رز سانگ

نحوه ی فعال کردن فیلتر مک آدرس

با فعال کردن فیلتر مک آدرس تنها دستگاه ها با مک آدرس مشخص می توانند به روتر متصل شوند. اگر می خواهید امنیت شبکه ی خود را افزایش دهید انجام این کار پیشنهاد می شود.

مراحل :

1. به قسمت  control panel روتر بروید. روی گزینه ی “Wireless” کلیک کنید.

2. از منوی Wireless گزینه ی “MAC Filter” را انتخاب کنید.

3. روی گزینه ی Add کلیک کنید.

4. مک آدرس را تایپ کنید. در مواردی که مک آدرس را نمی دانید این  [Find-the-MAC-Address-of-Your-Computer|this article]] می تواند به شما کمک کند. مک آدرس تقریبا به این شکل است : 08:00:27:0E:25:B8

5.  بعد از وارد کردن آدرس های مورد نظر روی گزینه ی  “Apply/Save” کلیک کنید.

6. از قسمت  “MAC Restrict Mode” گزینه ی  “Allow” را انتخاب کنید. اکنون فیلتر مک آدرس را فعال کرده اید.

منبع : نحوه ی فعال کردن فیلتر مک آدرس

نحوه ی غیر فعال کردن فایروال ویندوز 7

دلایل مختلفی وجود دارد که ممکن است بخواهید فایروال ویندوز را غیرفعال کنید، ممکن است یکی از این دلایل آزمایش یک برنامه، نصب نرم افزار فایروال جایگزین، و یا هر چیز دیگری باشد. خوشبختانه انجام این کار بسیار ساده است و شما می توانید آن را در چند مرحله کوتاه غیرفعال کنید. این روش عموما برای ویندوز 7 و بالاتر استفاده می شود.

مراحل :

1. منوی Devices and Printers  را باز کنید. دکمه ی Windows  را فشار داده و نگه دارید، سپس R را فشار دهید. با این کار یک جعبه کوچک در گوشه ی سمت چپ صفحه باز می شود. در داخل فیلد داده شده، عبارت “control firewall.cpl” را تایپ یا کپی کنید. با این کار صفحه ی فایروال ویندوز باز خواهد شد.

2. به دکمه های  On/Off دسترسی پیدا کنید. در سمت چپ صفحه چندین گزینه مختلف در دسترس است. گزینه چهارم همان گزینه ای است که شما لازم دارید. این گزینه “Turn Windows Firewall on or off.” می باشد. برای ادامه روی این گزینه کلیک کنید.

3. نوع اتصال را انتخاب کنید. در این صفحه دو گزینه وجود دارد. این گزینه ها “Home or work (private) network location settings” یا “Public network location settings.” می باشند. این گزینه ها در سیستم عامل های مختلف (OS) کمی متفاوت هستند، اما مشابه این گزینه ها را می توانید پیدا کنید.

4. فایروال ویندوز را غیرفعال کنید. اگر می خواهید تنها برای  زمانی که در خانه یا محل کار هستید فایروال را غیر فعال کنید, گزینه ی  “Turn off Windows Firewall (not recommended)” را علامت بزنید.

اگر می خواهید فایروال “Public network location settings,” را خاموش کنید به منوی قبلی برگردید و این گزینه را انتخاب کنید. سپس گزینه ی “Turn off Windows Firewall (not recommended)” را در پنجره ی بعدی انتخاب کنید.

لطفا توجه داشته باشید که غیر فعال کردن فایروال ویندوز چه در خانه / و چه در محل کار، توصیه نمی شود زیرا ممکن است باعث بروز خطا در دستگاه شما شود. اگر قصد دارید آن را غیرفعال کنید، باید اطمینان حاصل کنید که فایروال جایگزین برای حفاظت از دستگاه شما وجود داشته باشد.

منبع : نحوه ی غیر فعال کردن فایروال ویندوز 7

نحوه ی خاموش کردن فیلتر مک آدرس در روتر Apple AirPort

آدرس ( MAC (Multimedia Access Control سری کد به خصوص است که به دستگاه های الکتریکی ( برای شناسایی دستگاه هایی که به یک شبکه متصل هستند ) اختصاص می یابد. شما می توانید فیلتر های MAC را فعال یا غیر فعال کنید. فیلتر های MAC امنیت بالایی دارند اما اگر می خواهید شبکه ی خود را عمومی کنید یا برای مهمانانتان باز کنید یا دستگاه هایی را اضافه یا حذف کنید باید این فیلتر را غیر فعال کنید.

مراحل :

1. پوشه Utilities را باز کنید. شما می توانید از طریق منوی Go یا پوشه ی Applications به این پوشه دسترسی پیدا کنید.

2. قسمت AirPort را باز کنید.

3. ایستگاه پایه AirPort را انتخاب کنید. اگر چند روتر AirPort در شبکه ی شما نصب شده است, روتری را انتخاب کنید کهمی خواهید در آن تغییرات ایجاد کنید سپس روی گزینه ی Edit کلیک کنید.

4. روی زبانه ی “Access Control” کلیک کنید.

5. روی منوی کشویی “MAC Address Access Control” و گزینه ی “Not Enabled” را انتخاب کنید.

6. روی Update کلیک کنید. با این کار تغییرات ذخیره خواهد شد.

منبع : نحوه ی خاموش کردن فیلتر مک آدرس در روتر Apple AirPort

نحوه ی خاموش کردن فیلتر مک آدرس از طریق سیستم ویندوز

آدرس ( MAC (Multimedia Access Control سری کد به خصوص است که به دستگاه های الکتریکی ( برای شناسایی دستگاه هایی که به یک شبکه متصل هستند ) اختصاص می یابد. شما می توانید فیلتر های MAC را فعال یا غیر فعال کنید. فیلتر های MAC امنیت بالایی دارند اما اگر می خواهید شبکه ی خود را عمومی کنید یا برای مهمانانتان باز کنید یا دستگاه هایی را اضافه یا حذف کنید باید این فیلتر را غیر فعال کنید.

مراحل :

1. Command Prompt را باز کنید. شما می توانید از منوی Start به این قسمت دسترسی پیدا کنید. هم چنین می توانید دکمه های ⊞ Win+R را فشار دهید و عبارت cmd را تایپ کنید.

2. عبارت .ipconfig را تایپ کنید و دکمه ی ↵ Enter را فشار دهید.

3. اتصال شبکه ی فعال خود را پیدا کنید. احتمالا در این قسمت باید چندین اتصال لیست شده باشد.

4. دروازه ی پیش فرض را پیدا کنید. این آدرس روتر شما ست. آن را یادداشت کنید.

