دانلود آهنگ جدید بابک مافی بنام “ حواسم نیست ” با لینک مستقیم

Download New Music Babak Mafi – Havasam Nist

موزیک جدید و بسیار زیبای بابک مافی بنام حواسم نیست با بالاترین کیفیت در رز سانگ

” برای دانلود آهنگ های بابک مافی <— کلیک کنید “

علائم سرطان ریه و حنجره

از عوامل تا راه های درمان سرطان ریه

سرطان ریه به عنوان یکی از کشنده ترین نوع سرطان ها در جهان سالانه شمار زیادی از زنان و مردان را به کام مرگ می کشد. سرطان ریه بعد از سرطان پستان دومین عامل مرگ و میر زنان در جهان است .

سرطان ریه چیست؟

سرطان ریه نوعی بیماری است که مشخصه آن رشد کنترل نشده سلول در بافت های ریه است. گفتنی است که اگر این بیماری درمان نشود، رشد سلولی می تواند در یک فرایند به نام متاستاز به بیرون از ریه گسترش پیدا کند و به بافت های اطراف یا سایر اعضای بدن برسد. انواع اصلی سرطان ریه سرطان های ریه سلول کوچک (SCLC)، که سرطان سلولی جو شکل نیز نامیده می شود، و سرطان ریه سلول غیر کوچک (NSCLC) هستند. شایع ترین علائم عبارتند از سرفه (همراه با خلط خونی)، کاهش وزن و تنگی نفس.

علت ابتلا به سرطان ریه

دلیل 90 درصد از سرطان های ریه قرار گرفتن در معرض دود دخانیات برای یک مدت طولانی است . درصد ابتلا به سرطان ریه در افرادی که سیگار نمی کشند 15٪ است.

آلاینده های موجود در هوای محیط زیست و محل کار:موادی چون آزبست (پنبه نسوز)، گاز رادون (گازی بی رنگ و بی بو که از تجزیه طبیعی اورانیم در آب، خاک و مصالح ساختمانی قدیمی تولید می شود)، اورانیوم و نیکل عامل مستعد کننده و پیشتاز در ابتلاء به سرطان ریه هستند.

استنشاق دود سیگار در محیط برای افراد غیر سیگاری

عوامل ژنتیکی:وجود سابقه سرطان ریه بین اعضای نزدیک خانواده احتمال ابتلا به این سرطان را افزایش می دهد.

عوامل ایمنولوژیک (ایمنی) : نارسایی مکانیسم ایمنی طبیعی بدن عاملی مستعد کننده در ایجاد سرطان ریه شناخته شده است.

علائم و نشانه های سرطان ریه

متاسفانه، نشانه های سرطان ریه سال های متعددی طول می کشد تا خود را بروز دهد اما در کل نشانه های و علائم سرطان ریه شامل:

سرفه افرادی که سیگار نمی کشند بیش از دو هفته طول می کشد.

تغییر رنگ خلط سینه

مشاهده خون در خلط سینه

دوره های مکرر حالت ذات الریه یا برونشیت

سرفه افرادی که سیگار می کشند زیاد می شود و از شدت بیشتری برخوردار است.

افزایش میزان خلط سینه

خس خس کردن سینه

خستگی مفرط

از دست دادن اشتها

سر درد، درد استخوان و درد مفاصل

شکستگی های استخوان که مربوط به جراحت های تصادفی نباشد

اثرات وابسته به اعصاب، عدم تعادل در راه رفتن و یا از دست دادن حافظه به سورت دوره ای

ورم گردن یا صورت

از دست دادن وزن بی دلیل

سایر علائم و نشانه ها ممکن است در اثر کسترش این سرطان به سایر بخش های بدن باشد که شامل سر درد، ضعف، درد، شکستگی استخوان، خونریزی و یا لخته شدن خون باشد.

راه های تشخیص سرطان ریه

با توجه به وضیعت عمومی سلامت فرد، بررسی های تشخیص سرطان ریه ممکن است شامل:

عکس برداری از ریه ها با تابش اشعه X

آزمایش خلط

سی تی اسکن: در این روش دستگاه سی تی اسکن با گرفتن تعدادی عکس توسط اشعه ایکس، تصویری سه بعدی از بدن را نشان می دهد و از این طریق محل و اندازه دقیق ضایعه و پراکندگی تومور ریه به بخش های دیگر قفسه سینه یا اندام های دورتر مانند کبد مشخص می شود.

پرتونگاری با استفاده از تشدید میدان مغناطیسی:این آزمایش مشابه سی تی اسکن است با این تفاوت که به جای تابش اشعه X از مغناطیس جهت عکسبرداری از اعضای بدن استفاده می شود. در این آزمایش بیمار به مدت 30 دقیقه به طور ساکن درون اتاقک این دستگاه می ماند و تصاویر مقطعی از بدن او تهیه می شود.

نمونه برداری یا بیوپسی: بررسی میکروسکوپی از نمونه بافت تومور. این آزمایش بسیار مهم است زیرا مطمئن ترین روش برای تشخیص سرطان ریه و نوع آن به حساب می آید.

توموگرافی با نشر پوزیترون یا پت اسکن – در این روش دستگاه اسکنر در اطراف بیمار می چرخد و تصویر از طریق نشر پوزیترون بوسیله یک ماده رادیواکتیو که به بیمار تزریق شده و یا توسط او استنشاق

می شود، شکل می گیرد، با این روش مشاهدهً بصری ریه درسه بعد امکان پذیر می شود.

سونوگرافی در این شیوه از امواج صوتی جهت بررسی ساختار توده در ریه استفاده می شود.

آزمایش تنفس: در این شیوه بیمار قبل از جراحی تحت آزمایشات تنفسی متفاوت قرار می گیرد.

آزمایش خون:تومورهای سرطانی آنتی ژن و آنزیم های مشخصی را تولید می کنند که ممکن است از طریق آزمایش خون کشف شوند. اندازه گیری آنتی ژن کارسینو امبریونیک و آنزیم NSE از آزمایش های غربالگر این بیماری است. افزایش میزان سطح این پروتئین ها مبین نشانه های سرطان و کاهش میزان آنها در حین درمان نشانه مهار کردن رشد سرطانی سلول های بیمار است.

اسکن استخوان: تصویربرداری از استخوان به وسیله یک ماده رادیواکتیو روشی بسیار ارزشمند است که در تشخیص انتشار سرطان به استخوان، مؤثر بودن درمان سرطان و روند التیامی نواحی درگیر در استخوان به کار می رود.

راههای درمان سرطان ریه

جراحی: معمولا اگر ضایعه بدخیم منحصر به ریه باشد ممکن است بخش کوچک یا تکه کاملی از ریه

سوزاندن ضایعه بدخیم با اشعه لیزر:در بعضی موارد ضایعه بدخیم سرطان ریه منجر به مسدود شدن حنجره می شود. در چنین موردی پزشک با سوزاندن ضایعه بدخیم با اشعه لیزر راه عبور هوا را برای بیمار باز می کند. این روش به طور کامل نمی تواند منجر به ازبین بردن ضایعه بدخیم شود اما کمکی است جهت سهولت تنفس در بیمار.

شیمی درمانی: جهت از بین بردن یاخته های سرطانی پراکنده مورد استفاده قرار می گیرد. شیمی درمانی جهت پیشگیری از عود بیماری و مواردی که سرطان در بدن پخش شده تجویز می شود. استفاده از داروهای شیمیایی منجر به انهدام سلولهای سرطانی می شود.

رادیوتراپی یا اشعه درمانی: جهت از بین بردن مستقیم ضایعه بدخیم ریه بکار گرفته می شود. در این روش از اشعه با انرژی زیاد استفاده می شود و این اشعه با آسیب رساندن به سلولهای زنده منجر به مرگ آنها می شود. خستگی شدید، افسردگی، تهوع، استفراغ، بی اشتهایی و آسیب های عروقی و تنفسی از عوارض جانبی رادیوتراپی است. همچنین رادیوتراپی ممکن است باعث سرکوب سیستم خونساز بدن و کاهش گلبولهای سفید و ضعف سیستم ایمنی بدن و نهایتا بروز عفونت شود.

درمان فوتودینامیک: استفاده از رنگ و نور است. در این شیوه رنگ به داخل یک ورید تزریق و سپس در تمام بدن منتشر می شود. بعد از چند روز، این رنگ فقط در سلولهای بدخیم باقی می ماند. سپس نور قرمز رنگ لیزری به سلول تابانده می شود و رنگ درون سلول سرطانی این نور را جذب می کند. این امر منجر به عکس العمل فوتوشیمیایی که مخرب سلول هاست می شود.

