ترفند ها به شما آموزش می دهد که چگونه زمانیکه یک برنامه در حال اجراست, حافظه ی Random Access Memory (RAM) کامپیوتر را بررسی کنید. شما می توانید این کار را در سیستم عامل مکینتاش و ویندوز انجام دهید.
مراحل :
برنامه ی مورد نظر خود را باز کنید. هر برنامه ای که می خواهید RAM کامپیوتر را با آن بررسی کنید, قبل از هر کاری باز کنید.
به عنوان مثال, اگر می خواهید بدانید هنگامی که مرورگر اینترنت, OBS Studio و یک بازی در کامپیوتر شما در حال اجرا هستند, حافظه ی RAM چگونه است؛ باید هر سه برنامه را باز کنید.
منوی Power User را باز کنید. برای این کار روی آیکون Start راست کلیک کنید. یک منوی جدید برای شما نمایش داده خواهد شد. شما هم چنین می توانید برای باز کردن منوی Power User دکمه های ⊞ Win+X را فشار دهید.
اگر برنامه ای دارید که نمی توانید آن را مینیموم کنید, دکمه های Alt+Ctrl+Esc را فشار دهید و به مرحله ی بعدی بروید.
Task Manager
روی Task Manager کلیک کنید. این گزینه در وسط منو قرار دارد.
گزینه Performance
روی زبانه ی Performance کلیک کنید. این زبانه در بالای پنجره ی Task Manager قرار دارد.
روی Memory کلیک کنید. شما می توانید این گزینه را در سمت چپ پنجره ی Task Manager مشاهده کنید. با این کار پنجره ای برای شما باز می شود و شما حافظه ی در حال استفاده ی کامپیوتر را مشاهده خواهید کرد.
رم استفاده شده
مقدار حافظه ی RAM در حال استفاده و در دسترس کامپیوتر را بررسی کنید. به پایین صفحه بروید, سپس مقدار مشخص شده زیر عنوان “(In use (Compressed” و “Available” را مشاهده کنید. در این قسمت ها مقدار RAM در حال استفاده و باقی مانده را مشاهده خواهید کرد.
ترفند ها به شما آموزش می دهد که چگونه زمانیکه یک برنامه در حال اجراست, حافظه ی( Random Access Memory (RAM کامپیوتر را بررسی کنید. شما می توانید این کار را در سیستم عامل مکینتاش و ویندوز انجام دهید.
مراحل :
برنامه ی مورد نظر خود را باز کنید. هر برنامه ای که می خواهید RAM کامپیوتر را با آن بررسی کنید, قبل از هر کاری باز کنید.
به عنوان مثال, اگر می خواهید بدانید هنگامی که Safari، QuickTime و GarageBand در کامپیوتر شما در حال اجرا هستند, حافظه ی RAM چگونه است؛ باید هر سه برنامه را باز کنید.
Spotlight را باز کنید. برای این کار از گوشه ی سمت راست صفحه روی آیکون ذره بین کلیک کنید. یک نوار جستجو در وسط صفحه برای شما نمایش داده خواهد شد.
activity monitor
Activity Monitor را باز کنید. عبارت activity monitor را تایپ کنید سپس از منویی که مشاهده می کنید روی Activity Monitor دوبار کلیک کنید.
زبانه memory
روی زبانه ی Memory کلیک کنید. این زبانه در بالای پنجره قرار دارد. با این کار لیست برنامه هایی که در RAM کامپیوتر شما تاثیر دارند, باز خواهد شد.
مقدار حافظه در حال استفاده
مقدار حافظه ی RAM در حال استفاده و در دسترس کامپیوتر را بررسی کنید. به پایین صفحه بروید, سپس مقدار مشخص شده زیر عنوان “Physical Memory” و”Memory Used” را مشاهده کنید. در این قسمت ها مقدار RAM در حال استفاده و باقی مانده را مشاهده خواهید کرد.
دیفن هیدرامین (Diphenhydramine) یک آنتی‌هیستامین است که برای درمان یا پیشگیری مواردی نظیر علایم ناشی از حساسیت‌ها (آبریزش بینی، سرفه، خارش و قرمزی چشم، خارش بدن)، سرماخوردگی‌ها (عطسه، آبریزش بینی، سرفه)، پارکینسونیسم (لرزش، حرکات غیرارادی)، بیماری حرکت، سرگیجه ، تهوع یا استفراغ و بی‌خوابی تجویز میشود. دیفن‌هیدرامین همچنین یکی از ترکیبات داروهای گوناگونی است که برای تسکین سرفه و سرماخوردگی در هنگام مصرف می‌شوند.
نام تجاری دیفن‌هیدارمین بنادریل است و از راه خوراکی به خوبی جذب میشود.
هشدار
گاهی والدین خودسرانه شربت دیفن هیدرامین را به کودک خود می‌دهند. در صورتی که این کار ممنوع است و باید بدانند اگر به کودک زیر ۶ ماه این شربت را بخورانند اختلال در یادگیری را برای کودک رقم می‌زنند. همچنین مصرف شربت‌هایی که خواب‌آلودگی را در کودک تشدید می‌کند بسیار خطرناک است و به هیچ‌وجه نباید برای خواب کردن کودک از دارو و مواد خواب‌آور استفاده کنند. عوارضی مانند ضایعات مغزی حتی کوتاه مدت حاصل مصرف این داروهاست.