5. مرورگر اینترنت را باز کنید. تا زمانی که کامپیوتر شما به اینترنت متصل است مرورگر اینترنتمی توانید از طریق مرورگر اینترنت به صفحه ی پیکر بندی روتر خود دسترسی پیدا کنید.

6. در نوار آدرس مرورگر, آدرس دروازه ی پیش فرض را وارد کنید.

7. وارد حساب ادمین شوید. روتر ها با رمز عبور و حساب ادمین محافظت می شوند. برای پیدا کردن اطلاعات ورود به سیستم پیش فرض روتر می توانید مدل روتر را به صورت آنلاین جستجو کنید.

اگر نمی توانید وارد روتر شوید, می توانید به مدت 30 ثانیه دکمه ی Reset روتر را فشار دهید و نگه دارید. بعد از اینکه روتر مجددا راه اندازی شد می توانید با وارد کردن اطلاعات پیش فرض ادمین وارد شوید.

اکثر اطلاعات ورودی از “admin” به عنوان نام کاربری و  “admin” به عنوان رمز عبور استفاده می کنند یا اینکه برای رمز عبور از فیلد خالی استفاده می شود.

8. قسمت “Advanced” را باز کنید و به دنبال  “MAC Filtering”, “Access Control” یا چیزی شبیه به این دو مورد باشید. در واقع پیدا کردن قسمت  “MAC Filtering کمی دشوار است زیرا نام این گزینه در هر روتری متفاوت است. به طور کلی شما می توانید “MAC Filtering” یا “Access Control” را در قسمت “Advanced”,  “Security” یا  “Wireless Settings”  پیدا کنید.

همه ی روتر ها فیلتر مک آدرس ندارند.

9. فیلتر مک آدرس را غیر فعال کنید. نام و محل این این گزینه در هر روتری متفاوت است اما به طور کلی باید گزینه ی “Disable” را انتخاب کنید تا این ویژگی غیر فعال شود.

10. تغییرات را ذخیره کنید. برای این کار روی دکمه ی  “Apply” یا “Save” کلیک کنید.

با این کار تغییرات اعمال خواهد شد. این مرحله ممکن است کمی طول بکشد. اگر اتصال بی سیم دارید بعد از اعمال این تغییرات باید مجددا وارد شوید.

منبع : نحوه ی خاموش کردن فیلتر مک آدرس از طریق سیستم ویندوز

نحوه ی خاموش کردن فیلتر مک آدرس از طریق سیستم (OS X)

آدرس ( MAC (Multimedia Access Control سری کد به خصوص است که به دستگاه های الکتریکی ( برای شناسایی دستگاه هایی که به یک شبکه متصل هستند ) اختصاص می یابد. شما می توانید فیلتر های MAC را فعال یا غیر فعال کنید. فیلتر های MAC امنیت بالایی دارند اما اگر می خواهید شبکه ی خود را عمومی کنید یا برای مهمانانتان باز کنید یا دستگاه هایی را اضافه یا حذف کنید باید این فیلتر را غیر فعال کنید.

مراحل :

1. روی منوی Apple کلیک کنید و System Preferences را انتخاب کنید.

2. روی گزینه ی Network کلیک کنید.

3. اتصال شبکه ی فعال خود را پیدا کنید. احتمالا در این قسمت باید چندین اتصال لیست شده باشد.

4. آدرس IP  روتر را یادداشت کنید. این آدرس برای دسترسی به تنظیمات روتر استفاده می شود.  

5. آدرس روتر را در نوار آدرس مرورگر وارد کنید.

6. وارد حساب ادمین شوید. روتر ها با رمز عبور و حساب ادمین محافظت می شوند. برای پیدا کردن اطلاعات ورود به سیستم پیش فرض روتر می توانید مدل روتر را به صورت آنلاین جستجو کنید.

اگر نمی توانید وارد روتر شوید, می توانید به مدت 30 ثانیه دکمه ی Reset روتر را فشار دهید و نگه دارید. بعد از اینکه روتر مجددا راه اندازی شد می توانید با وارد کردن اطلاعات پیش فرض ادمین وارد شوید.

اکثر اطلاعات ورودی از “admin” به عنوان نام کاربری و  “admin” به عنوان رمز عبور استفاده می کنند یا اینکه برای رمز عبور از فیلد خالی استفاده می شود.

7. قسمت “Advanced” را باز کنید و به دنبال  “MAC Filtering”, “Access Control” یا چیزی شبیه به این دو مورد باشید. در واقع پیدا کردن قسمت  “MAC Filtering کمی دشوار است زیرا نام این گزینه در هر روتری متفاوت است. به طور کلی شما می توانید “MAC Filtering” یا “Access Control” را در قسمت “Advanced”,  “Security” یا  “Wireless Settings”  پیدا کنید.

همه ی روتر ها فیلتر مک آدرس ندارند.

8. فیلتر مک آدرس را غیر فعال کنید. نام و محل این این گزینه در هر روتری متفاوت است اما به طور کلی باید گزینه ی “Disable” را انتخاب کنید تا این ویژگی غیر فعال شود.

9. تغییرات را ذخیره کنید. برای این کار روی دکمه ی  “Apply” یا “Save” کلیک کنید.

با این کار تغییرات اعمال خواهد شد. این مرحله ممکن است کمی طول بکشد. اگر اتصال بی سیم دارید بعد از اعمال این تغییرات باید مجددا وارد شوید.

منبع : نحوه ی خاموش کردن فیلتر مک آدرس از طریق سیستم (OS X)

میسوفونیا و راههای درمان

میسوفونیا که گاهی آن را ۴S می‌نامند (Syndrome Selective Sound Sensitivity یا سندروم حساسیت صدایی انتخابی)، شرایط ناتوان‌کننده‌ای است که در آن صداهای خاص / محرک‌های بصری تکرارشونده خشم بسیار زیاد و یا نفرت را برمی‌انگیزد.

این صداها معمولا شامل صداهای دهانی مانند جویدن یا خوردن و آشامیدن با سروصداست، اما صداها از فردی به فرد دیگر متفاوت است، و این فهرست ظاهرا با گذشت زمان طولانی‌تر و متنوع‌تر می‌شود.

میسوفونیا چیست ؟

این اصطلاح در سال 2000 در تمایز با اختلال هراس از صدا (فنوفوبیک) و برای کسانی به کار رفت که اعصاب‌شان با صدا تحریک می‌شد. البته هنوز روش مشخصی برای درمان کامل میسوفونیا وجود ندارد و علت ابتلا به آن نیز در صد‌در‌صد قابل تشخیص نیست.