درمان بیولوژیکی یا ایمونولوژیک که مشتمل بر بازسازی، تحریک، هدایت و تقویت سیستم طبیعی دفاعی بدن بیمار است و با استفاده از آنتی بادی و هدایت سیستم دفاعی خود بیمار جهت مبارزه با سرطان صورت می گیرد. استفاده از عواملی مانند اینترفرون:سلولهایی که فعالیت ضدتوموری مستقیم دارند، و آنتی بادی های مونوکلونال که اثرات تداخل بقاء سلول را دارند، رشد سرطان را کاهش می دهد.

منبع:علائم سرطان ریه و حنجره

علائم سرطان ریه و حنجره

آشنایی با بیماری سل

علائم سل چیست؟

سل یک بیماری عفونی واگیردار می باشد . بیماری سل از سال های بسیار دور وجود داشته و افراد بسیار مشهوری نیز در دنیا به این بیماری مبتلا شده اند. این بیماری از قدیم در کشور ما شناخته شده بود. در گذشته به اشتباه تصور می کردند که نفرین کسی و یا شدت غم و غصه علت اصلی ابتلا به بیماری سل است.

در کتاب های غربی به این بیماری توبرکولوز (Tuberculosis) و به اختصار «تی بی» (TB) گفته می شود. بیماری سل یکی از مهمترین بیماریهای عفونی قرن حاضر می باشد که توانائی درگیر نمودن کلیه ارگان های بدن را دارد ولی ریه ها بیشتر به سل مبتلا می شوند. از سال 1982 همه پزشکان دنیا معتقد بودند که این بیماری تا سال 2000 کنترل و بحث آن فقط محدود به کتب پزشکی خواهد بود، ولی این امید ده سال بیشتر به طول نیانجامد، به طوری که در سال 1993 این بیماری از طرف سازمان بهداشت جهانی به عنوان یک فوریت جهانی اعـــــلام می گردد. بروز 10 میلیون مورد جدید سل و درمان تنها دو سوم از آنها که متأسفانه در بیش از 50 درصد موارد درمان ناقص بوده ، عمق فاجعه را در این سالها نشان می دهد. بروز سه همه گیری از این بیماری در دو دهه اخیر دور نمای کنترل این بیماری را در آینده نزدیک بسیار مبهم نشان می دهد. ایجاد همه گیری بیماری ایدز و متعاقب آن سل مقاوم به دارو ، جهان کنونی را با تمام پیشرفت های عظیم در علم پزشکی از نظر کنترل بیماری سل ، بیش از یک قرن به عقب برگردانده است . امروزه در دنیا هر ساله بیش از 8 میلیون نفر به این بیماری مبتلا می شوند و تاکنون یک سوم مردم جهان بدون آنکه احساس بیماری کنند به میکروب این بیمــــــــــاری آلوده شده اند.

عامل بیماری سل چیست ؟ میکروبی میله ای شکل (شبیه مداد) و بسیار کوچک به اندازه 000003/0 متر وارد بدن شما شده که تنها توسط میکروسکوپ دیده می شود. به این میکروب میله ای شکل «باسیل سل» می گویند . باسیل سل چون بسیار کوچک می باشد ، به راحتی در هوا شناور می ماند . چون عامل این بیماری میکروب می باشد ، لذا ممکن است این بیماری از شما به افراد سالم منتقل گردد.

سل چگونه از بیمار به فرد سالم منتقل می شود ؟ میکروب سل به صورت ذرات ریز وارد هوا شده و نظیر سرماخوردگی منتقل می شود . این ذرات در صورتی که مبتلا به سل ریوی باشید توسط سرفه ،عطسه ، صحبت ، خنده و یا فریاد شما ، ایجاد و در هوا پخش می شوند . یک سرفه می تواند 3000 ذره میکروبی وارد هوا نماید و 5 دقیقه صحبت کردن نیز همین تعداد ذره تولید می کند و عطسه نیز تعداد بیشتر ایجاد می نماید. این ذرات میکروبی چون بسیار کوچک هستند ، در هوای موجود در هر فضای بسته برای مدت طولانی می توانند به طور معلق باقی بمانند. میکروب سل در خلط کاملاً خشک شده و یا در گرد و غبار معلق پس از 8 تا 10 روز از بین می رود. این میکروب در خاک سرد و سایه دار حداقل 6 ماه زنده مانده و در خلط در حال پوسیدن و تجزیه ، هفته ها و ماهها مقاومت دارد. لذا هوای اطاق آلوده شده به میکروب سل توسط شما ، می تواند حتی در زمان غیاب شما نیز موجب انتقال بیماری گردد. زمانی که فرد سالم در هوای آلوده به این ذرات میکروبی تنفس کند، میکروب سل را وارد ریه خود کرده و این میکروب خود را در عرض 48 ساعت به نقاط مختلف بدن می رساند. ولی بعد از آن بدن دفاع کرده و اجازه گسترش و فعالیت را به میکروب سل نمی دهد. جهت انتقال بیماری سل ، تماس های طولانی و ورود تعداد زیاد میکروب سل نیاز است . انتقال میکروب سل از شما به اطرافیان بستگی به سه عامل واگیر بودن بیماری سل شما ، محیطی که تماس در آن اتفاق می افتد و مدت زمان تماس دارد. بهترین راه برای توقف انتقال، دوری شما از اطرافیان و شروع درمان دارویی می باشد. شروع درمان دارویی در کاهش انتقال بیماری بسیار موثر می باشد به طوری که واگیری بیماری سل شما را سریعاً بعد از دوهفته از شروع درمان حتی در صورت مثبت بودن آزمایش خلط شما کاهش داده و در طول زمان مصرف دارو ادامه خواهد داد. افرادی که به مدت طولانی در تماس نزدیک با بیماران مسلول واگیر می باشند بیشترین میزان خطر ابتلاء به سل را دارا هستند. تماس نزدیک بیمار معمولاً با اعضای خانواده، هم اطاقی ، دوستان و همکاران رخ می دهد. این افراد به دلیل تماس با میکروسکوپ سل، در معرض خطر ابتلاء به عفونت سل می باشند. مکان های پرازدحام ، کوچک ، سربسته ، کم نور ، بدون تهویه مناسب و مرطوب بهترین شرایط را برای تسهیل انتقال عفونت ایجاد می کنند. تابش مستقیم آفتاب در عرض 5 دقیقه باسیل سل را از بین می برد. لذا در کشورهای گرمسیر تماس مستقیم اشعه آفتاب روش مناسبی برای از بین بردن میکروب سل است . به همین دلیل گسترش و سرایت بیماری بیشتر در خانه ها یا کلبه های تاریک اتفاق می افتد.

آیا تمام افرادی که با میکروب سل آلوده شده اند به این بیماری مبتلا می شوند ؟ خیر. ورود میکروب سل به ریه ها مساوی با ابتلاء به سل نیست ، چون سیستم ایمنی بدن در مقابل این میکروب دفاع کرده و اطراف آن را یک دیواره محکم دفاعی کشیده و آن را غیرفعال و خفته می کند . لذا در این حالت در اکثر موارد فرد حتی متوجه ورود میکروب به بدن خود و این دفاع بدن در ریه های خود نمی شود. به خاطر همین است که تاکنون یک سوم مردم به این میکروب آلوده شده اند ولی خود از این موضوع اطلاع ندارند.

تنها در 10% موارد این دیواره دفاعی به دلائل مختلف تخریب شده و میکروب های خفته و غیرفعال سل بیدار شده و شروع به تکثیر می کنند . در این زمان به دلیل فعالیت شدید میکروب سل بیمار دچار علائم بیماری سل می شود و در این مرحله به این فرد «بیمار مسلول» می گویند . پس فرد آلوده شده به میکروب سل (عفونت یافته) بیمار نبودهو کاملاً سالم می باشد. این فرد حتی میکرووب سل به دیگران منتقل نمی کند و احساس ناخوشی نیز نمی کند . رادیوگرافی ریه این افراد نیز کاملاً طبیعی خواهد بود. ولی این افراد تست پوستی سل (تست توبرکولین) مثبت دارند. چه افرادی بیشتر ممکن است مبتلا به سل شوند؟ گروهی ازافراد جامعه نسبت به دیگران بیشتر در معرض ابتلا به بیماری سل هستند .این گروه از افراد را می توان به دو دسته تقسیم کرد، یک گروه افرادی هستند که بیشتر در معرض تماس با میکروب و گرفتن عفونت سل هستند و گروه دیگر افرادی را شامل میشوند که دچـــار عفونت شده اند و شانس بیشتری برای ابتلا به بیماری دارند.