موارد مصرف، عوارض و تداخل دارویی:
موارد مصرف
رینیت کهیر
علائم آلرژی
بیماری مسافرت
پارکینسون
تسکین سرفه
بی خوابی
عوارض خواب آلودگی، گیجی، سردرد، عوارض پسیکوموتور، عوارض ضد موسکارینی مانند خشکی دهان، تاری دید، دوربینی و عوارض دستگاه گوارشی
تداخل دارویی
دارو های آنتی کولینرژیک، داروهای سمی مثل سالیسیلات ها و وانکو مایسین، الکل، داروهای خواب، آرامبخش‌ها و مضعف های CNS
مقدار و نحوه مصرف
میزان دقیق مصرف شربت دیفن هیدرامین باید طبق نظر پزشک تعیین گردد اما به طور معمول میزان مصرف این دارو به شرح زیر است:
در کودکان بین ۲ الی ۶ ساله: هر ۴ الی ۶ ساعت یک بار ۶ الی ۲۵ میلی‌گرم
در کودکان بین ۶ الی ۱۲ ساله: هر ۴ الی ۶ ساعت یک بار ۱۲ الی ۲۵ میلی‌گرم
مصرف در بزرگسالان: ۲۵ میلی‌گرم هر ۶-۴ ساعت یک بار
این دارو برای درمان بیماری مسافرت نیز معمولا ۳۰ دقیقه قبل از شروع حرکت و در صورت نیاز، قبل از هر وعده غذایی و قبل از خواب مصرف میشود.
توجه: مصرف طولانی مدت این دارو باعث خشکی دهان و گلو شده و احتمال پوسیدگی دندان وجود دارد.
نکاتی که در ارتباط با مصرف این دارو باید بدانید
به منظور کاهش تحریک گوارشی همراه غذا، آب یا شیر مصرف گردد.
احتمال بروز سر گیجه، تسکین بیش از حد، اغتشاش شعور و کمی فشار خون ناشی از مصرف این دارو در سالخوردگان بیشتر است.
در صورت وجود پورفیریا نباید از این دارو استفاده کرد.
مصرف این دارو در صرع، هیپرو تروفی پروستات، احتباس ادرار، گلو کوم و بیماری‌های کبد باید با احتیاط صورت گیرد.
در صورت مصرف به عنوان ضد سر گیجه حداقل نیم ساعت قبل از مسافرت استفاده گردد.
در صورت بروز خواب‌آلودگی از کارهایی که نیاز به تمر کز حواس دارند، خوداری گردد.
برای درمان بی‌خوابی ۳۰ دقیقه قبل از خواب مصرف میشود.
برای رفع خشکی دهان آدامس بجوید یا آب‌نبات بمکید. اگر خشکی دهان بیش از ۲ هفته ادامه یافت با پزشکتان مشورت کنید.
اگر ظرف ۳ روز از مصرف دارو احساس بهبودی نداشتید، با پزشکتان مشورت کنید.
این دارو نباید دو دوران شیردهی استفاده شود. این دارو از طریق شیر وارد بدن نوزاد خواهد شد.
قبل از مصرف این دارو در دوران بارداری یا شیردهی حتما پزشک خود را مطلع نمایید.
در صورتی که به دیفن هیدرامین یا هر داروی دیگری آلرژی دارید موارد را به اطلاع پزشک برسانید.
آندوسکوپی یا درون‌بینی در پزشکی عمل دیدن و مشاهده درون بدن با مقاصد تشخیصی و یا گاهی درمانی است که با دستگاهی به نام آندوسکوپ صورت می‌گیرد.
حفره‌ها و راه‌گاه‌های درون بدن امکان استفاده از دستگاه آندوسکوپ را برای معاینه پزشکی درون بدن فراهم کرده‌است. اصول کار آندوسکوپی استفاده از یک آینه و نور بازتابیده‌است.
پزشکان برای دیدن پوشش سرخ‌نای (مری) و معده از راه آندوسکوپی لوله ضخیمی را از حلق بیماران عبور می‌دهند که این برای بسیاری از آنها ناراحت‌کننده است.
امروزه در آندوسکوپی تصاویر گرفته شده از بدن به یک واحد پردازشگر ویدئویی منتقل می‌شوند و در بیشتر اعمال جراحی آندوسکوپی از ویدئو و دوربینهای عکاسی برای دیدن و ثبت عمل استفاده میشود. با این روش تصاویر رنگی قابل ضبط و ذخیره شدن به‌دست می‌آید. به تازگی آزمایش‌هایی نیز با یک دوربین کوچک بلعیدنی برای آندوسکوپی دستگاه گوارش انجام شده‌است.
امروزه آندوسکوپی کردن، رایج‌ترین و دقیق‌ترین روش معاینه برای دیدن انحرافات و گرفتگی‌های بینی نیز هست.
آندوسکوپی در عمل جراحی دیسک کمر نیز مورد استفاده دارد. از مهمترین مزیت‌های عمل جراحی دیسک کمر با روش آندوسکوپی، ترخیص سریع بیمار پس از عمل، کاهش درد، طول برش جراحی و محدودیت‌های حرکت و بهبودی سریع است. با این روش برخلاف روش‌های معمول و قدیمی تر عمده بخش‌های زائد مهره‌ها، لیگامانها و عناصر اطراف مهره آسیب نمی‌بیند.
آندوسکوپ های اولیه فقط از چند آینه و عدسی ساخته شده بودند، اما از سی سال پیش، آنها جای خود را به دستگاه های حاوی فیبر نوری دادند که با استفاده از آنها، تصاویر بسیار واضح و روشنی از درون بدن بدست می‌آید.
آندوسکوپ های امروزی، بسیار پیشرفته هستند. آنها دارای دوربینهای ویدیویی می‌باشند که تصاویر را می‌توان به طور مستقیم از یک مانیتور مشاهده نمود.
این آندوسکوپ ها همچنین دارای لوله‌هایی برای ساکشن یا کشیدن مایع درون معده به خارج، فرستادن هوا به داخل معده و بادکردن آن و عبور دادن وسایل خاصی برای نمونه‌برداری از بافت معده (بیوپسی) نیز می‌باشند.
آزمایش آندوسکوپی، دقیق‌ترین و مفیدترین راه برای بررسی علل مشکلات گوارشی به خصوص معده می‌باشد. این آزمایش، بهترین راه تشخیص زخم‌های گوارشی و سرطان معده بوده و همچنین برای تشخیص عفونت هلیکوباکترپیلوری بسیار مفید می باشد.
شیوه انجام آندوسکوپی معده
انجام آندوسکوپی فقط به چند دقیقه وقت نیاز دارد.