اما محققان معتقدند که نفرت از صدا، به خود صداها مربوط نمی‌شود. بلکه می‌تواند ناشی از خاطرات ناخوشایندی باشد که در کودکی برای فرد اتفاق افتاده است.

مثلا ممکن است کودکی از صدای آدامس جویدن مادرش رنج ببرد و به همین‌خاطر، در بزرگسالی از صدای آدامس جویدن بیزار شده و نسبت به آن واکنش نشان دهد.

به هر حال، میسوفونیا می‌تواند زندگی شخصی و اجتماعی را برای فرد دشوار کند و منتج به از دست دادن موقعیت‌های اجتماعی مطلوب شود. از این‌رو، برخی پزشکان معتقدند که رفتار درمانی و شناخت درمانی می‌تواند تا حد زیادی از حساسیت زیاد نسبت به صداهای نامطلوب بکاهد.

نشانه‌ها و محرک‌های میسوفونیا

مبتلایان به اختلال میسوفونیا، با شنیدن صدا‌های مذکور دچار خشم و نفرت بسیار شدیدی می‌شوند و این احساس ممکن است تا جایی پیش برود که فرد اقدام به خودکشی کند. این افراد در انتخاب شغل نیز دچار مشکل هستند چرا که به راحتی نمی‌توانند در هر نوع محیطی دوام بیاورند.

میسوفونیا به معنی نفرت از صدا را می‌توان حساسیت شدید به صداهای پس‌زمینه یا محرک‌های بصری تعریف کرد که معمولا توسط دیگران نادیده گرفته می‌شود.

مهمتر از ناتوانی فرد در جلوگیری از محرک آزاردهنده واکنش عاطفی منفی حادی است که نتیجۀ در تماس بودن با محرک تجربه می‌شود.

این واکنش سیل عاطفی بازتابی‌ خشم و وحشتی است که با طوفانی از واکنش‌های جنگ یا گریز بزرگتر می‌شود

علائم اختلال میسوفونیا
معمولا پیش از بلوغ جنسی یعنی در سنین ۸ تا ۱۲ سالگی پدیدار می‌شوند و اولین تحریکات معمولا توسط نزدیکان درجه یک فرد مبتلا صورت می‌گیرد.

برخی تحقیقات آثار ژنتیکی را در این اختلال نشان داده‌اند و گویا گاهی می‌توان ریشه‌های این اختلال را در یک نسل قبل‌تر شناسایی کرد.

فرد مبتلا به اختلال صدا بیزاری، نه تنها رنج شنیدن صدا‌های ازار دهنده را متحمل می‌شود، بلکه متاسفانه بیماری‌ها و اختلال‌های روانی دیگری نیز پیرو این اختلال به سراغ او می‌آیند.

این افراد متاسفانه به علت عدم آگاهی خودشان و نیز اطرافیان احساس تنهایی می‌کنند، گاهی ممکن است فکر کنند عقلشان را از دست داده اند، احساس گناه دارند، منزوی و دچار افسردگی می‌شوند.

برای مقابله با این احساسات این بیماران در معرض خطر اعتیاد قرار می‌گیرند. آن‌ها برای ارام کردن خود ممکن است به الکل و مواد مخدر روی آورند.

متخصصین تا کنون درمان قطعی برای این اختلال کشف نکرده اند. روش‌های زیادی برای درمان آن آزمایش شده که تا به حال هیچیک راهگشا نبوده اند.

احساس خشم از صداها
تعداد کمی از افراد ادعا می کنند که صدای جویدن، ملچ ملوچ کردن، و صدای تلق تلق خودکار را دوست دارند. اما در عین حال که تنفر از این صداها عادی است، تجربه ی تشویش، اضطراب ناگهانی، و/یا خشم در واکنش به این صداها، وضعیتی است که به آن میسوفونیا (تنفر از صدا) می گویند.

نشانه‌ی ابتلا به اختلال میسوفونیا
مهمترین نشانه‌ی ابتلا به اختلال میسوفونیا، واکنش شدید فرد به شنیدن صدا‌های آزار دهنده در پس زمینه است. این افراد با شنیدن برخی صدا‌های خاص، که پیشتر گفته شده، بسیار خشمگین یا اندوهگین می‌شوند و بعضا به عامل تولید کننده‌ی صدا واکنش‌های تندی نشان می‌دهند.

افرادی که به میسوفنیا مبتلا هستند، به علت رنج زیادی که می‌برند سعی می‌کنند کمتر در گروه‌ها و جمع حاضر شوند چرا که گا‌ها واکنش‌های خود نسبت به صدا‌های زننده را نمی‌توانند کنترل کنند. اطرافیان نزدیک این افراد نقش بسیار موثری در روبرویی با اختلال میسوفونیا دارند.

اگر از صدای جویدن غذا توسط دیگران، صدای تلویزیون، صدای موبایل اعضای خانواده و مواردی از این دست به‌طور افراطی رنج ببریم، دچار اختلال میسوفونیا هستیم.

20 نفر داو طلب آزمایش میسوفونیا شدند:

این افراد اعلام کرده بودند که هنگام گوش دادن به صداهای خنثی و تکرار شونده از قبیل صدای کتری، صدای گریه بچه و صداهای محرکی همچون صدای نفس کشیدن و یا ملچ ملوچ کردن دچار ناراحتی و خشم می شوند.

وقتی واکنش های عصبی این گروه با با ۲۲ نفر دیگر که دچار میسوفونیا نبودند مقایسه شد، در مورد صداهای خنثی تفاوتی در رفتار افراد دو گروه مشاهده نشد؛ اما در مورد صداهای محرک ضربان قلب و رسایی پوست گروه نخست به شدت افزایش پیدا کرده بود.

همچنین اسکن مغزی افراد نشان از تغییراتی در مغز افراد داشت. در مورد گروه اول که میسوفونیا مبتلا بودند، صداهای محرک با افزایش فعالیت های بخش های مختلفی از مغز شامل لوب فرونتال و قشر قدامی منزوی(anterior inural corte) یا AIC همراه بود.

نتیجه آزمایش میسوفونیا
با توجه به موضوعات ذکر شده، نتایج این آزمایش نشان می دهد که افراد مبتلا به میسوفونیا مغز هایی دارند که در کنترل پخش پیام های مرتبط به صداهای خاص مشکل دارد.

گرچه همه ما از بروز برخی صداها اذیت می شویم اما در مورد افراد مبتلا به میسوفونیا، این صدا تبدیل به اصواتی آزاردهنده و تجربه ای خشم آور می شوند.