گروه اول شامل:

فرد در تماس نزدیک و مستمر با بیمار مبتلا به سل ریوی واگیر
جوامع کم درآمد با خدمات بهداشتی ضعیف
اشخاص متولد شده در مناطقی از جهان که بیماری سل شایع می باشد
افرادی که به مدت طولانی در مراکز خاص نگهداری می شوند (نظیرزندان ها و آسایشگاه های سالمندان ، پناهگاهها و …)
افراد معتاد به مواد مخدر تزریقی
گروههای دیگری از افراد جامعه که شیوع بالای بیماری سل دارند (نظیر کارگران مهاجر از کشورهای با شیوع بالا یا افراد بی خانمان)
افرادی که تماس شغلی با بیماران مبتلا به سل دارند

گروه دوم شامل:

افراد مبتلا به عفونت HIV (ایدز)
افرادی که در دوسال اخیر مبتلا به عفونت سل شده اند
افرادی که معتاد به مواد مخدر تزریقی هستند
افرادی که سابقه درمان ناکافی سل دارند
افرادی که در موقعیت های خاص طبی نظیر موارد زیر هستند :

دیابت (بیماری قند)
بیماری سیلیکوز
درمان طولانی با داروهای کورتن
مصرف داروهای پیوند اعضاء (کاهنده سیستم ایمنی)
سرطان سر و گردن
سرطان خون و غدد لنفاوی
نارسائی مزمن کلیوی
پائین بودن وزن بدن (10% یا بیشتر زیر میزان ایده آل)
عفونت HIV(ایدز)، معتادان به مواد مخدر تزریقی ، عفونت در دو سال اخیر با میکروب سل
افراد مبتلا به دیابت (بیماری قند) 2 تا 4 برابر افراد عادی مستعد به پیشرفت عفونت ســـل می باشند. بخصوص بیماران دیابتی وابسته به انسولین که به خوبی کنترل نمی شوند بیشتر در معرض خطر هستند.

سل کدام عضو بدن را مبتلا می کند و انواع آن کدام است ؟ این بیماری قادر است تمام اعضای بدن را مبتلا کند . بیشترین عضوی که در بدن مبتلا می شود ریه ها (شش ها) می باشند . لذا سل ریوی شایعترین نوع سل است. در صورتی که سل اعضای دیگر بدن را به جز ریه ها درگیر کند به آن سل خارج ریوی گفته شده که تحت نام همان عضو درگیر نامیده می شود. نظیر سل غدد لنفاوی یا سل استخوان یا سل ادراری یا سل مغز (مننژیت سلی) و غیره و …

انواع سل ریوی کدام است ؟ در سل ریوی اغلب خلط ایجاد می شود. اگر در آزمایش میکروسکوپی خلط بیمار میکروب سل مشاهده شد به آن سل ریوی خلط مثبت و اگر میکروب سل مشاهده نشود به آن سل ریوی خلط منفی می گویند.

آیا تمام انواع سل مسری بوده و به اطرافیان منتقل می شود؟ خیر . تنها بیمار مبتلا به سل ریوی خلط مثبت می تواند میکروب را در هوا پخش کرده و بیماری را به اطرافیان منتقل نماید. لذا در اکثر موارد سل ریوی خلط منفی و انواع سل خارج ریوی مسری نبوده و به دیگران منتقل نمی شوند.

بیماری افراد مبتلا به سل ریوی خلط مثبت تا چه زمانی به اطرافیان سرایت می کند؟ بیماری این افراد از زمانی که دچار سرفه و خلط شده اند تا 2 هفته از شروع درمان دارویی ضد سل برای اطرافیان خطر سرایت دارد. بعد از آن این افراد هیچگونه خطری برای اطرافیان ندارند.

علائم انواع سل کدام است ؟ بیماری سل خود را به هر شکل ممکن است نشان دهد. در کشور ما که این بیماری شیوع نسبتاً زیادی دارد در بسیاری از موارد در تشخیص بیماری ، باید سل را به خاطر داشت . بیماری سل ممکن است شبیه بیماریهای دیگر تظاهر نماید. این تظاهرات ممکن است شبیه بیماریهای دیگر نظیر ذات الریه برونشیت ، آبسه ریوی ، سرطان و عفونت های قارچی باشد. بیمار مبتلا به بیماری سل می تواند دارای علائم عمومی ، ریوی یا وابسته به ارگان های دیگر بدن و یا ترکیبی از این موارد باشد.

علائم و نشانه های عمومی بیماری سل معمولاً ایجاد علائم بیماری می نماید ، ولی بسیاری از بیماران حتی آنهایی که بیماری پیشرفته دارند، علائم خفیف و آهسته ای داشته که ممکن است به طور معمول در نظر گرفته نشود. تعدادی از بیماران مبتلا به سل خارج ریوی نیز در حقیقت ممکن است بدون علامت باشند. معمولاً بایددر بیماران یا افراد بدون علامت که علائم خفیف یا غیرواضح دارند، از طریق بررسی سابقه تماس، رادیوگرافی غیرطبیعی ریه ، واکنش مثبت تست سل و یا کشت مثبت میکروب سل پی به بیماری برد. تعدادی از بیماران ممکن است در ابتدا برای مدت چند هفته تا چند ماه احساس خستگی ، بی اشتهایی ، کاهش وزن ، ضعف عمومی ، تعریق شبانه بخصوص در نیمه فوقانی بدن ، قاعدگی نامنظم یا تب های خفیف نمایند. این علائم و نشانه ها اغلب در زمان فعالیت کاری شدید یا استرس های هیجانی تشدید می گردند. سل در بیماران دیگر ممکن است به صورت یک بیماری تب دار حاد، به همراه لرز و علائم عمومی شبیه آنفولانزا بروز نماید. در این حالت بیماران تا زمانی که احساس می کنند ، این علائم مربوط به یک عفونت ساده نظیر سرماخوردگی بوده و خودبخود برطرف می شود ، به پزشک مراجعه نمی نمایند. علائم حاد ممکن است طولانی و مزمن شوند. گاهی اوقات علائم عمومی غیراختصاصی به صورت تب بدون علت مشخص ، تنها تظاهرات بیماری سل می باشد. برای تشخیص معمولاً یک سری بررسی های تخصصی نظیر رادیوگرافی و تصویرنگاری های متعدد از قفسه سینه ، نمونه برداری از ضایعات ، کشت از نمونه های ریه ، پرده ریه و قلب، کبد و صفاق انجام می شود که ممکن است بیانگر نتایج غیرطبیعی باشد. در بعضی از مواقع نمونه برداری و کشت مغز استخوان و حتی جراحی شکم برای تشخیص لازم می گردد. علائم و نشانه های سل ریوی و پرده ریه سل ریوی به طور مشخص همواره با یک سرفه مختصر آغاز می شود. این علامت به طور آهسته در بیش از سه هفته شدت یافته منجربه تولید خلط چسبنده یا چرکی می گردد. در برخی از موارد رگه های خونی در خلط وجود دارد. گاهی اوقات یک درد مبهم و یا شدید در قفسه سینه احساس می شود. تنگی نفس شایع نیست اما معمولاً وجود آن بیانگر درگیری شدید ریه ها ، تجمع مایع فراوان در فضای پرده های ریه و یا همراهی با بیماریهای قلبی ریوی دیگر می باشد . تعدادی از بیماران علائم خود را شبیه علائم و نشانه های آنفولانزا و سرماخوردگی شدید نظیر سرفه های خلط دار، تب ، لرز ، درد عضلانی و تعریق ، برونشیت حاد یا ذات الریه تجربه می نمایند. جمع شدن آب در ریه معمولاً یک طرفه است و ممکن است همراه درد قفسه سینه با کیفیت خرد کننده باشد. بسیاری از بیماران مبتلا به این نوع سل که به آن سل پرده ریه می گویند ، علائم عمومی مختصر دارند.