از آنجایی که لازم است در هنگام آندوسکوپی، معده شما خالی باشد، اگر قرار است آندوسکوپی در صبح انجام شود، شما باید بعد از خوردن شام، دیگر هیچ چیزی تا هنگام آندوسکوپی نخورید و به صورت ناشتا باشید. اگر هم قرار است آندوسکوپی در بعدازظهر انجام شود، شما باید بعد از اینکه یک صبحانه سبک میل نمودید، دیگر هیچ چیزی تا هنگام آندوسکوپی نخورید.
در هنگام داخل کردن نوک آندوسکوپ به سمت گلو، ممکن است شما یکی دوبار آروغ بزنید که این یک واکنش طبیعی می باشد
برای انجام آندوسکوپی، شما باید راحت بوده و بر روی سمت چپ خود دراز بکشید.
به گلوی شما یک اسپری بی‌حس کننده زده می شود تا چیزی احساس نکنید.
همچنین یک قطعه کوچک محافظ در بین دندان های شما قرار داده می شود. این کار باعث میشود که دندان های شما آسیبی نبیند و نیز دندان های شما هم به آندوسکوپ صدمه نزنند.
وقتی که شما آماده بودید، پزشک، سر آندوسکوپ را روی زبان شما قرار داده و آن را به سمت گلو می‌برد و از شما می‌خواهد که آن را قورت دهید، با این کار، مری باز شده و آندوسکوپ داخل آن می شود و سپس به سمت پایین و معده می‌رود.
در طی این مدت، یک پرستار دائما مراقب شما خواهد بود و با یک ساکشن، بزاق شما را که در دهانتان جمع می شود، بیرون می‌کشد (مانند وسیله‌ای که در دندانپزشکی وجود دارد).
وقتی که سر آندوسکوپ وارد معده شد، از طریق یک لوله که در آندوسکوپ قرار دارد، معده باد می شود تا مشاهده داخل آن بهتر انجام شود.
در صورت مشاهده موارد مشکوک، پزشک ممکن است اقدام به نمونه‌برداری از بافت معده (بیوپسی) نماید که این کار، کاملا بدون درد می‌باشد.
وقتی که کار پزشک تمام شد، آندوسکوپ به بیرون کشیده می شود. مشکلات حین انجام آندوسکوپی معده
در طی انجام آندوسکوپی، اشکالات زیر ممکن است برای شما ایجاد شود:
– احساس فشار در گلو
– احساس ناراحتی در شکم
– زدن آروغ (به خاطر هوایی که به داخل معده فرستاده می شود). در هنگام داخل کردن نوک آندوسکوپ به سمت گلو، ممکن است شما یکی دوبار آروغ بزنید که این یک واکنش طبیعی می باشد.
آندوسکوپی فقط برای معده نیست
احتمالا وقتی اسم آندوسکوپی را می‌شنوید، به طور ناخودآگاه یاد بیماری‌های معده می‌افتید و لوله‌ای را در ذهن می‌آورید که قرار است از دهان وارد شود، به معده برسد و بخش‌های مختلف معده را بررسی کند، اما امروزه تنوع آندوسکوپ‌ها بسیار بیشتر از گذشته شده و بسیاری از دیگر قسمت‌های بدن را هم می‌توان با وسایل مشابه بررسی کرد.
در صورتی که به بیماری‌هایی مثل هپاتیت یا ایدز مبتلا هستید، حتما پیش از انجام اندوسکوپی این موارد را به پزشک خود اطلاع دهید
به طور مثال، آندوسکوپ‌هایی وجود دارند که از دهان وارد می‌شوند و به نای می‌رسند تا مجاری هوایی را بررسی کنند. به این آندوسکوپ‌ها در اصطلاح پزشکی برونکوسکوپ می‌گویند.
از طرف دیگر آندوسکوپ‌هایی وجود دارند که می‌توانند از راه بینی وارد شوند و به دریچه‌های سینوس‌ها برسند، به داخل سینوس‌ها بروند و در نهایت بخش‌های مختلف سینوس‌ها را بررسی کنند.
آندوسکوپ‌های دیگری هم وجود دارند که از راه مجرای ادرار وارد می‌شوند و مثانه را مورد بررسی قرار می‌دهند. به این آندوسکوپ‌ها در اصطلاح پزشکی سیستوسکوپ می‌گویند.
آندوسکوپ‌های خاصی هم وجود دارند که از مقعد وارد می‌شوند و بخش‌های مختلف روده بزرگ را قابل مشاهده می‌سازند. به این آندوسکوپ‌ها، کولونوسکوپ می‌گویند و انواع کوتاه تر آنها رکتوسکوپ نامیده می شوند، چرا که فقط بخش انتهایی روده بزرگ که رکتوم نامیده می شود را بررسی می کنند. 10 نکته لازم برای انجام آندوسکوپی
اگر قرار است برای شما آندوسکوپی انجام شود، حتما به موارد زیر توجه داشته باشید:
۱- در صورتی که به بیماری‌هایی مثل هپاتیت یا ایدز مبتلا هستید، حتما پیش از انجام اندوسکوپی این موارد را به پزشک خود اطلاع دهید؛ چرا که پزشکان به منظور پیشگیری از انتقال این بیماری‌ها از یک فرد به فرد دیگر، برای مبتلایان به این بیماری ها از اندوسکوپ‌های مخصوص این بیماران استفاده می‌کنند.
۲- قبل از انجام هر گونه اندوسکوپی، تمام داروهای مصرفی را به پزشک بگویید، به ویژه درباره داروهای ضدانعقاد، ممکن است پزشک ترجیح بدهد یک یا چند روز قبل از انجام اندوسکوپی، بعضی داروهای شما قطع شوند.
برخی اوقات طی انجام اندوسکوپی، نمونه‌هایی از بافت‌های داخلی بدن برداشته میشود تا زیر میکروسکوپ مورد بررسی قرار گیرند.
۳- اگر به اختلالات خونریزی دهنده مبتلا هستید، حتما این موضوع را به اطلاع پزشک برسانید تا اقدامات لازم را برای مقابله با خطرات احتمالی مهیا کند.
۴- هر زمان که برای انجام اندوسکوپی مراجعه می‌کنید، تمام مدارک پزشکی خود را همراه داشته باشید.