منبع:بیماری صدا بیزاری چیست؟

بیماری صدا بیزاری چیست؟

قرص لتیزن چیست؟

قرص لتیزن (Letizen) از آنتی‌هیستامین‌هایی است که به منظور درمان حساسیت و خارش و همچنین برطرف کردن علائم حساسیت مثل آبریزش بینی، خارش و قرمزی چشم، عطسه و خارش بینی و گلو تجویز می‌شود. این دارو همچنین برای درمان تب یونجه، کهیر و خارش‌های پوستی ناشی از حساسیت‌ها و آلرژی‌ها استفاده می‌شود. حداکثر اثر دارو یک ساعت بعد از مصرف ظاهر می‌شود.
چنانچه شما هم از آن دسته افرادی هستید که با تغییر فصول سال دچار حساسیت می شوید لینک زیر می‌تواند در کنترل و کاهش آن به شما کمک کند.

نام‌های دیگر، موارد مصرف، عوارض و تداخل دارویی
نام های دیگر Cetirizine , Zyrtec , Aller-Tec , Equate Allergy
موارد مصرف رفع حساسیت
عوارض خواب‌آلودگی، سرگیجه و سردرد، خستگی و بی‌حوصلگی، خون دماغ شدن، شکم درد، حالت تهوع و استفراغ، اسهال، عطسه، سرفه، خشکی دهان
تداخل دارویی داروهای ضد افسردگی، داروهای ضد اضطراب، داروهای مورد مصرف در درمان اختلالات روانی، داروهای ضد تشنج، سایر داروهای مورد استفاده برای سرماخوردگی یا آلرژی‌ها، داروهای خواب‌آور، آرامبخش‌ها، ترانکلیزرها، تئوفیلین

مقدار و نحوه مصرف قرص لتیزن

میزان دقیق این دارو باید طبق نظر پزشک تعیین گردد اما به طور معمول برای رفع حساسیت در بزرگسالان و کودکان بالاتر از ۱۲ سال یک قرص لتیزن ۱۰ میلی‌گرم در روز مصرف می‌شود. میزان مصرف دارو در کودکان باید حتما توسط پزشک تعیین گردد. توجه داشته باشید که این دارو برای کودکان زیر ۲ سال مناسب نیست.

نکاتی که باید در ارتباط با مصرف قرص لتیزن بدانید
اگر مبتلا به بیماری‌های کبدی، صرع یا تشنج هستید نباید از این دارو استفاده کنید.
در صورتیکه در دوران بارداری هستید بهتر است تنها با مشورت پزشک از این دارو استفاده کنید.
در طول دوران شیردهی نباید از این قرص استفاده کنید زیرا ماده لتیزن وارد جریان شیر مادر می‌شود.
مصرف دارو به همراه غذا میزان اثرگذاری آن را کاهش می‌دهد.
در صورتیکه با مصرف این دارو دچار عوارض ناخواسته ای شدید بهتر است از ادامه مصرف آن خودداری کنید.
مصرف قرص لتیزن ممکن است شما را خواب‌آلوده کند. در این صورت بهتر است از انجام فعالیت‌هایی که نیازمند هوشیاری کامل است (مثل رانندگی) خودداری کنید.
در صورتی که یک نوبت از مصرف دارو را فراموش کردید، به محض به یاد آوردن، آن را میل کنید؛ ولی اگر تقریبا زمان مصرف نوبت بعدی فرا رسیده باشد فقط آن نوبت را مصرف کنید و از دو برابر کردن آن خودداری کنید.
دارو را طبق دستور پزشک مصرف کنید.

منبع:قرص لتیزن برای چه بیماری است؟

قرص لتیزن برای چه بیماری است؟

پنومونی چیست؟

سینه‌پهلو یا ذات‌الریه،‌ که به آن پنومونی (به انگلیسی: Pneumonia) نیز می‌گویند، وضعیت التهابی ریه است که عمدتاً کیسه‌های میکروسکوپی هوا موسوم به آلوئول‌ها را تحت تأثیر قرار می‌دهد. بیماری پنومونی معمولاً در اثر عفونت ناشی از ویروس یا باکتری و گاهی نیز در اثر سایر میکروارگانیسم‌ها، برخی داروها و شرایط دیگر مانند بیماری خودایمنی رخ می‌دهد. در بیماری پنومونی، کیسه‌های هوایی متورم می‌شود و چون درون آن از مایعات پر می‌شود، در نتیجه اکسیژن رسانی کمتر می‌شود و تبادلات گازی کاهش می‌یابد.

نشانه ها و علائم بیماری پنومونی

افراد مبتلا به پنومونی عفونی اغلب سرفه همراه با خلط، تب همراه با لرز شدید، تنگی نفس، درد قفسه سینه گزنده یا شدید در حین نفس کشیدن، و افزایش تعداد تنفس را تجربه می‌کنند. در افراد مسن، ممکن است گیجی مشهودترین علامت باشد.

علائم و نشانه‌های متداول بیماری پنومونی در کودکان زیر پنج سال عبارتند از: تب، سرفه و تنفس سریع یا اشکال در تنفس.

در پنومونی، تب خیلی تعیین‌کننده بیماری نیست، زیرا در بسیاری از بیماری‌های شایع دیگر نیز رخ می‌دهد و ممکن است در کسانی که مبتلا به بیماری شدید و سوء تغذیه هستند، مشاهده نشود. علاوه بر این، سرفه اغلب در کودکان کمتر از ۲ ماه مشاهده نمی‌شود. علائم و نشانه‌های شدیدتر ممکن است شامل موارد زیر باشد: کبودی پوست، کاهش تشنگی، تشنج، استفراغ مداوم، افزایش یا کاهش شدید دمای بدن، یا کاهش سطح هوشیاری.

موارد باکتریایی و ویروسی سینه پهلو یا همان پنومونی معمولاً دارای علائم مشابهی هستند. برخی از علت‌های بیماری پنومونی با ویژگی‌های بالینی کلاسیک اما غیراختصاصی همراه است. پنومونی ناشی از لژیونلا ممکن است با شکم‌درد، اسهال، یا گیجی همراه باشد، حال آنکه پنومونی ناشی از استرپتوکوک پنومونیه با خلط قهوه‌ای مایل به سرخ همراه است و پنومونی ناشی از کلبسیلا ممکن است با خلط خونی همراه باشد که اغلب به آن عنوان “ژله ارغوانی” گفته می‌شود.

خلط خونی (معروف به هموپتیزی) ممکن است همراه با سل، سینه پهلو گرم- منفی، و آبسه ریه رخ دهد و مشاهده آن با برونشیت حاد نیز خیلی رایج است. پنومونی مایکوپلاسما ممکن است همراه با تورم گره‌های لنفاوی در گردن، درد مفاصل یا عفونت گوش میانی رخ دهد. پنومونی ویروسی به‌طور معمول بیش از پنومونی باکتریایی با خس خس سینه همراه است.