علائم و نشانه های سل خارج ریوی 1- سل غدد لنفاوی : بیماری سل ممکن است هر یک از غدد لنفاوی بدن را درگیر نماید . سل عدد لنفاوی گردن و فوق ترقوه شایع می باشد. علائم شامل بزرگی غدد لنفاوی و یا احتمالاً خروج چرک از ضایعه می باشد. معمولاً بیمار به دلیل ایجاد یک توده در گردن سریعاً متوجه آن شده و جهت تشخیص مراجــعه می نماید. تخلیه خود بخودی از این غدد ممکن است دیده شود. جهت آزمایش تشخیص می توان از مایع چرکی کشیده شده توسط سوزن یا نمونه برداری جراحی و یا مایع تخلیه شده از محل خروج چرک استفاده کرد . 2- سل ادراری تناسلی : به دنبال یافته هایی نظیر عفونت عود کننده ادراری با کشت منفی از نظر میکروب های بیماریزای شایع ، وجود بدون دلیل خون در ادرار، تب های عود کننده بدون منشأ مشخص یا شواهدی در عکس کلیه ها دال بر علائم غیرطبیعی در لگنچه های ، لگن ، میزراه یا مثانه بخصوص اگر نواحی متعددی از درگیری وجود داشته باشد، باید سل ادراری تناسلی را در نظر گرفت . مردان ممکن است بیماری را به صورت یک برجستگی تسبیح مانند در مجرای برنده اسپرم در لمس، مجرای ترشحی در کیسه بیضه یا سفتی پروستات تجربه نمایند. در زنان ممکن است تظاهرات به صورت قاعدگی نامنظم یا قطع کامل آن، بیماریهای التهابی لگن یا نازائی باشد. تشخیص به طور معمول توسط کشت های مکرر از نمونه های اولین ادرار صبحگاهی یا براساس آزمایش های کشت و بافت شناسی از نمونه های آسیب شناسی به دست می آید. 3- سل استخوان و مفاصل : درگیری استخوانی معمولاً به صورت التهاب مفاصل و عفونت استخوان دیده می شود . تب و درد موضعی در درگیری استخوان شایع می باشد. مهره های تحتانی قفسه سینه و مفاصلی که وزن زیادی را تحمل می نمایند معمولاً درگیر می گردند. در برخی از موارد این ضایعات در عکس برداری های معمولی نیز دیده نمی شود. نیمی از این بیماران سابقه درگیری ریوی نیز ندارند. بیماری استخوانی سل اکثراً در سنین کهولت دیده می شود. 4- سل مغز و اعصاب : رفتار غیرطبیعی ، سردرد و تشنج نشان دهنده مننژیت سلی می باشد و اکثراً به دلیل انتشار خونی ایجاد می شود. مننژیت اکثراً در نوزادان و کودکان کم سن و سال به صورت نخستین عارضه اولین عفونت سلی دیده شده ، اما ممکن است در هر گروه سنی دیگر نیز رخ دهد. 5- سل صفاق (روده بند): سل شکمی یا صفاق خود را به صورت تجمع آب در محوطه شکم و تب نشان داده و گاهی اوقات در لمس شکم حالت خمیری شکل داشته و یا حاوی توده خواهد بود . 6-سل منتشر (ارزنی): انتشار خونی (سل ارزنی) می تواند در هر سنی رخ دهد . بیماری ممکن است به صورت حاد به همراه تب، تنگی نفس و سیاهی انتهای دست و پا و لبها بروز نموده و یا به صورت یک بیماری مزمن به همراه علائم عمومی خود را نشان دهد.

تشخیص بیماری سل چگونه است ؟ تشخیص بیماری سل ریوی در قدم اول در افراد مشکوک (بیش از سه هفته سرفه داشته و یا خلط خونی دارند) سه نوبت آزمایش خلط می باشد. در آزمایشگاه سل با بررسی خلط در زیر میکروسکوپ می توانند میکروب سل را مشاهده نمایند. اگر میکروب سل در آزمایش خلط مشاهده نشد آنگاه پزشک با عکس برداری (رادیوگــرافی) از ریه های بیمار می تواند پی به وجود بیماری سل در بیمار ببرد. انواع سل دیگر را می توان با آزمایش ادرار ،آب جمع شده در ریه ها و یا شکم و نمونه برداری از غدد لنفاوی و دیگر ضایعات شناسایی کرد.

برای آزمایش خلط چه باید کرد؟ ترشحات بینی و بزاق خلط نبوده بلکه خلط عبارت است از موادی که از ریه ها بعد از یک سرفه عمیق خارج می شود . شما می توانید راهنمایی لازم را در خصوص چگونگی جمع آوری نمونه خلط از مسئولین آزمایشگاه بپرسید . افرادی که مشکوک به سل ریوی می باشند باید حداقل سه آزمایش بر روی نمونه خلط انجام دهند. بهتر است که این سه نمونه خلط به شکل سه نمونه خلط صبحگاهی در سه روز متفاوت جمع آوری گردد. باید از تحویل ترشحات بینی ، گلو و یا بزاق که نمونه های نامناسب می باشند پرهیز نمایید.

توصیه می شود مراحل زیر را جهت تهیه یک نمونه خلط خوب به ترتیب زیر انجام دهید :

نظافت و شستشوی دهان توسط آب جوشیده سرد شده
رفتن به فضای باز مثلاً حیاط و بدور از افراد دیگر
تنفس عمیق سه بار پشت سرهم
بعد از سومین تنفس عمیق ، سرفه محکم و سعی در خارج کردن خلط از عمق ریه ها
خروج خلط به اندازه یک قاشق مرباخوری در داخل ظرف تحویلی توسط آزمایشگاه
ماندن در فضای باز تا زمانی که سرفه متوقف گردد.

در صورتی که نمی توانید خلط خود را خارج نمایید تنفس بخار آب و شربت های خلط آور ممکن است در تحریک تولید خلط موثر باشند. در این حالت چندین تنفس طبیعی در بخار مرطوب انجام داده ، سپس یک دم عمیق کشیده و سرفه محکم نمایید ، سپس خلط خود را پس از خارج کردن از عمق ریه به داخل ظرف جمع آوری نمونه بریزید. معمولاً جهت جمع آوری نمونه خلط توسط سرفه های عمیق 15 دقیقه زمان لازم است . به دلیل این که ایجاد خلط از این طریق بسیار آبکی و نظیر بزاق می باشد باید در این رابطه به آزمایشگاه تذکر لازم را بدهید. نمونه خلط باید در ظروف مورد اطمینان که توسط آزمایشگاه در اختیار شما گذاشته شده جمع آوری نمایید . مشخصات شما و تاریخ جمع آوری باید بر روی بدنه آن الصاق شده باشد . ظرف را در یک کیسه پلاستیکی تمیز قرار داده و آن را سریعاً به آزمایشگاه برسانید. نمونه های خلطی که بیش از 24 ساعت نگهداری شده اند مناسب نیستند.

برای آزمایش ادرار چه باید کرد ؟ ابتدا باید محل خروج ادرار را با آب و صابون به خوبی شستشو دهید . نمونه وسط ، اولین ادرار صبحگاهی جهت آزمایش مناسب می باشد. معمولاً حداقل 3 نمونه ادرار صبحگاهی در سه روز متفاوت در ظروف استریل جداگانه توصیه شده توسط آزمایشگاه ، جهت بررسی وجود میکروب سل نیاز می باشد . به دلیل این که آنتی بیوتیک ها باعث مهار رشد میکروب سل در ادرار می شوند ، مناسب است که بیمار قبل از دادن نمونه آنتی بیوتیک مصرف نکرده باشد. نمونه هایی که کمتر از 40 میلی لیتر بوده و یا بیش از 24 ساعت نگهداری شده باشند برای کشت مناسب نخواهند بود.

آیا بیماری سل درمان پذیر است ؟ بلی . اگر شما نکات درمانی توصیه شده در این کتاب را به خوبی رعایت نمایید، خوشبختانه امروزه با داروهای موجود در بازار نزدیک به 100% بهبودی کامل پیدا می نمایید . اکثر داروهای ضد سل خوراکی بوده و نیازی به بستری شدن در بیمارستان ندارد. شما می توانید در منزل داروهای خود را مصرف کرده و بعد از مدت کوتاهی به کار قبلی خود بازگردید.

اصولی را که باید در درمان دارویی بیماری سل خود رعایت نماییم تا بهبودی یابیم کدامند ؟

حتماً تمام انواع داروهای تجویز شده را مصرف نمایید.
از کم و زیاد کردن خودسرانه مقدار هر یک از داروها با هر بهانه ای پرهیز نمایید.
نظم در مصرف داروها را رعایت نمایید و آنها را به همان روشی که توسط مسئولین مربوطه توصیه شده مصرف نمایید. (مثلاً اگر باید داروها را هر روز مصرف نمایید آن را حتماً رعایت نمایید)
طول دوره درمانی را که حداقل 6 ماه است ، کاملاً رعایت نمایید و مصرف داروها را به بهانی اینکه بهبودی حاصل کرده و دیگر نیازی به ادامه داروها نیست ، بطور خودسرانه قطع نکنید.