۵- روز انجام اندوسکوپی، به تنهایی به بیمارستان یا محل انجام اندوسکوپی مراجعه نکنید و حتما کسی را با خود همراه داشته باشید.
۶- نگران درد و ناراحتی نباشید. پزشکان برای تخفیف درد و ناراحتی بیماران، معمولا از داروهای مسکن، مخدر یا خواب‌آور به میزان لازم استفاده می‌کنند تا انجام این اقدامات برای بیمار قابل تحمل باشد.
۷- در برخی اندوسکوپی‌ها لازم است بیمار چند ساعت ناشتا باشد، یا پیش از انجام اندوسکوپی از روش‌هایی مثل تنقیه استفاده کرده باشد. درباره نیاز به انجام چنین اقداماتی حتما با پزشک خود مشورت کنید و به تمام توصیه‌های او عمل کنید تا زمان اندوسکوپی، مشکلی برای شما ایجاد نشود.
۸- برخی اوقات طی انجام اندوسکوپی، نمونه‌هایی از بافت‌های داخلی برداشته میشود. این نمونه‌ها توسط بیمار یا توسط پزشک مربوطه به بخش پاتولوژی فرستاده میشود تا زیر میکروسکوپ مورد بررسی قرار گیرند و از روی آن، بیماری تشخیص داده شود. پیگیر نتیجه نمونه‌برداری‌های خود باشید.
۹- گاهی لازم است بیمار ساعاتی پس از انجام اندوسکوپی در بیمارستان یا محل اندوسکوپی تحت نظر باشد. این موارد را در برنامه‌ریزی زمانی خود لحاظ کنید.
۱۰- پس از انجام اندوسکوپی اگر دچار هر مشکلی نظیر خونریزی، درد بیش از حد، تهوع و استفراغ یا تب شدید، هر چه سریع‌تر مساله را با پزشک خود در میان بگذارید.
این دارو ترکیبی از هورمون های استروژن و پروژسترون می باشد. این محصول برای جلوگیری از بارداری مورد استفاده قرار می گیرد. اساسا با پیشگیری از آزاد سازی تخمک در طول دوره قاعدگی از حاملگی جلوگیری می کند. قرص روکینبه غلیظ شدن مایع واژن کمک کرده و از باروری تخمک ها و تغییرات رحم پیشگیری کرده و به همین ترتیب از بارور شدن تخمک جلوگیری می کند. اگر تخمک بارور شده به رحم نرسد از بدن خارج می شود.
امروزه قرص های ضد بارداری مختلف و زیادی در داروخانه ها موجود می باشند و در دسترس عموم قرار دارند یکی از این داروها قرص روکین می باشد. این دارو در گروه داروهای خوراکی ضد بارداری قرار دارد که دارای 3 میلی گرم درسپیروتون( پروژستین) و 0.03 میلی گرم اتیلین استرادیول( استروژن) است. اطلاعات دارویی جامع و کامل قرص روکین قرص ضد بارداری روکین بر خلاف دیگر قرص های ضد بارداری باعث چاقی نمی شود و همچنین نفخ و ورم همراه با خود ندارد. در این مطلب قصد داریم تا نحوه و میزان مصرف این قرص و همچنین نکاتی که باید در مصرف آن رعایت نمو را مورد بررسی قرار دهیم.
موارد کاربرد روکین
علاوه بر جلوگیری از بارداری، قرص های ضد بارداری دوره های قاعدگی شما را تنظیم می کند و از دست دادن خون و درد دوره های قاعدگی را کاهش می دهد و در نهایت خطر ابتلا به کیست تخمدان را کاهش می دهد. استفاده از این قرص ها از شما در برابر بیماری های مقاربتی حفاظت نمی کند. این قرص ها همچنین ممکن است برای درمان سندروم پیش قاعدگی یا آکنه خفیف مورد استفاده قرار بگیرند اکر شما استفاده از این قرص ها را برای جلوگیری از بارداری انتخاب کرده باشید.
نحوه مصرف قرص روکین
بر اساس تجویز پزشک از قرص روکیناستفاده کنید و بروشور داخل بسته دارو را برای کسب اطلاعات دقیق از میزان دوز مصرفی بخوانید. این قرص را از طریق دهان و همراه یا بدون غذا مصرف کنید. در مورد نحوه آغاز مصرف اولین بسته قرص خود با پزشک مشورت کنید. اگر مصرف این قرص را در 24 ساعت اول شروع عادت ماهیانه خود آغاز کردید نیازی به استفاده از دیگر قرص های ضد بارداری نمی باشد. این قرص را در ساعت مشخصی در روز مصرف کنید. برای تاثیر بیشتر این قرص بهتر است از آن هر روز استفاده کنید. از مصرف هیچ یک از دوزهای مصرفی چشم پوشی نکنید. این قرص باید در رژیم 21 روزه با شروع اولین روز قاعدگی مورد استفاده قرار گیرد. می توانید از این قرص قبل از خواب یا موقع شام استفاده کنید. عوارض جانبی قرص روکین
حالت تهوع
استفراغ
سردرد
نفخ
حساس شدن نوک پستان
ورم مچ پا
تغییر وزن
خونریزی واژن بین دوره ها یا بی نظمی در دوره های عادت ماهیانه
اگر دو دوز متوالی را مصرف نکردید برای انجام آزمون بارداری با پزشک خود تماس بگیرید.
افزایش فشار خون
تغییرات غیر طبیعی در خونریزی واژن
بالابودن سطح پتاسیم خون( ضعف ماهیچه، کاهش ضربان قلب).