شرایط و عوامل خطرآفرین در بیماری پنومونی
شرایط و عوامل خطرآفرین که زمینه ابتلا به پنومونی (سینه پهلو) را فراهم می‌کنند عبارتند از: سیگار کشیدن، نقص ایمنی، اعتیاد به الکل، بیماری انسداد مزمن ریوی، بیماری مزمن کلیوی و بیماری کبد. استفاده از داروهای سرکوب‌کننده اسید مانند، مهار‌کننده‌های پمپ پروتون یا مسدود‌کننده‌های H2 منجر به افزایش خطر ابتلا به سینه پهلو می‌شوند. بالا رفتن سن نیز در بروز ابتلا به پنومونی مؤثر است.

تشخیص بیماری پنومونی

تشخیص پنومونی عموماً بر اساس ترکیبی از علائم فیزیکی و اشعه ایکس قفسه سینه صورت می‌گیرد. با این حال ممکن است تأیید علت زمینه‌ای دشوار باشد، زیرا هیچ‌گونه آزمون قطعی قادر به تمایز بین منشاء باکتریایی و غیرباکتریایی نیست. سازمان بهداشت جهانی پنومونی در کودکان را به‌طور بالینی و بر اساس سرفه یا دشواری در تنفس و میزان تنفس سریع، تورفتگی قفسه سینه، یا کاهش سطح هوشیاری تعریف می‌کند.

میزان تنفس سریع معادل بیش از ۶۰ تنفس در دقیقه در کودکان زیر ۲ ماه، ۵۰ تنفس در دقیقه در کودکان ۲ ماهه تا ۱ ساله یا بیش از ۴۰ تنفس در دقیقه در کودکان ۱ تا ۵ ساله تعریف شده‌است. در کودکان، افزایش تعداد تنفس و تورفتگی قفسه سینه حساسیت بیشتری نسبت به شنیدن صدای رال یا ترق ترق قفسه سینه شنوایی با گوشی طبی دارد.

در بزرگسالان، به‌طور کلی در موارد خفیف نیازی به بررسی نیست، زیرا اگر علائم حیاتی و سمع طبیعی باشد، خطر پنومونی کم است. در افرادی که نیاز به بستری شدن در بیمارستان دارند، انجام پالس اکسیمتری، رادیوگرافی قفسه سینه و آزمایش خون از جمله شمارش کامل خون، الکترولیت‌های سرم، سطح پروتئین واکنشی C و احیاناً آزمایش‌های عملکرد کبد توصیه می‌شود.

درمان پنومونی
به‌طور معمول، آنتی‌بیوتیک‌های خوراکی، استراحت، مسکن معمولی، و مایعات برای بهبود کامل بیماری پنومونی کافی است. با این حال کسانی به وضعیت پزشکی دیگری مبتلا هستند، سالمندان، یا کسانی که مشکل تنفسی قابل توجهی دارند ممکن است نیاز به مراقبت‌های بیشتری داشته باشند. اگر نشانه‌ها بدتر شود و پنومونی با درمان در منزل بهبود نیابد، یا عوارض دیگری رخ دهد، ممکن است لازم باشد فرد در بیمارستان بستری شود.

در سراسر جهان، حدود ۷-۱۳٪ موارد بیماری پنومونی در کودکان منجر به بستری شدن آن‌ها می‌گردد در حالی که در کشورهای توسعه یافته بین ۲۲ تا ۴۲٪ از بزرگسالان مبتلا به پنومونی اکتسابی از جامعه در بیمارستان بستری می‌شوند.نمره CURB-65 برای تعیین لزوم پذیرش بزرگسالان در بیمارستان مفید است. در صورتی که این نمره ۰ یا ۱ باشد شخص به‌طور معمول می‌تواند خود را در خانه درمان کند، اگر این نمره ۲ باشد اقامت کوتاه در بیمارستان یا پیگیری دقیق ضروری است، اگر این عدد بین ۳ تا ۵ باشد، توصیه می‌شود فرد بستری گردد. در بیماری پنومونی کودکانی که دچار زجر تنفسی هستند یا اشباع اکسیژن آن‌ها کمتر از ۹۰٪ است باید در بیمارستان بستری شوند.

چگونه می‌توان از ابتلا به پنومونی پیشگیری کرد؟
* سیگار کشیدن بافت ریه را تخریب می‌کند و ریه را نسبت به عفونتها آسیب‌پذیر می‌کند.

*برای پیشگیری از ابتلا به پنومونی اگر سیگار می‌کشید بهتر است آن را کنار بگذارید.

* برای باکتری پنوموکوک واکسنی تهیه شده که در برخی کشورها جزء واکسیناسیون کودکان است.

* از مردم آلوده دور باشید – اگر شما با افراد آلوده به پنومونی در ارتباط هستید و واکسن دریافت نکرده اید باید تا زمان بهبود از آنها دور باشید.

* اگر بالای 65 سال دارید، سیستم ایمنی شما ضعیف شده است یا به بیماری مزمنی مانند بیماری مزمن قلبی، ریوی، کلیوی، کبدی، آسم و یا دیابت دچار هستید باید واکسن پنوموکوک را دریافت کنید. همچنین باید به خوبی از خود مراقبت کنید و برای پیشگیری از ابتلا به پنومونی ویروسی خصوصاً اگر آنفولانزا اپیدمی‌شده است واکسن آنفولانزا بزنید.

* اگر به هر علتی با جراحی طحال شما برداشته شده است برای پیگشیری از ابتلا به پنومونی دریافت واکسن پنوموکوک بسیار اهمیت دارد و باید در این مورد از پزشک خود اطلاعات لازم را بخواهید.

* در صورت ابتلا به سرماخوردگی و سایر عفونتهای تنفسی باید نکات بهداشتی رعایت گردد تا از انتقال عوامل بیماریزا به افراد مستعد بیماری پیشگیری شود.

منبع:بیماری پنومونی چیست؟

بیماری پنومونی چیست؟

عفونت HPV به طور کلی سبب ایجاد زگیل شده و انواع خاصی از این عفونت می‌تواند باعث سرطان دهانه رحم نیز شود. بیش از ۱۰۰ نوع ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) وجود دارد.
انواع مختلف این عفونت، باعث ایجاد زگیل در قسمت‌های مختلف بدن می‌شوند. به عنوان مثال، این زگیل‌ها می‌توانند در کف پا و یا بر روی صورت و گردن ظاهر شوند.
اکثر عفونت‌های HPV باعث بروز سرطان نمی‌شوند. اما برخی از زگیل‌های تناسلی می‌توانند باعث ایجاد سرطان در دهانه رحم شوند. دیگر انواع سرطان عبارتند از سرطان مقعد، آلت تناسلی، واژن، زهار و سرطان اوروفارنکس (پشت گلو).

