری که فرزندتان می کند مطلع باشید روی گزینه ی Activity Information ضربه بزنید. عکس هایی که می گیرند, عکس هایی که می بینند و برنامه هایی که بیشتر از آنها استفاده می کنند را مشاهده خواهید کرد.

23. اجازه ی بازی به فرزندتان بدهید. هنگامی که حالت Kid Mode فعال می شود, فرزند شما می تواند از گوشی استفاده کند. در این حالت دسترسی به اینترنت, تنظیمات و خرید اینترنتی وجود نخواهد داشت.

24. برای خروج از منوی اصلی Kids Mode روی دکمه ی Exit ضربه بزنید. باید رمز عبور لازم را وارد کنید تا از برنامه ی Kids Mode خارج شوید. با وجود رمز, فرزندتان به راحتی نمی تواند از برنامه خارج شود.

منبع : نحوه ی استفاده از ویژگی Kid Mode در دستگاه های Samsung Galaxy

مواد لازم برای تهیه سس کچاپ خانگی

پیاز متوسط 1 عدد
روغن زیتون 1 ق غذاخوری
سیر 1 حبه
پوره گوجه‌فرنگی 500 گرم
سرکه 350 گرم
آب 200 میلی‌لیتر
شکر قهوه‌ای 150 گرم
نمک 1-2 ق غذاخوری
پودر پاپریکا 1/2 ق چای‌خوری
فلفل جاماییکایی آسیاب‌شده 1/4 ق چای‌خوری

طرز تهیه سس کچاپ خانگی

برای تهیه سس کچاپ خانگی ابتدا پیاز را پوست کنده و خیلی ریز خرد کنید.
داخل یک تابه مقداری روغن ریخته و پیاز را با حرارت کم به مدت 5-10 دقیقه تفت دهید تا نرم و سبک شود.
سیر را رنده کنید و آن را نیز داخل تابه ریخته 2-3 دقیقه تفت دهید.
پوره گوجه‌فرنگی، سرکه و آب را به تابه اضافه کنید.
حرارت را کمی زیاد کنید تا سس به جوش بیاید.
شکر، نمک، پودر پاپریکا و پودر فلفل جاماییکایی را به سس اضافه کنید و خوب مواد را باهم مخلوط کنید.
حالا بدون بستن درب ظرف، آن را به مدت 20 تا 25 دقیقه روی حرارت بسیار ملایم بپزید و در این فاصله مدام مواد را هم بزنید.
از هم‌زدن مداوم سس غافل نشوید به خصوص در دقایق آخر که احتمال ته‌گرفتن و سوختن سس بیشتر است، آن را مدام به هم بزنید.
بعد از این مدت زمان، سس را از روی حرارت برداشته و داخل مخلوط‌کن بریزید و دستگاه را روشن کرده، تا زمانی‌که یک سس یک‌دست و نرم به دست بیاید آن را مخلوط کنید.
اگر احساس کردید که نرمی و لطافت سس مورد پسندتان نیست می‌توانید سس را از داخل یک صافی عبور دهید تا از یک‌دستی آن اطمینان حاصل کنید.
حالا ظرفی که می خواهید سس را داخل آن نگه‌داری کنید را استریل کرده و سس کچاپ داغ را داخل ظرف شیشه‌ای داغ بریزید و درب آن را مهر و موم کنید.
در صورت مهر‌وموم کردن درب ظرف، می‌توانید این سس را به مدت 6 ماه داخل یخچال نگه‌داری کنید و در غیر این صورت، تا 1 ماه می‌توانید آن را داخل یخچال نگه دارید.
سس کچاپ خانگی را همراه با انواع ساندویچ، همبرگر، سیب زمینی سرخ کرده، چیپس و پنیر و … میل نمایید.
همان‌طور که دیدید، طرز تهیه سس کچاپ بسیار ساده است و طعم آن نیز فوق‌العاده خوشمزه و حتی می‌توان گفت بهتر از سس کچاپ صنعتی است. به علاوه از مواد نگه‌دارنده و رنگ خوراکی و … نیز خبری نیست و می‌توانید این سس را با خیال راحت در منزل مصرف نمایید.
امیدواریم این سس خوشمزه و درجه یک را تهیه کرده و از امتحان‌کردن آن لذت ببرید.

منبع:طرز تهیه سس کچاب

طرز تهیه سس کچاب