اگر اصول درمان سل را رعایت نکنیم چه اتفاقی ممکن است بیفتد؟ اگر شما حتی یکی از موارد ذکر شده در بالا را رعایت نکیند ، تعدادی از میکروب های سل زنده مانده و در نقاط دور دست ریه ها پنهان می شوند . این میکروب های زنده قوی تر شده و نسبت به داروهای ناقص مصرف شده مقاومت پیدا می کنند . بطوری که این میکروب ها بسیار خطرناکتر و کشنده تر از میکروب های معمولی سل خواهند بود. این میکروب های قوی در زمان کوتاهی تکثیر پیدا کرده و فرد را مجدداً دچار بیماری می کنند . با این تفاوت که این بار مبتلا به بیماری سل مقاوم به داروها شده و داروهای قبلی در مورد او دیگر موثر نبوده و به دلیل نبودن داروی دیگر ضد سل، محکوم به مرگ خواهد بود. لذا رعایت نکات فوق و عدم سهل انگاری در این رابطه بخصوص برای بیماران مسلول ریوی جنبه حیاتی دارد. متأسفانه این بیماران علاوه بر ابتلای مجدد ، اطرافیان خود را به سلی مبتلا خواهند ساخت که هرگز درمان نمی شوند . لذا مسئولیت اطرافیان بیمار، در رعایت نکات درماین بیمار خود ، برای حفظ سلامت ایشان نیز بسیار حائز اهمیت می باشد.

مسئولین جهت رعایت اصول درمانی توسط بیمارانی که ممکن است این نکات را رعایت نکنند چه تمهیداتی در نظر گرفته اند ؟ برای اینکه احتمال عدم رعایت یکی از این اصول توسط شما به حداقل برسد، مسئولین بهداشتی یک ناظر درمانی را برای نظارت بر مصرف داروها ، به شما توصیه می کنند. ناظر بهداشتی درمان شما ، زمان معینی را در روز مشخص می کند که در آن ساعت شما باید به مرکز بهداشتی نزدیک منزل خود بطور روزانه مراجعه کرده و داروی خود را در مقابل این ناظر بهداشتی مصرف نمایید . در برخی مواقع ممکن است ناظر به محل سکونت شما آمده و داروهای همان روز را به شما داده تا در مقابل او بلع نمایید. به این روش «درمان کوتاه مدت با نظارت مستقیم» و یا به اختصار داتس (DOTS) می گویند.

درمان بیماری سل چگونه است ؟ اگر شما قبلاً به دلیل ابتلاء به بیماری سل داروهای ضد سل مصرف نکرده اید ، به مدت حداقل 6 ماه ، از 4 نوع داروی خوراکی مخصوص درمان سل که به صورت قرص و کپسول می باشند ، برای شما تجویز خواهند کرد . این داروها را شما می توانید به راحتی با نظارت یک فرد دیگر استفاده نمایید . لذا نیازی به بستری شدن در بیمارستان و یا آسایشگاه نخواهد بود. در صورتیکه شما قبلاً به دلیل ابتلا به بیماری سل به مدت 6 ماه داروهای ضد سل مصرف کرده باشید ، برای شما به مدت حداقل 8 ماه ، از 5 نوع داروی مخصوص درمان سل که به صورت خوراکی و تزریق می باشند ، تجویز خواهند کرد . ممکن است در ابتدا تعداد زیاد داروها که ممکن است به حدود نه تا ده قرص و کپسول در روز برسد، کمی برای شما غیر منتظره و ناراحت کننده بنظر آید ، ولی این نکته را باید درنظر داشت که استفاده از تمام آنها برای بهبودی شما لازم بوده و تاکنون بسیاری از بیماران به راحتی همین تعداد دارو را روزانه مصرف کرده و بهبودی کامل یافته اند.

اسامی داروهای ضد سل کدام است ؟ قوی ترین داروی ضد سل «ایزونیازید» نام دارد که به صورت قرص سفید رنگ در دواندازه کوچک و بزرگ ساخته می شود.. قرص کوچک یکصد میلی گرمی بوده و قرص بزرگتر سیصد میلی گرمی است . این دارو تنها در بیماری سل استفاده می شود. بر روی یک طرف قرص بزرگ حروف لانین d.P مشاهده می شود. حداکثر میزان مصرف این قرص که توسط پزشک و یا مسئولین بهداشتی برای افراد 60 کیلوگرم وزن تجویز می شود یک قرص بزرگ (300 میلی گرمی) بطور روزانه است . این قرص را باید همراه دیگر داروهای ضد سل یک ساعت قبل و یا 2 ساعت بعداز غدا با آب مصرف کرد. قرص و یا شربت های سفید رنگ ضد اسید معده (آنتی اسید) که حاوی آلمیــنیوم می باشند نباید در زمان مصرف داروهای ضد سل بخصوص ایزونیازید استفاده نمود، چون موجب می شود اثر داروی ضد سل کاهش یابد.

داروی قوی دیگر ضد سل «ریفامپین» نام دارد که به صورت کپسول تمام قرمز و یا دو رنگ قرمز و آبی و قطره در ایران وجود دارد. کپسول قرمز سیصد میلی گرمی و کپسول دو رنگ یکصد و پنجاه میلی گرمی می باشد.

این دارو در بیماری های دیگر نیز مصرف می شود. حداکثر میزان مصرف این کپسول که توسط پزشک و یا مسئولین بهداشتی برای افراد بالای 60 کیلوگرم وزن تجویز می شود دو کپسول قرمز رنگ (300 میلی گرمی) بطور روزانه است . این کپسول را باید همراه دیگر داروهای ضد سل یک ساعت قبل و یا 2 ساعت بعد از غذا با آب مصرف کرد. این کپسول موجب نارنجی رنگ شدن ادرار، لباس زیر و ترشحات بدن و یا لنز چشمی می شود. داروی دیگری که در درمان سل مصرف می شود «اتامبوتول» است که به صورت قرص خاکستری رنگ با طرفین کمی محدب و برجسته (400 میلی گرمی) در ایران ساخته می شود. این دارو تنها در بیماری سل استفاده می شود. حداکثر میزان مصرف این قرص که توسط پزشک و یا مسئولین بهداشتی برای افراد بالای 60 کیلوگرم وزن تجویز می شود 3 یا 4 قرص (400 میلی گرمی) بطور روزانه است این قرص را باید همراه دیگر داروهای ضد سل یک ساعت قبل و یا 2 ساعت بعد از غذا با آب مصرف کرد. داروی ضد سل دیگر «پیرازینامید» بوده که به صورت قرص سفید رنگ (500 میلی گرمی) در ایران موجود است . این قرص از نظر اندازه و ظاهر شبیه قرص بزرگ (سیصد میلی گرمی) ایزونیازید می باشد. به همین دلیل در برخی موارد به اشتباه این دو دارو به جای هم مصرف می شوند و موجب عوارض بسیار خطرناک خواهند شد. لذا توصیه می شود در مصرف این دو دارو دقت کافی نمایید . تنها اختلاف ظاهری این دو دارو بر روی نوشته لاتین d.P بر روی یک طرف قرص ایزونیازید می باشد . بطوری که در دو طرف قرص پیرازینامید ساده بوده و هیچ حروفی نوشته نشده است.

این دارو نیز تنها در بیماری سل استفاده می شود . حداکثر میزان مصرف این قرص که توسط پزشک و یا مسئولین بهداشتی برای افراد بالای 60 کیلوگرم وزن تجویز می شود 3 یا 4 قرص (500 میلی گرمی) بطور روزانه است . این قرص را باید همراه دیگر داروهای ضد سل یک ساعت قبل و یا 2 ساعت بعد از غذا با آب مصرف کرد. داروی دیگر ضد سل «استرپتومایسین» است که به صورت آمپول (ویال) تزریقی یک گرمی در ایران موجود است . این دارو در اکثر موارد به عنوان داروی پنجم در درمان بیمارانی استفاده می شود که قبلاً به مدت حداقل 6 ماه دارو مصرف کرده اند . این دارو تنها به صورت عضلانی در باسن تزریق می شود.