علائم بیماری HPV چیست؟

در بیشتر موارد، سیستم ایمنی بدن، قبل از ایجاد زگیل، عفونت HPV را از بین می‌برد. ظاهر زگیل‌ها بسته به نوع HPV متفاوت هستند:
۱. زگیل تناسلی. این زگیل‌ها زخم‌هایی صاف بوده که از نظر ظاهر شبیه به گل کلم بوده و یا به صورت برآمدگی‌های کوچک ظاهر می‌شوند. در زنان، زگیل‌های تناسلی به طور عمده بر روی زهار ظاهر می‌شوند، اما در نزدیکی مقعد و دهانه رحم نیز به وجود می‌آیند.
در مردان، زگیل‌های تناسلی بر روی آلت تناسلی و پوست بیضه یا اطراف مقعد ظاهر می‌شوند. زگیل تناسلی به ندرت باعث بروز درد یا ناراحتی می‌شوند. اگرچه می‌توانند خارش آور باشند.
۲. زگیل معمولی. این نوع زگیل‌ها نوعی برآمدگی زبر و خشن بوده که معمولا بر روی دست، انگشتان یا آرنج ظاهر می‌شوند. در اکثر موارد، این زگیل‌ها تنها بدشکل هستند، اما همچنین می‌توانند دردناک بوده و یا دچار خونریزی شوند.
۳. زگیل کف پا. این زگیل‌ها نوعی برآمدگی سخت بوده که معمولا بر روی پاشنه یا برآمدگی کف پا ظاهر می‌شوند و می‌توانند باعث بروز ناراحتی شوند.
۴. زگیل‌های مسطح. این زگیل‌ها نوعی برآمدگی صاف بوده که نسبت به رنگ پوست، تیره‌تر هستند. این زگیل‌ها می‌توانند در هر جای بدن ظاهر شوند، اما در کودکان معمولا بر روی صورت، در مردان در قسمت ریش و در زنان بر روی پا‌ها ظاهر می‌شوند.

سرطان دهانه رحم
مهم است به یاد داشته باشید که واکسیناسیون در برابر عفونت HPV می‌تواند شما را از سرطان دهانه رحم محافظت کند. کسانی که واکسینه نشده‌اند، در بیشتر موارد، سرطان دهانه رحم در آن‌ها ناشی از عفونت HPV است که معمولا باعث ایجاد زگیل نمی‌شود. بنابراین زنان اغلب متوجه آلودگی نخواهند شد. مراحل اولیه سرطان دهانه رحم معمولا علائمی از خود نشان نمی‌دهد.
با گذشت زمان، عفونت مکرر HPV می‌تواند به ضایعات پیش سرطانی منجر شود. اگر این شرایط درمان نشود، این ضایعات می‌توانند سرطانی شوند. به همین دلیل مهم است که زنان به طور منظم، از آزمایش‌های پاپ اسمیر برای تشخیص تغییرات پیش سرطانی در دهانه رحم استفاده کنند.
توصیه می‌شود، زنان در سنین ۲۱ تا ۲۹ سال، هر سه سال یک بار این آزمایش را انجام دهند. زنان در سنین ۳۰ تا ۶۵ سال نیز بهتر است هر سه سال یک بار و یا هر ۵ سال یک بار، این آزمایش را انجام دهند. زنان بالای ۶۵ سال، اگر جواب سه آزمایش آن‌ها پشت سر هم طبیعی بود، دیگر نیازی به آزمایش نخواهند داشت.

علت بیماری HPV چیست؟

عفونت HPV زمانی روی می‌دهد که ویروس از طریق زخم و یا خراشیدگی وارد بدن شود. این ویروس عمدتا از طریق تماس پوست به پوست منتقل می‌شود؛ بطوری که عفونت‌های HPV تناسلی می‌توانند از طریق مقاربت جنسی، رابطه جنسی مقعدی و دیگر تماس‌های پوستی در ناحیه تناسلی به وجود آیند. برخی از عفونت‌های HPV که ناشی از ضایعات دهانی یا مجرای تنفسی هستند از طریق آمیزش جنسی دهانی نیز منتقل می‌شوند.
اگر شما حامله هستید و دچار عفونت HPV تناسلی شده‌اید، زگیل‌ها ممکن است در دوران بارداری بزرگ و تکثیر شوند. درمان این شرایط ممکن است به بعد از زایمان موکول شود.
زگیل‌های تناسلی بزرگ می‌توانند مجرای تولد را مسدود کرده و زایمان طبیعی را با مشکل مواجه کنند. این عفونت ممکن است با رشد تومور نادر و غیرسرطانی در حنجره کودک نیز مرتبط باشد. زگیل‌ها مسری بوده و از طریق تماس می‌توانند گسترش پیدا کنند.

عوامل خطرزا در بروز بیماری HPV
عفونت‌های HPV شایع هستند. عوامل خطرزا برای عفونت HPV عبارتند از:
تعداد شرکای جنسی. هر چقدر تعداد شرکای جنسی بیشتر باشند، احتمال ابتلا به عفونت HPV تناسلی افزایش پیدا خواهد کرد.
سن. زگیل‌های معمولی بیشتر در کودکان و زگیل‌های تناسلی اغلب در نوجوانان و بزرگسالان ظاهر می‌شوند.
سیستم ایمنی ضعیف. افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند، بیشتر در معرض ابتلا به عفونت‌های HPV قرار می‌گیرند. سیستم ایمنی می‌تواند به علت مصرف دارو‌های اچ آی وی یا دارو‌های سرکوب کننده سیستم ایمنی، تضعیف شود.
آسیب پوستی. مناطقی از پوست که بریده یا باز شده‌اند، بیشتر مستعد ابتلا به زگیل‌های معمولی هستند.
تماس شخصی. لمس زگیل‌های یک فرد یا تماس با سطوحی که در معرض HPV قرار گرفته‌اند -مانند دوش‌های عمومی یا استخر‌های شنا- ممکن است خطر ابتلا به عفونت HPV را افزایش دهند.

عوارض جانبی

ضایعات دهانی و تنفسی. برخی از عفونت‌های HPV باعث بروز ضایعات بر روی زبان، لوزه‌ها، نرم کام و یا درون حنجره و بینی می‌شوند.
سرطان. برخی از عفونت‌های HPV می‌توانند باعث ایجاد سرطان دهانه رحم شوند. همچنین ممکن است موجب سرطان دستگاه تناسلی، مقعد، دهان و دستگاه تنفسی فوقانی نیز شوند.