تنگی نفس ناگهانی
درد قفسه سینه/ دست چپ
عرق کردن غیر طبیعی
سرگیجه
سرفه خونی
بی حس شدن دست و پا
ضعف ناگهانی
ضعف در یک سمت بدن
تغییر دید ناگهانی
لکنت زبان
واکنش های دارویی
مهار کننده های آروماتاز( آناستروزول، اگزمستان)
تاموکسی فن
تیزانیدین
ترانکسامیک اسید
محصول ترکیبی خاص برای درمان هپاتیت C احتیاط در مصرف قرص روکین
قبل از مصرف قرص روکین اگر به انواع استروژن و یا پروژسترونحساسیت دارید پزشک خود را در جریان قرار دهید. این محصول دارای مواد غیز فعالی می باشد که می تواند باعث ایجاد واکنش های حساسیتی شود. قبل از مصرف این دارو پرشک خود را در جریان سابقه پزشکی خود قرار دهید:
مشکلا غده آدرنال
سکته
لخته شدن خون
فشار خون بالا درمان نشده یا کنترل نشده
سرطان
اختلال انسداد خون
دیابت
سر درد یا میگرن شدید
بیماری های قلبی
مشکلات کلیوی و کبد
بالاب بودن سطح چربی خون
افسردگی
چاقی
مشکلات کیسه صفرا
ترفند ها به شما آموزش می دهد که چگونه پرینتر بی سیم Canon را به سیستم ویندوزیا مکینتاش متصل کنید. شما می توانید اتصال را از طریق شبکه ی اینترنت برقرار کنید و یا پرینتر را از طریق کابل USB به کامپیوتر متصل کنید و اجازه دهید پرینتر نصب شود و به کامپیوتر متصل گردد.
پرینتر بی سیم
مراحل آماده سازی :
اطمینان حاصل کنید که پرینتر به برق متصل است و روشن می باشد. اگر پرینتر شما برای اتصال و دسترسی به اینترنت نیاز به کابل اترنت دارد, باید از کابل اترنت استفاده کنید و پرینتر را به روتر متصل کنید.
بررسی کنید که آیا پرینتر برنامه ی نصب دارد یا خیر. اگر در کنار پرینتر شما سی دی وجود دارد, ابتدا باید سی دی را وارد کامپیوتر کنید و صبر کنید تا برنامه ی نصب آن اجرا شود سپس می توانید پرینتر را نصب کنید.
معمولا پرینتر های جدید سی دی نصب ندارند و تنها برای برخی از پرینتر های قدیمی باید این کار را انجام دهید.
برای نصب برنامه, به راحتی سی دی را در کامپیوتر قرار دهید, سپس طبق مراحل مشخص شده پیش بروید. برای انجام این مرحله در سیستم عامل مکینتاش، به یک CD reader خارجی نیاز خواهید داشت.
پرینتر را به اینترنت متصل کنید. برای این کار می توانید از طریق پنل LCD پرینتر استفاده کنید, شبکه ی بی سیم را انتخاب کنید و رمز عبور آن را وارد کنید.
برای متصل کردن پرینتر به اینترنت, راهنمای پرینتر را مطالعه کنید زیرا ممکن است برای انجام این کار نکته ی خاصی بسته به نوع پرینتر شما وجود داشته باشد که از آن بی اطلاع باشید.
شما می توانید از راهنمای آنلاین پرینتر خود استفاده کنید, برای این کار به وب سایت Canon بروید و روی گزینه ی SUPPORT کلیک کنید. از منوی کشویی گزینه ی MANUALS را انتخاب کنید, روی Printers کلیک کنید و مدل پرینتر خود را پیدا کنید.
اطمینان حاصل کنید که کامپیوتر و پرینتر, هردو به یک شبکه ی اینترنت متصل هستند. برای اینکه پرینتر بتواند فرمان های کامپیوتر شما را دریافت کند, هر دو باید به یک شبکه ی اینترنت متصل باشند.
اگر کامپیوتر شما به شبکه ی Wi-Fi دیگری متصل است, شبکه ی Wi-Fi را به شبکه ای که پرینتر به آن متصل است, تغییر دهید.
مراحل نصب :
منوی Start را باز کنید. برای این کار از گوشه ی سمت چپ صفحه روی لوگوی Windows کلیک کنید.
Settings را باز کنید. برای این کار از گوشه ی سمت چپ پنجره روی آیکون چرخ دنده شکل Settings کلیک کنید.
روی Devices کلیک کنید. این گزینه در بالای پنجره ی Settings قرار دارد.
روی Printers & scanners کلیک کنید. این زبانه در سمت چپ پنجره قرار دارد.
روی گزینه ی＋ Add a printer or scanner کلیک کنید. این گزینه در بالای صفحه قرار دارد. با این کار یک پنجره ی جدید برای شما باز می شود. اگر نام پرینتر خود را در قسمت “Printers & scanners” مشاهده کردید, پرینتر شما متصل شده است.
روی نام پرینتر خود کلیک کنید. با این کار کامپیوتر به پرینتر متصل خواهد شد. هنگامی که اتصال انجام شود شما می توانید از پرینتر استفاده کنید. اگر ویندوز نمی تواند پرینتر را مشاهده کند, به مرحله ی بعد بروید.
سعی کنید پرینتر را از طریق کابل USB متصل کنید. اگر نام پرینتر خود را در پنجره ی Add مشاهده نکردید, می توانید پرینتر را از طریق کابل به کامپیوتر متصل کنید. برای انجام این کار :
پرینتر را از طریق کابل USB-to-USB به کامپیوتر متصل کنید.
ترفند ها به شما آموزش می دهد که چگونه پرینتر بی سیم Canonرا به سیستم ویندوز یا مکینتاش متصل کنید. شما می توانید اتصال را از طریق شبکه ی اینترنت برقرار کنید و یا پرینتر را از طریق کابل USB به کامپیوتر متصل کنید و اجازه دهید پرینتر نصب شود و به کامپیوتر متصل گردد.
canon
مراحل آماده سازی :
اطمینان حاصل کنید که پرینتر به برق متصل است و روشن می باشد. اگر پرینتر شما برای اتصال و دسترسی به اینترنت نیاز به کابل اترنت دارد, باید از کابل اترنت استفاده کنید و پرینتر را به روتر متصل کنید.
بررسی کنید که آیا پرینتر برنامه ی نصب دارد یا خیر. اگر در کنار پرینتر شما سی دی وجود دارد, ابتدا باید سی دی را وارد کامپیوتر کنید و صبر کنید تا برنامه ی نصب آن اجرا شود سپس می توانید پرینتر را نصب کنید.