این دارو در بیماریهای دیگر نیز مصرف می شود. حداکثر میزان مصرف آن که توسط پزشک و یا مسئولین بهداشتی برای افراد بالای 60 کیلوگرم وزن تجویز می شود یک آمپول یک گرمی بطور روزانه برای حداکثر 2 ماه می باشد. در بیماران بالای 60 سالگی ، دو سوم آمپول (750 میلی گرم) روزانه مصرف می شود. قرص ویتامین ب 6 داروی ضد سل نیست ، ولی در برخی از موارد مصرف آن را به همراه قرص ایزونیازید توصیه می کنند.

داروهای ضد سل را در طی درمان چگونه استفاده می کنند؟ اگر شما قبلاً داروهای ضد سل مصرف نکردید، باید در آغاز درمان به مدت 2 ماه ، چهار داروی ایزونیازید ، ریفامپین ، اتامبوتول و پیرازینامید را به طور روزانه مصرف نمایید . سپس به مدت 4 ماه تنها از داروهای ایزونیازید و ریفامپین استفاده کنید . این دوره درمانی که حداقل 6 ماه خواهد بود باید بطور کامل و منظم مصرف گردد. در صورتیکه شما قبلاً به دلیل ابتلاء به بیماری سل به مدت 6 ماه داروهای ضد سل یاد شده را مصرف کرده باشید ، باید در آغاز درمان مجدد به مدت 2 ماه ، از 5 داروی ایزونیازید ، ریفامپین ، اتامبوتول ، پیرازینامید و استرپتومایسین به طور روزانه مصرف کرده سپس بر حسب توصیه پزشک و یا مسئولین بهداشتی داروها را با میزان کمتری به مدت حداقل 8 ماه مصرف نمایید.

چگونه می توان پی برد که بیمار در حین درمان در حال بهبودی است ؟ علاوه بر اینکه شما در چند هفته اول درمان احساس بهبودی می کنید ، تب قطع شده و اشتهای شما زیاد خواهد شد. بطوری که در این زمان ممکن است افزایش وزن نیز پیدا کنید. لذا توزین ماهانه و افزایش وزن نشانه پیشرفت بهبودی می تواند باشد. اما ممکن است این افزایش وزن در تمام افراد مشاهده نشود. از طرف دیگر سرفه های شما کم و یا قطع شده و خلط شما کــــــم می گردد. اما برای اطمینان از سیر بهبودی بیمار مسلول ریوی در حین درمان ، بهترین راه آزمایش خلط می باشد. به همین خاطر به شما توصیه می شود در پایان ماه دوم ، ماه پنجم و پایان دوره درمانی خود، آزمایش خلط انجام دهید . در اکثر موارد در آزمایش خلط پایان ماه دوم درمان شما دیگر میکروب سل دیده نخواهد شد.

علائم سل چیست؟

جهت بهبودی کامل خود ، چه نکاتی را باید در مصرف داروها رعایت کرد ؟

دستورات دارویی توصیه شده توسط پزشک و یا مسئولین بهداشتی را به موقع و مداوم اجرا نمایید.

طول درمان بیماری شما حداقل 6 ماه است ، در طی این مدت داروها را به هیچ عنوان خودسرانه قطع نکنید.

به خاطر تعدد داروها و کاهش احتمال فراموشی مصرف آنها، مناسب است کلیه داروها را با فاصله چند ثانیه از هم در صبحگاه قبل از
رختخواب (یک ساعت قبل از صبحانه) و یا در شب قبل از خوابیدن (دو ساعت بعد از شام) به همراه آب فراوان بلع نمایید ، مگر اینکه پزشک سل شما ، و یا مسئولین بهداشتی نحوه مصرف دیگری را توصیه کرده باشند.

چون نظم در درمان بسیار حائز اهمیت است مناسب است جهت جلوگیری از فراموش کردن مصرف داروها ، یک نفر از مسئولین
بهداشتی، آشنایان و یا اعضاء خانواده بر مصرف و بلع دارو توسط شما نظارت کامل و مستقیم داشته باشند. جدول مصرف روزانه دارو را می توانید از مرکز بهداشتی مربوطه بخواهید. با تکمیل خانه های این جدول بطور روزانه، ناظر درمان شما می تواند متوجه تکمیل دوره درمان بیمار خود شود و احتمال خطا را به حداقـــــــل می رساند.

در صورتیکه داروها را خودتان به تنهایی مصرف می کنید مناسب است جهت کاهش احتمال اشتباه در مصرف داروها ، قرص و کپسول
مصرفی هر روز را در بسته های جداگانه قرار داده و هر روز یکی از بسته ها را باز و مصرف نمایید.

در صورت عدم تحمل مصرف هم زمان داروها باید با پزشک سل خود و یا مسئولین بهداشتی مربوطه مشورت نمایید.

در صورت بروز تهوع خفیف می توانید داروها را قبل از خواب مصرف نمایید.

از مصرف داروهای ضد اسید معده (آنتی اسید) نظیر شربت و یا قرص حاوی آلمینیوم جداً پرهیز نمایید . چون این داروها موجب می شود
که داروهای ضد سل اثر خود را از دست بدهند.

آمپول ، قرص های خوراکی و یا کاشنی پیشگیری از حاملگی ، در زمان مصرف داروهای ضد سل اثر خود را از دست می دهند . لذا باید
در حین مصرف داروهای ضد سل از روش های دیگر پیشگیری نظیر کاندوم و یا دستگاه داخل رحمی (آی یو دی) I I U D استفاده نمایید.

هیچگاه به توصیه های افراد غیر مسئول و ناوارد در رابطه با بیماری خود و درمان آن توجه نکنید. تمام اطلاعات و یا راهنمایی های لازم
را از پزشک سل خود و یا مسئولین بهداشتی کسب نمایید.

جهت کمک به تقویت ایمنی بدن و تسریع بهبودی در حین درمان از مواد غذایی پرپروتئین نظیر گوشت و لبنیات بیشتر استفاده نمایید.

قبل از آغاز درمان چه نکاتی را باید در نظر داشت ؟ قبل از مصرف داروها باید نکات زیر را به پزشک سل خود و یا مسئولین بهداشتی متذکر شوید.
داشتن سابقه بیماری خاص دیگر نظیر (بیماری قند یا دیابت- نارسایی کلیه – بیماری های کبدی – اعتیاد به مواد مخدر- بیماریهای خونی – صرع یا تشنج – نقرس – کاهش شنوایی ویا بینایی – سابقه قبلی ابتلاء به سل – بیماری ایدز – سرطان – پیوند اعضاء – بیماریهای نقص ایمنی بدن و…)
لیست کاملی از داروهای دیگری که هم اکنون مصرف می کنید . (داروهای ضد سل اثر بسیاری از داروهای دیگر را کاهش می دهند)
حاملگی

عوارض داروهای سل کدام است و در صورت بروز چه باید کرد ؟ در صورت بروز هر یک از علائم زیر مصرف داروها را فوراً قطع کرده و سریعاً به پزشک سل حود و یا مسئولین بهداشتی مربوطه مراجعه کنید:

ایجاد زردی در سفیدی چشم ها (تمام داروها را قطع کنید)
اشکال در دیدن (قرص اتامبوتول را قطع کنید)
وزوز گوش و یا کاهش شنوایی (آمپول استرپتومایسین را قطع کنید)
استفراغ ، گیجی و درد شکمی بسیار شدید (تمام داروها راقطع کنید)

در صورت بروز هر یک از علائم زیر، مصرف داروها را ادامه داده و در اسرع وقت به پزشک سل خود و یا مسئولین بهداشتی مربوطه اطلاع دهید:

خارش بدن
ایحاد لکه پوستی
درد مفاصل
احساس گزگز یا بی حسی در پاها و یا دست ها
تهوع ساده
درد مختصر در ناحیه معده
بی اشتهایی

نکته مهم: رنگ نارنجی ادرار و دیگر ترشحات بدن به دنبال مصرف کپسول ضد سل ریفامپین ایجاد شده که طبیعی بوده و احتیاج به مراجعه به پزشک ندارد.

جهت جلوگیری از انتقال میکروب سل به اطرافیان خود چه باید کرد ؟ یادآوری می گردد که اگر مبتلا به سل ریوی هستید، میکروب سل توسط شما از طریق سرفه، عطسه ، خنده و صحبت کردن در فضای اتاق پراکنده می شود . اگر مبتلا به سل غیر ریوی (خارج ریوی) هستید، از نظر انتقال میکروب سل و مسری بودن برای اطرافیان خود مشکلی ایجــاد نمی کنید.