راه های پیشگیری از بیماری HPV
زگیل معمولی: پیشگیری از عفونت‌های HPV که موجب زگیل‌های معمولی می‌شوند، مشکل است. اگر دچار این زگیل‌ها هستید، برای پیشگیری از گسترش عفونت و تشکیل زگیل‌های جدید، از دستکاری زگیل‌ها و جویدن ناخن‌های خود جلوگیری کنید.
زگیل کف پا: برای کاهش خطر ابتلا به عفونت‌های HPV که موجب زگیل‌های کف پا می‌شوند، از کفش یا صندل در استخر‌های عمومی و رختکن‌ها استفاده کنید.
زگیل تناسلی: شما می‌توانید احتمال ابتلا به زگیل‌های تناسلی را با در نظر گرفتن موارد زیر کاهش دهید:
داشتن رابطه جنسی با همسر
کاهش تعداد شرکای جنسی
استفاده از کاندوم لاتکس

واکسن HPV
از واکسن‌های گارداسیل، گارداسیل ۹ و سرواریکس می‌توان برای پیشگیری از سرطان دهانه رحم استفاده کرد. همچنین از واکسن‌های گارداسیل و گارداسیل ۹ نیز می‌توان برای پیشگیری از زگیل‌های تناسلی استفاده کرد.

نحوه تشخیص بیماری HPV
پزشک ممکن است بتواند با مشاهده زگیل‌ها، عفونت HPV را تشخیص دهد. اگر زگیل‌های تناسلی قابل مشاهده نباشند، آزمایش‌های زیر برای شما تجویز خواهد شد:
تست محلول سرکه. استفاده از محلول سرکه در مناطق تناسلی، می‌تواند آن نواحی را سفید کند. این کار ممکن است به تشخیص ضایعات مسطح کمک کند.
آزمایش پاپ. پزشک از دهانه رحم یا واژن نمونه برداری کرده و برای بررسی به آزمایشگاه خواهد فرستاد. این آزمایش‌ها می‌توانند ناهنجاری‌های منجر به سرطان را تشخیص دهند.
آزمایش DNA. این آزمایش که بر روی سلول‌های دهانه رحم انجام می‌شود، می‌تواند DNA‌های پرخطر HPV را که با سرطان‌های دستگاه تناسلی ارتباط دارند، شناسایی کند. توصیه می‌شود زنان ۳۰ سال به بالا، این آزمایش را به همراه آزمایش پاپ انجام دهند.

راه های درمان بیماری HPV
زگیل‌ها اغلب بدون درمان (به ویژه در کودکان) از بین می‌روند. با این حال، هیچ درمانی برای این ویروس وجود ندارد. بنابراین آن‌ها می‌توانند در همان مکان یا مکان‌های دیگر دوباره ظاهر شوند.
۱. دارو‌ها
برای از بین بردن زگیل‌ها معمولا از دارو‌های موضعی استفاده کرده و آن‌ها را به طور مستقیم بر روی ضایعات می‌مالند. مانند:
اسید سالیسیلیک. از دارو‌هایی که حاوی اسید سالیسیلیک هستند، می‌توان برای از بین بردن زگیل‌ها استفاده کرد. برای زگیل‌های معمولی، استفاده از اسید سالیسیلیک می‌تواند باعث تحریک پوست شود و استفاده از آن برای صورت مناسب نیست.
کرم ایمی‌کیمود. این کرم می‌تواند به افزایش سیستم ایمنی بدن برای مبارزه با HPV کمک کند. عوارض شایع آن شامل قرمزی و تورم است.
کرم پودوفیلاکس. از این دارو می‌توان برای از بین بردن زگیل‌های تناسلی استفاده کرد. در زمان مصرف آن ممکن است دچار درد و خارش شوید.
اسید تری کلرواستیک. از این دارو می‌توان برای از بین بردن زگیل‌های کف دست، کف پا و ناحیه تناسلی استفاده کرد. این دارو ممکن است باعث تحریک موضعی شود.

۲. جراحی و دیگر روش‌ها
اگر دارو‌ها اثر نداشته باشند، پزشک ممکن است یکی از روش‌های زیر را برای از بین بردن زگیل‌ها پیشنهاد کند:
سرما درمانی یا کریوتراپی
سوزاندن با جریان الکتریکی (الکتروکوتر)
جراحی با لیزر

منبع:بیماری hpv چیست؟

بیماری hpv چیست؟

بیماری هاشیموتو چیست؟

این بیماری غده تیروئید را تحت تاثیر قرار می‌دهد. در بیماری هاشیموتو ( تیروئیدیت لنفوسیتی مزمن)، سیستم ایمنی بدن به غده تیروئید حمله می‌کند. گاهی این التهاب منجر به کاهش فعالیت غده تیروئید (هیپوتیروئیدیسم) می‌گردد.

پزشک از روی آزمایش عملکرد تیروئید، این بیماری را شناسایی می‌کند. درمان بیماری هاشیموتو با جایگزین کردن هورمون تیروئید انجام می‌گیرد.

علائم بیماری هاشیموتو

این بیماری به کندی پیشرفت می‌کند و موجب تخریب تیروئید و افت سطح هورمون تیروئید در خون می‌گردد. علائم این بیماری همانند بیماری کم کاری تیروئید می‌باشد.

علائم کم کاری تیروئید، بسته به شدت کمبود، متفاوت می‌باشد. در ابتدا علائمی از قبیل خستگی و سستی رخ می‌دهند. اما همچنان که بیماری پیشرفت می‌کند، علائم آشکارتر می‌گردند، از قبیل:

افزایش حساسیت به سرما

یبوست

پوست خشک و رنگ پریده

صورت پف کرده

صدای گرفته

افزایش میزان کلسترول خون

افزایش وزن (اغلب 3 تا 6 کیلو)

درد عضلانی، حساسیت به لمس و خشکی (به خصوص در شانه ها و باسن)

درد و سفتی مفاصل، ورم زانو یا مفاصل کوچک دست و پا

ضعف عضلانی به خصوص در پایین تنه

افزایش میزان خون ریزی عادت ماهیانه یا طولانی شدن آن

افسردگی

فراموشکاری و کند بودن فرایند تفکر

در چه صورت باید به پزشک مراجعه کرد؟

اگر علائم زیر را داشتید، به پزشک مراجعه کنید:

خستگی بدون علت

خشک شدن پوست

صورت رنگ پریده

یبوست

صدای خشن و گرفته

– اگر جراحی تیروئید داشته‌اید و یا توسط ید رادیواکتیو و یا داروهای ضد تیروئید درمان شده‌اید و یا پرتودرمانی سر، گردن و یا بالای قفسه سینه را انجام داده‌اید، باید به صورت دوره‌ای، برای بررسی عملکرد تیروئید خود به پزشک مراجعه کنید.