معمولا پرینتر های جدید سی دی نصب ندارند و تنها برای برخی از پرینتر های قدیمی باید این کار را انجام دهید.
برای نصب برنامه, به راحتی سی دی را در کامپیوتر قرار دهید, سپس طبق مراحل مشخص شده پیش بروید. برای انجام این مرحله در سیستم عامل مکینتاش، به یک CD reader خارجی نیاز خواهید داشت.
پرینتر را به اینترنت متصل کنید. برای این کار می توانید از طریق پنل LCD پرینتر استفاده کنید, شبکه ی بی سیم را انتخاب کنید و رمز عبور آن را وارد کنید.
برای متصل کردن پرینتر به اینترنت, راهنمای پرینتر را مطالعه کنید زیرا ممکن است برای انجام این کار نکته ی خاصی بسته به نوع پرینتر شما وجود داشته باشد که از آن بی اطلاع باشید.
شما می توانید از راهنمای آنلاین پرینتر خود استفاده کنید, برای این کار به وب سایت Canon بروید و روی گزینه ی SUPPORT کلیک کنید. از منوی کشویی گزینه ی MANUALS را انتخاب کنید, روی Printers کلیک کنید و مدل پرینتر خود را پیدا کنید.
اطمینان حاصل کنید که کامپیوتر و پرینتر, هردو به یک شبکه ی اینترنت متصل هستند. برای اینکه پرینتر بتواند فرمان های کامپیوتر شما را دریافت کند, هر دو باید به یک شبکه ی اینترنت متصل باشند.
اگر کامپیوتر شما به شبکه ی Wi-Fi دیگری متصل است, شبکه ی Wi-Fi را به شبکه ای که پرینتر به آن متصل است, تغییر دهید.
مراحل نصب :
منوی Apple را باز کنید. برای این کار از گوشه ی سمت چپ صفحه روی لوگوی Apple کلیک کنید. یک منوی کشویی برای شما نمایش داده خواهد شد.
روی گزینه ی System Preferences… کلیک کنید. این گزینه در بالای منوی کشویی قرار دارد.
روی Printers & Scanners کلیک کنید. این گزینه در پنجره ی System Preferences قرار دارد.
روی ＋ کلیک کنید. این آیکون در گوشه ی سمت چپ پنجره قرار دارد. با این کار پنجره ی جدیدی برای شما باز خواهد شد. اگر پرینتر شما به شبکه متصل باشد, نام آن را در پنل سمت چپ مشاهده خواهید کرد.
روی نام پرینتر خود کلیک کنید. این نام در منوی کشویی نمایش داده خواهد شد. با این کار پرینتر نصب خواهد شد, هنگامی که پرینتر نصب شود, نام آن را در سمت چپ پنجره مشاهده خواهید کرد و این بدین معناست که پرینتر با موفقیت به سیستم مکینتاش شما متصل شده است. اگر نتوانستید در این مرحله نام پرینتر خود را مشاهده کنید به مرحله ی بعدی بروید.
سعی کنید پرینتر را از طریق کابل USB به کامپیوتر متصل کنید. برای انجام این کار :
سیستم مکینتاش را به روز رسانی کنید.
پرینتر را از طریق کابل USB-to-USB به کامپیوتر متصل کنید.
ترفند ها به شما آموزش می دهد که چگونه نام شبکه ی بی سیم را تغییر دهید. شما می توانید نام شبکه ی بی سیم را از طریق صفحه ی مربوط به روتر تغییر دهید اما برای دسترسی به این صفحه ابتدا لازم است آدرس روتر را پیدا کنید. اگر نتوانستید از این روش نام شبکه را تغییر دهید, می توانید روتر را ریست کنید و مجددا به آن متصل شوید. با این کار می توانید نام شبکه را تغییر دهید.
مرحله اول : پیدا کردن آدرس روتر در ویندوز
منوی Start را باز کنید. از گوشه ی سمت چپ صفحه روی لوگوی ویندوز کلیک کنید.
Settings را باز کنید. از سمت چپ منوی Start روی آیکون چرخ دنده شکل کلیک کنید.
روی Network & Internet کلیک کنید. این آیکون در پنجره ی Settings قرار دارد.
روی زبانه ی Status کلیک کنید. شما می توانید این زبانه را در گوشه ی سمت چپ پنجره مشاهده کنید.
روی لینک View your network properties کلیک کنید. این لینک تقریبا در پایین صفحه قرار دارد.
به پایین صفحه و به سربرگ “Wi-Fi” بروید.
آدرس “Default gateway” را بررسی کنید. شماره ای که سمت راست “Default gateway” و در لیست “Wi-Fi” قرار دارد, آدرسی است که می توانید آن را در مرورگر اینترنت خود وارد کنید و به صفحه ی روتر دسترسی پیدا کنید.
این آدرس معمولا شبیه به “192.168.1.1” یا “192.168.1.1” می باشد.
مرحله دوم : تغییر نام شبکه بی سیم
مرورگر اینترنت را باز کنید.
آدرس روتر
آدرس روتر را وارد کنید. آدرسی که در مرحله ی قبل پیدا کردید در نوار آدرس تایپ کنید. سپس دکمه ی ↵ Enter را فشار دهید. با این کار به صفحه ی Settings روتر خود منتقل می شوید. برای برخی روتر های خاص مانند Google WiFi, لازم است برنامه ی مخصوص این کار را در گوشی هوشمند خود دانلود کنید, و از آن استفاده کنید.
رمز عبور روتر
اگر از شما خواسته شد, رمز عبور روتر را وارد کنید. اگر هنگام نصب روتر, برای صفحه ی settings رمز عبور خاصی را مشخص کرده اید, برای ادامه این رمز را وارد کنید.
نام فعلی روتر خود را انتخاب کنید. از آنجایی که صفحه ی تنظیمات روتر متفاوت است, این مرحله ممکن است برای هر فرد متفاوت باشد. معمولا باید روی نام روتر کلیک کنید, یا روی گزینه ی Settings کلیک کنید و به تنظیمات اصلی روتر بروید.
فیلد SSID
به دنبال فیلد SSID باشید. این فیلد باید به نام های “Network Name”, “Wireless Network Name”, “Router Name” یا چیزی شبیه به این باشد.