توجه : در صورتیکه مبتلا به سل ریوی از نوع واگیر هستید، قدرت سرایت بیماری شما معمولاً پس از دو تا سه هفته از شروع درمان دارویی ضد سل از بین می رود ، لذا نکات زیر در مورد کاهش انتقال میکروب سل از شما به اطرافیان ، تنها در اوایل شروع درمان سل توصیه می شود :

در صورتیکه بیشتر سرفه می کنید واگیردارتر از دیگر بیماران هستید. لذا توصیه می شود در محیط های بسته کمتر صحبت ، خنده،عطسه و یا سرفه نمایید.
در چند هفته اول درمان دارویی باید همواره بخصوص در فضاهای بسته از ماسک بینی – دهانی چند لایه غیرکاغذی استفاده نمایید.
باید به هنگام سرفه و یا عطسه جلوی دهان خود را با دستمال کاغذی پاکیزه بپوشانید.
خلط خود را پس ازخارج کردن از دهان در پاکت یا دستمالی ریخته و سپس آن را بسوزانید. لذا باید از انداختن خلط در معابر و زمین ، چه در خانه و چه در بیرون جداً خودداری نمایید.
هوای اتاق آلوده به میکروب سل حتی در زمان غیاب شما نیز خطر سرایت دارد. لذا نکات ایمنی را باید در هر حالت رعایت گردد.
اتاق شما باید رطوبت کم داشته و آفتابگیر و با تهویه مناسب بوده بطوریکه جریان هوا از داخل ساختمان به داخل اتاق و از داخل اتاق به فضای باز بیرون ساختمان باشد.
نور مستقیم آفتاب در کشتن میکروب سل بسیار موثر است ، لذا توصیه می شود اتاق شما طوری انتخاب شود که حداکثر زمان آقتاب گیری را داشته باشد.
البسه ، ظروف غذا ، در و دیوار اتاق ، نقشی در انتقال میکروب سل ندارند. لذا نیازی به جدا سازی آن نبوده و آنها را می توان بطور معمول نظافت و شستشو کرد . ولی توصیه می شود که از تکاندن السه و ملحفه بیمار قبل از شستشو خودداری کنید.
در صورت ریختن خلط بر روی سطوح اشیاء و یا کف زمین مناسب است کمی ماده ضدعفونی نظیر ساولن و یا مایع سفید کننده البسه (نظیر وایتکس) بر روی آن ریخته و آن را طبق معمول تمیز نمایید.
مناسب است شما بیشتر از حالت عادی نظافت فردی را رعایت نمایید.
کودکان نسبت به عفونت سل حساس هستند ، لذا توصیه می شود از نزدیک شدن به آنها و یا ورود اطفال به داخل اتاق خود جداً جلوگیری کنید.
در صورتیکه از اطرافیان شما کسی دچار سرفه طولانی مدت است ، حتماً او را جهت معاینه به پزشک معرفی نمایید.
در صورتیکه با کودکی زیر شش سال در یک منزل زندگی می کنید ، او را به مسئولین بهداشتی معرفی نمایید تا تحت درمان دارویی پیشگیری از ابتلاء به سل قرار گیرد.

منبع:علائم سل چیست؟

علائم سل چیست؟

علائم عفونت مثانه چیست؟

چه چیز باعث عفونت مثانه می‌شود؟

باکتری‌ای که وارد پیشاب‌راه شده و از آنجا به درون مثانه می‌رود، علت عفونت‌ مثانه است. بدن به‌طور طبیعی حین ادرار باکتری‌ها را دفع می‌کند. مردان به‌خاطر وجود غده‌ی پروستات در برابر این نوع عفونت مقاومت بیشتری دارند؛ غده‌ی پروستات هورمون‌هایی تولید می‌کند که در برابر باکتری‌ها مانند سپر عمل می‌کنند. با این حال گاهی باکتری‌ها به دیواره‌های مثانه می‌رسند و به‌سرعت تکثیر می‌شوند؛ این امر توانایی بدن را برای از بین بردن آنها کم می‌کند و به عفونت مثانه منجر می‌شود.

طبق گزارش مؤسسه‌ی ملی دیابت و بیماری‌های کلیوی، اکثر عفونت‌های مثانه ناشی از باکتری اشریشیاکلی (Escherichia coli) است. این نوع باکتری به‌طور طبیعی در روده‌‌ی بزرگ وجود دارد. اگر باکتری‌های زیادی در بدن وجود داشته باشد یا این باکتری‌ها از طریق ادرار از بدن دفع نشوند عفونت ایجاد خواهد شد.

از میان سایر باکتری‌هایی که باعث عفونت مثانه می‌شوند می‌توان به کلامیدیا (Chlamydia) و میکوپلاسما (Mycoplasma) اشاره کرد. برخلاف اشریشیاکلی این باکتری‌ها تنها از طریق رابطه‌ی جنسی منتقل می‌شوند و ممکن است علاوه بر مثانه بر اندام‌های تناسلی نیز تأثیر بگذارند.

چه کسانی در معرض خطر ابتلا به عفونت مثانه قرار دارند؟

از میان کسانی که بیشتر در معرض ابتلا به عفونت مثانه قرار دارند می‌توان به این افراد اشاره کرد:‌

سالمندان؛
کسانی که به‌اندازه‌ی کافی تحرک ندارند؛
کسانی که مایعات کافی نمی‌نوشند؛
کسانی که سابقه‌ی جراحی دستگاه و مجاری ادراری داشته‌اند؛
کسانی که گرفتگی مجاری ادرار داشته‌اند؛
کسانی که مجاری ادرار آنها به‌طور مادرزادی یا در اثر حادثه در حالت نرمال قرار ندارد؛
کسانی که به‌علت انسداد مثانه یا مجرای ادرار به‌سختی ادرار می‌کنند؛
کسانی که پیشاب‌راه‌شان باریک است؛
مردانی که پروستات‌شان بزرگ شده است؛
زنان حامله؛
مبتلایان به دیابت؛
کسانی که بی‌اختیاری مدفوع دارند.
در مجموع زنان بیشتر از مردان در معرض ابتلا به عفونت مثانه قرار دارند، ولی مردان نیز کاملا در برابر این عفونت مقاوم نیستند. مؤسسه‌ی ملی دیابت و بیماری‌های کلیوی و گوارشی ایالات متحده‌ی آمریکا (NIDDK) می‌گوید علائم عفونت‌های مثانه در مردان پس از ابتلا به اولین عفونت مجدد عود می‌کند؛ به این علت که باکتری‌ها می‌توانند پس از ورود به بافت‌های غده‌ی پروستات در آنجا پنهان شوند.

علائم عفونت مثانه چیست؟

علائم عفونت مثانه بسته به شدت آن متغیر است. چنانچه شما به عفونت مثانه مبتلا شده باشید بلافاصله حین ادرار متوجه می‌شوید. وقتی عفونت پیشرفت کند، درد هم به آن اضافه خواهد شد.

برخی از رایج‌ترین علائم عفونت مثانه عبارتند از:

ادرار خونی یا کدر؛
تکرر ادرار (ادرار کردن بیش از حد معمول)؛
ادرار بدبو؛
درد یا سوزش هنگام ادرار؛
احساس نیاز مداوم به دفع ادرار؛
احساس فشار یا درد در ناحیه‌ی تحتانی شکم یا کمر.
عفونت‌های مثانه ممکن است به کمردرد هم منجر بشوند که با درد کلیه‌ها در ارتباط است. برخلاف کمردرد عضلانی این نوع کمردرد ممکن است در هر دو طرف کمر یا میانه‌ی آن احساس شود. چنین علائمی به این معنی است که عفونت مثانه به کلیه‌‌ها سرایت کرده است. عفونت کلیوی ممکن است باعث تب خفیف هم بشود.

عفونت مثانه چطور تشخیص داده می‌شود؟
پزشک با تحلیل نتیجه‌ی آزمایش ادرار شما، عفونت مثانه را تشخیص می‌دهد. او نمونه‌‌ی ادرار شما را آزمایش می‌کند تا متوجه شود که آیا موارد زیر در ادرارتان وجود دارد یا خیر:

گلبول‌های سفید؛
گلبول‌های قرمز؛
نیتریت؛
باکتری؛
سایر مواد شیمیایی‌ای که در صورت وجود عفونت در مثانه در ادرار مشاهده می‌شود.
پزشک همچنین کشت ادرار هم انجام می‌دهد تا نوع باکتری موجود در ادرار را تشخیص بدهد. وقتی نوع باکتری مشخص شد، آزمایش ادرار جهت حساسیت به آنتی‌بیوتیک انجام می‌شود تا پزشک بداند که چه نوع آنتی‌بیوتیکی برای درمان عفونت شما مؤثرتر است.