– اگر کلسترول خونتان بالاست، با پزشک خود مشورت کنید، زیرا ممکن است کم کاری تیروئید، علت آن باشد.

– اگر تحت هورمون درمانی هستید، باید به پزشک خود مراجعه کنید.

– پزشک باید ببیند که دوز دارویی مصرفی شما در طول زمان مناسب می‌باشد و تیروئیدتان به خوبی عمل می‌کند یا نه.

بیماری هاشیموتو در صورت عدم درمان، باعث بزرگی غده تیروئید و بروز گواتر می شود

علل بیماری هاشیموتو

در این بیماری، سیستم ایمنی بدن آنتی بادی‌هایی می‌سازد که غده تیروئید را تخریب می‌کنند.

برخی پزشکان معتقدند ویروس یا باکتری باعث این بیماری می‌شود و برخی دیگر عوامل ژنتیکی را مسبب این بیماری می‌دانند.

این بیماری بیشتر در زنان میانسال شایع است، اما می‌تواند مرد، زن و کودک را در هر سنی گرفتار کند.

عوارض بیماری هاشیموتو

1- گواتر: بزرگ شدن غده تیروئید را گواتر می‌نامند. کم کاری تیروئید یکی از عل ایجاد گواتر می‌باشد. گواتر موجب بروز مشکلاتی در تنفس و بلع غذا می‌گردد.

2- مشکلات قلبی: به علت افزایش مقدار کلسترول بد (LDL)، برخی مشکلات قلبی به وجود می‌آید. کم کاری تیروئید موجب افزایش اندازه قلب و ناتوانی در قلب می‌گردد.

3- مشکلات روانی: ابتدای بیماری هاشیموتو، افسردگی رخ می‌دهد و هرچه زمان بگذرد، این افسردگی بدتر می‌شود. بیماری هاشیموتو، می‌تواند باعث کاهش میل جنسی در زنان و مردان گردد و می‌تواند عملکرد ذهنی را کند کند.

4- نقص نوزاد هنگام تولد: کودکانی که از مادران مبتلا به هاشیموتو متولد می‌شوند، بیشتر در معرض خطر نواقص هنگام تولد می‌باشند. این کودکان، بیشتر در معرض ابتلا به مشکلات فکری و رشد بدنی می‌باشند. ممکن است کودکان متولد شده، لب شکری باشند. اگر می‌خواهید باردار شوید، حتما آزمایش تیروئید را انجام دهید.

تشخیص بیماری هاشیموتو

تشخیص این بیماری بستگی به جواب آزمایش خون و هورمون تیروئید و هورمون تحریک کننده تیروئید (TSH) دارد. این آزمایشات شامل:

آزمایش هورمونی: توسط آزمایش خون می‌توان به مقدار هورمون غده تیروئید و غده هیپوفیز پی برد. اگر تیروئید کم کار باشد، مقدار هورمون تیروئید کم و مقدار هورمون تحریک کننده تیروئید (TSH) زیاد خواهد بود. دلیل افزایش مقدار TSH (توسط غده هیپوفیز ساخته می‌شود) این است که غده هیپوفیز، غده تیروئید را برای تولید هورمون بیشتر تحریک می‌کند.

آزمایش آنتی بادی: بیماری هاشیموتو از آنجا که آنتی بادی‌های غیرطبیعی را می‌سازد، یک بیماری خود ایمنی می‌باشد. آزمایش خون، آنتی بادی‌های ضد تیروئید پراکسیداز (یک آنزیم) را نشان می‌دهد. این آنزیم در غده تیروئید می‌باشد و نقش مهمی در تولید هورمون‌های تیروئید بر عهده دارد.

درمان بیماری هاشیموتو

هورمون درمانی: اگر این بیماری موجب کمبود هورمون تیروئید گردد، از این روش استفاده می‌کنند. استفاده روزانه از لووتیروکسین مفید می‌باشد. لووتیروکسین بسیار شبیه هورمون تیروکسین مترشحه از غده تیروئید می‌باشد. به علت آن که، مقدار لووتیروکسین تجویزی ممکن است تغییر یابد، لذا بیمار باید هر 6 تا 12 ماه به پزشک مراجعه کند تا میزان TSH را در خون اندازه گیری کند.

زیادی لووتیروکسین، باعث کاهش توده استخوانی و پوکی استخوان و آریتمی قلبی می‌شود.

داروها و مکمل ها

برخی داروها، مکمل‌ها و غذاها، بر جذب لووتیروکسین اثر دارند. اگر زیاد از فراورده‌های سویا استفاده می‌کنید و یا رژیم‌های غنی از فیبر دارید و یا یکی از داروهای زیر را مصرف می‌کنید، حتما با پزشک خود مشورت کنید:

مکمل آهن

کلستیرامین (دارویی برای پایین آوردن کلسترول خون)

هیدروکسید آلومینیوم (داروی ضد اسید معده)

سدیم پلی استیرن سولفانات (برای جلوگیری از افزایش مقدار پتاسیم خون)

سوکرافیت (داروی اولسر یا زخم)

مکمل کلسیم

داروهای گیاهی

– ریشه جین سینگ هندی ( Ashwagandha. به مقدار 500 تا 1000 میلی گرم در روز

– نصف قاشق چایخوری تنتور، 2 تا 3 بار در روز

– تخم کتان، 1000 میلی گرم در روز

– علف هرز دریایی به تعادل عملکرد تیروئید کمک می‌کند.

– خارپنبه برای کاهش علائم تیروئید، 200 تا 300 میلی گرم در روز

– گیاه Avena (جوی سبز)

– مر (Myrrh): نوعی صمغ است که تیروئید را تحریک می‌کند و برای درمان بیماری تیروئید کاربرد دارد.

– عصاره برگ زیتون

-گیاه سیج: یک گیاه معطر با برگ‌های سبز مایل به خاکستری می‌باشد که به عنوان گیاه پخت و پز معروف است. 40 تا 60 میلی گرم در روز از این گیاه درمان برای بیماری هاشیموتو استفاده کنید.

توجه:برای جلوگیری از بروز عوارض ناخواسته، این گیاهان دارویی را تحت نظر پزشک متخصص مصرف کنید.

منبع:بیماری هاشیموتو چیست؟

بیماری هاشیموتو چیست؟