یک نام باید در فیلد SSID باشد که مربوط به نام فعلی شبکه ی اینترنت شماست.
یک نام جدید برای شبکه بی سیم خود انتخاب کنید. این نام را زمانیکه می خواهید به شبکه متصل شوید, مشاهده خواهید کرد.
نام جدید شبکه را ذخیره کنید. روی گزینه های Apply, Save Settings, Save کلیک کنید. با این کار نام جدید شبکه ذخیره خواهد شد.
با تغییر دادن تنظیمات روتر, معمولا روتر مجددا راه اندازی خواهد شد.
به‌طور کلی حذف موهای زائد قسمت‌های خاص و حساس بدن مانند ناحیه تناسلی، زیربغل یا اطراف پستان با روش اپیلاسیون، اگر درست و با دقت انجام شود، مشکل چندانی برای فرد ایجاد نمی‌کند. البته پوست این نواحی بدن کمی حساس‌تر و ظریف‌تر از پوست سایر قسمت‌ها و عصب‌دهی آن هم بیشتر است. بنابراین خطر ایجاد فولیکولیت (التهاب روزنه‌های رویش مو)، فولیکولیت‌های کاذب یا التهاب دور بافت فولیکول‌های مو در این مناطق بعد از اپیلاسیون موهای زائد بیشتر خواهدبود. با دکتر احسانی، متخصص پوست و عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران، درباره همین موضوع گفت‌وگو کرده ایم.
آیا امکان دارد قسمت های داخلی اندام تناسلی، بافت پستان یا زیربغل هنگام اپیلاسیون در اثر کشش پوست دچار آسیب شوند؟
نه، قسمت‌های داخلی ناحیه تناسلی، غدد لنفاوی زیربغل و بافت پستان، به‌سادگی تحت‌تاثیر عواملی مانند اپیلاسیون قرار نمی‌گیرند و آسیب نمی‌بینند. با این حال، از آنجا که این مناطق بدن، مناطق حساس و نسبتا مرطوبی هستند و احتمال وجود میکروب‌های مختلف در آنها بیشتر است، خطر ایجاد التهاب‌های فولیکولیت پس از اپیلاسیون موهای زائد هم بالاتر می‌رود. برخلاف باور برخی از مردم، اپیلاسیون موهای زائد زیربغل یا اطراف پستان، ربطی به ابتلا به سرطان و ایجاد غده‌های بدخیم سرطانی در این نواحی ندارد. گاهی ضایعات چرکی همراه با درد و التهاب پس از اپیلاسیون قسمت‌های حساس بدن ایجاد می‌شوند که این مساله هم به حساس‌تر، مرطوب‌تر و بالاتر بودن بار میکروبی پوست این نواحی برمی‌گردد و می‌تواند برای فرد آزاردهنده باشد. در موارد نادری هم اگر اپیلاسیون درست و بادقت انجام نشود، ممکن است مویرگ‌های زیر پوست نازک این نواحی در اثر شدت کشش پوست، دچار پارگی شوند و خونریزی‌های خفیف زیرپوستی، کبودی و سیاهی پوست این نقاط از بدن پس از اپیلاسیون اتفاق بیفتد.
معمولا آرایشگرها توصیه می‌کنند پس از اپیلاسیون نقاط حساس بدن، حتما این قسمت‌ها با پماد بتامتازون چرب شود. به نظر شما دلیل این توصیه چیست؟
از آنجا که موهای این قسمت‌های بدن کمی ضخیم‌تر و دارای ریشه‌های محکم‌تری نسبت به موهای سایر قسمت‌های بدن است، امکان ایجاد التهاب‌های پوستی در اثر اپیلاسیون موهای زائدشان وجود دارد و برای پیشگیری از این التهاب‌ها، استفاده از پمادهایی مانند بتامتازون توصیه میشود. البته حواستان باشد این پماد، نوعی داروی کورتونی است و استفاده از آن فقط برای یک یا 2 مرتبه اشکالی ندارد. استفاده مکرر از بتامتازون ممکن است باعث ایجاد تحریک پوست و افزایش احتمال ایجاد جوش در ناحیه شود.
آیا استفاده از کرم‌های مرطوب‌کننده یا پودر بچه برای پیشگیری از التهاب پوست بعد از اپیلاسیون فایده‌ای دارد؟
استفاده از مرطوب‌کننده‌ها می‌تواند کمک‌کننده باشد اما آغشته کردن این نواحی حساس بدن به پودر بچه، توصیه نمی‌شود و کار درستی نیست.
آقای دکتر! برخی افراد معتقدند استفاده از روش اپیلاسیون، احتمال ایجاد موهای زیرپوستی را در قسمت‌هایی از بدن که موهای ضخیم‌تری دارند بیشتر می‌کند. به‌همین دلیل باید بعد از هر 4 یا 5 مرتبه اپیلاسیون، یک یا 2بار هم موهای این قسمت‌ها را با تیغ از بین برد. آیا چنین اعتقادی درست است؟
نه‌چندان؛ چون امکان و دلیل ایجاد موهای زیرپوستی در افراد متفاوت است. یعنی ممکن است نوع و جنس پوست یک نفر به‌گونه‌ای باشد که پس از اپیلاسیون دچار موهای زیرپوستی نشود و فرد دیگری با تراشیدن موهای زائد با موهای زیرپوستی مواجه شود. به‌همین‌دلیل معمولا به افرادی که به‌شدت با موهای زیرپوستی درگیر هستند، توصیه می‌کنیم روش‌های مختلف حذف موهای زائد (اپیلاسیون با دستگاه اپیلیدی، مومک انداختن، استفاده از تیغ یا کرم‌ها و پودرهای مخصوص این کار) را امتحان کنند تا بفهمند کدام روش برای کاهش جوش، التهاب و موهای زیرپوستی موثرتر است.
آیا امکان انتقال بیماری‌های پوستی، به‌خصوص در ناحیه تناسلی، با روش اپیلاسیون موهای زائد در آرایشگاه‌ها وجود دارد؟
بله، ممکن است در آرایشگاه، تمام موارد بهداشتی رعایت نشود و از موم و ظرف‌های مشترکی برای چند مشتری استفاده شود. در این صورت امکان انتقال انواع ناراحتی‌های پوستی قارچی و ویروسی مانند تبخال، زردزخم و حتی زگیل وجود خواهد داشت. بد نیست بدانید که احتمال انتقال این ناراحتی‌های پوستی در صورتی که شما یا فرد ناقل دچار ضایعات پوستی باشد، بیشتر خواهد بود. مثلا اگر فردی که قبل از شما با موم مشترک اپیلاسیون کرده، دچار تبخال بوده (حتی ضایعات خشک‌شده تبخال) و شما هم بریدگی یا ضایعه‌ای در پوست بدنتان داشته باشید، امکان اینکه ویروس را از او بگیرید و دچار تبخال تناسلی شوید، خیلی‌زیاد است. این مساله در مورد زگیل و زردزخم هم صدق می‌کند.
در مورد کرم‌هایی که ادعا میشود رشد موهای زائد را به تاخیر می‌اندازند هم توضیح می‌دهید؟
کرمی به‌نام «وَنیکا» یا «افلورنیتین» در بازار وجود دارد که مکانیسم عمل آن، به تاخیر انداختن رشد موهای زائد است. مصرف طولانی‌مدت این کرم (1 تا 3 ماه) می‌تواند در مواردی، تا 6 ماه هم رشد موها را به تاخیر بیندازد. اثر این کرم هم مانند خیلی از روش‌های دیگر حذف موهای زائد دائمی نیست.
حرف آخر؟
هیچ روش دائمی‌ای برای رفع موهای زائد وجود ندارد. با این حال، اگر جزو افراد پرمو هستید یا می‌خواهید تاحد زیادی از شر موهای زائد ناحیه تناسلی و زیربغلتان خلاص شوید، می‌توانید از لیزر کمک بگیرید. البته لیزر هم نمی‌تواند موها را به‌طور کامل از بین ببرد، اما تعداد آنها را تاحد بسیار زیادی کم می‌کند و باعث نازک‌شدن موهای باقیمانده میشود. افرادی که حدود 6 جلسه، لیزر موهای زائد انجام بدهند، دیگر نیازی به اصلاح مرتب موهای زائد خود ندارند زیرا بعد از این جلسه‌ها، سرعت رشد موها و تعداد آنها به‌قدری کم میشود که شاید نیاز به حذف موهای زائد، به یک بار در سال محدود شود.
ترفند ها به شما آموزش می دهد که چگونه نام شبکه ی بی سیم را تغییر دهید. شما می توانید نام شبکه ی بی سیم را از طریق صفحه ی مربوط به روتر تغییر دهید اما برای دسترسی به این صفحه ابتدا لازم است آدرس روتر را پیدا کنید. اگر نتوانستید از این روش نام شبکه را تغییر دهید, می توانید روتر را ریست کنید و مجددا به آن متصل شوید. با این کار می توانید نام شبکه را تغییر دهید.
منوی Apple را باز کنید. از گوشه ی سمت چپ صفحه روی لوگوی Apple کلیک کنید.
روی System Preferences… کلیک کنید. این گزینه در منوی کشویی قرار دارد. پنجره ی System Preferences باز خواهد شد.
روی Network کلیک کنید. این آیکون در پنجره ی System Preferences قرار دارد. با کلیک کردن روی این آیکون پنجره ی جدیدی برای شما باز می شود.
روی Advanced … کلیک کنید. این گزینه در گوشه ی سمت راست پنجره ی Network قرار دارد. پنجره ی جدیدی برای شما باز خواهد شد.
روی زبانه ی TCP/IP کلیک کنید. این زبانه در بالای پنجره قرار دارد.
آدرس “Router” را بررسی کنید. این آدرس در سمت راست عنوان “Router” قرار دارد.
شما می توانید این آدرس را در مرورگر اینترنت خود وارد کنید و به صفحه ی روتر دسترسی پیدا کنید.
این آدرس معمولا شبیه به “192.168.1.1” یا “192.168.1.1” می باشد.
مرحله دوم : تغییر نام شبکه بی سیم
مرورگر اینترنت را باز کنید.
آدرس روتر
آدرس روتر را وارد کنید. آدرسی که در مرحله ی قبل پیدا کردید در نوار آدرس تایپ کنید. سپس دکمه ی ↵ Enter را فشار دهید. با این کار به صفحه ی Settings روتر خود منتقل می شوید. برای برخی روتر های خاص مانند Google WiFi, لازم است برنامه ی مخصوص این کار را در گوشی هوشمند خود دانلود کنید, و از آن استفاده کنید.
رمز عبور روتر
اگر از شما خواسته شد, رمز عبور روتر را وارد کنید. اگر هنگام نصب روتر, برای صفحه ی settings رمز عبور خاصی را مشخص کرده اید, برای ادامه این رمز را وارد کنید.
نام فعلی روتر خود را انتخاب کنید. از آنجایی که صفحه ی تنظیمات روتر متفاوت است, این مرحله ممکن است برای هر فرد متفاوت باشد. معمولا باید روی نام روتر کلیک کنید, یا روی گزینه ی Settings کلیک کنید و به تنظیمات اصلی روتر بروید.
فیلد SSID
به دنبال فیلد SSID باشید. این فیلد باید به نام های “Network Name”, “Wireless Network Name”, “Router Name” یا چیزی شبیه به این باشد.
یک نام باید در فیلد SSID باشد که مربوط به نام فعلی شبکه ی اینترنت شماست.
یک نام جدید برای شبکه ی بی سیم خود انتخاب کنید. این نام را زمانیکه می خواهید به شبکه متصل شوید, مشاهده خواهید کرد.
نام جدید شبکه را ذخیره کنید. روی گزینه های Apply, Save Settings, Save کلیک کنید. با این کار نام جدید شبکه ذخیره خواهد شد.
با تغییر دادن تنظیمات روتر, معمولا روتر مجددا راه اندازی خواهد شد.
(0)
(0)