درمان عفونت مثانه چگونه است؟

عفونت‌ مثانه با داروهایی که برای از بین بردن باکتری و تسکین درد و سوزش تجویز می‌شوند، درمان می‌شود. درمان‌های خانگی نیز می‌توانند به تسکین درد و برطرف کردن علائم عفونت کمک کنند.

داروها
آنتی‌بیوتیک‌های خوراکی برای از بین بردن باکتری‌هایی که موجب عفونت مثانه شده‌اند، تجویز می‌شوند. اگر هنگام ادرار درد و سوزش دارید، پزشک‌تان دارویی‌هایی را نیز برای تسکین این علائم تجویز خواهد کرد. رایج‌ترین دارو برای تسکین درد و سوزش مرتبط با عفونت مثانه فنازوپیریدین (‌phenazopyridine) است.

درمان‌های خانگی
مصرف انواع مایعات به دفع باکتری از مثانه کمک می‌کند، اما بهترین این مایعات آب است. ممکن است پزشک‌تان به شما توصیه کند ویتامین C هم مصرف کنید. یکی از فواید نوشیدن مایعات این است که مانع چسبیدن باکتری به دیواره‌های مثانه می‌شود.

آیا می‌توان از عفونت مثانه پیشگیری کرد؟

پاسخ این سؤال قطعا مثبت است. برخی تغییرات در سبک زندگی احتمال ابتلا به عفونت مثانه را کاهش می‌دهد. اگر زیاد به عفونت مثانه مبتلا می‌شوید پزشک شما ممکن است درمان پروفیلاکتیک (prophylactic) را توصیه کند. در این درمان از آنتی‌بیوتیک‌هایی با دُز پایین برای پیشگیری یا کنترل عفونت‌های مثانه استفاده می‌شود.

تغییرات در سبک زندگی
در زیر به تغییراتی در سبک زندگی اشاره می‌کنیم که احتمال بروز عفونت‌ مثانه را کاهش می‌دهد یا حتی از بین می‌برد:

روزانه بین ۶ تا ۱۰ لیوان آب بنوشید. اما اگر به نارسایی کلیه مبتلا هستید در مورد میزان مصرف مایعات با پزشک خود مشورت کنید؛
ادرار خود را نگه ندارید و به‌محض احساس نیاز به دفع ادرار، ادرار کنید؛
چنانچه خانم هستید، پس از دفع ادرار، دستگاه تناسلی خود را کاملا تمیز کنید؛
از ژل‌ها، اسپری‌ها یا پودرهای تمیزکننده‌ی دستگاه تناسلی استفاده نکنید؛
در هنگام حمام کردن از وان استفاده نکنید در عوض زیر دوش آب بایستید؛
از لباس‌زیرهای نخی و گشاد استفاده کنید؛
لباس‌ زیر خود را هرروز عوض کنید؛
به‌جای تامپون از نوار بهداشتی استفاده کنید؛
برای جلوگیری از بارداری، از مواد اسپرم‌کش یا کاندوم‌های زنانه استفاده نکنید؛
از کاندوم‌های فاقد اسپرم‌کش استفاده کنید؛
قبل و بعد از رابطه‌ی جنسی ادرار کنید.

درمان پیشگیرانه با آنتی‌بیوتیک

چنانچه خانم هستید و مکرر عفونت‌های مثانه را تجربه می‌کنید ممکن است پزشک‌تان برای پیشگیری از ابتلا به عفونت، مصرف روزانه‌ی آنتی‌بیوتیک را برای‌تان تجویز کند.

چشم‌انداز بلندمدت
اکثر عفونت‌های مثانه ظرف ۴۸ ساعت بعد از مصرف آنتی‌بیوتیک از بین می‌روند، اما گاهی هم ممکن است عفونت به‌علت مقاومت باکتری‌ها در برابر آنتی‌بیوتیک یا سایر مشکلات سلامتی به کلیه‌ها سرایت کند.

عفونت‌های مثانه‌ی مزمن به ترکیبی از درمان‌ها و اقدامات پیشگیرانه نیاز دارند. در برخی موارد حاد، حتی ممکن است مصرف روزانه‌ی آنتی‌بیوتیک در بلندمدت الزامی باشد. پیشگیری از عفونت مثانه احتمال ابتلا به آن و نیز درد ناشی از آن را کاهش می‌دهد. هرچه زودتر درمان را شروع کنید، احتمال اینکه عفونت به سایر نقاط بدن‌تان گسترش بیابد کمتر خواهد بود.

حالا که با عفونت مثانه و علائم آن آشنا شدید، بد نیست با ۷ مورد از بهترین درمان‌های عفونت مثانه نیز آشنا شوید:

علائم عفونت مثانه چیست؟

آب زیاد بنوشید

چرا؟ برای اینکه باکتری را از بدن‌تان دفع می‌کند و کمک می‌کند تا عفونت هرچه سریع‌تر دفع شود. به علاوه ادرارتان رقیق‌تر می‌شود و به این‌ ترتیب هنگام دفع ادرار درد کمتری را تجربه خواهید کرد. همان‌طور که می‌دانید ادرار از اسیدها و فراورده‌های دفع‌شده‌ی بدن تشکیل شده است. ادرار غلیظ و تیره اسیدی‌تر است و وقتی به عفونت مثانه مبتلا باشید دفع آن دردناک خواهد بود. ادرار رقیق کمرنگ‌تر است و معمولا هنگام دفع آن سوزشی حس نخواهید کرد.

همان‌طور که قبلا هم گفتیم، روزانه بین ۶ تا ۱۰ لیوان آب بنوشید. از نوشیدنی‌های کافئین‌دار ازجمله قهوه، چای و نوشابه پرهیز کنید؛ کافئین حتی وقتی که به عفونت مثانه مبتلا نباشید می‌تواند مثانه‌تان را تحریک کند.
زیاد ادرار کنید
چرا؟ برای اینکه کمک می‌کند تا با دفع باکتری از مثانه، عفونت را از بین ببرید. نگه داشتن ادرار به باکتری‌ها فرصت می‌دهد که درون مثانه تکثیر شوند. ادرار کردن بعد از رابطه‌ی جنسی هم از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. فعالیت جنسی ممکن است باکتری‌ها را وارد پیشاب‌‌راه کند. دفع ادرار بلافاصله پس از رابطه‌ی جنسی باکتری‌ها را از مجاری ادرار دفع می‌کند و مانع رسوب جرم‌ها و ایجاد عفونت می‌شود.

بنابراین مایعات زیاد بنوشید تا بتوانید بیشتر ادرار کنید و به‌محض اینکه نیاز به دفع ادرار داشتید به دست‌شویی بروید.

آتنی‌بیوتیک مصرف کنید
همان‌طور که اشاره شد آنتی‌بیوتیک باکتری‌هایی را که به عفونت مثانه منجر می‌شوند، می‌کشد. عفونت خفیف مثانه در برخی موارد به‌خودی خود بهبود می‌یابد. عفونت خفیف ممکن است یکی دو روز علائمی داشته باشد اما با نوشیدن مایعات و دفع مرتب ادرار از بین می‌رود؛ بنابراین همیشه هم به آنتی‌بیوتیک نیاز نیست اما اگر عفونت طولانی یا حاد شد حتما باید آنتی‌بیوتیک استفاده کنید.

چنانچه علائم عفونت بیش از ۳ روز طول کشید یا بدتر شد با پزشک‌تان تماس بگیرید چون ممکن است برای درمان به آنتی‌بیوتیک نیاز داشته باشید. طول درمان بسته به دارویی که پزشک تجویز می‌کند متغیر است. خیلی مهم است که دارو را به همان مدتی که پزشک تجویز کرده است مصرف کنید. حتی اگر احساس کردید بهتر شده‌اید دوره‌ی درمان را کامل کنید. مصرف کامل دارو به شما اطمینان می‌دهد که باکتری کاملا از بدن‌تان دفع شده است.

مسکّن‌‌ مصرف کنید
عفونت‌های شدید مثانه هنگام دفع ادرار در قسمت تحتانی شکم درد ایجاد می‌کنند. آنتی‌بیوتیک به تسکین این درد کمک می‌کند اما همان‌طور که گفتیم یکی دو روز طول می‌کشد. استفاده از مسکّن هرگونه دردی را که هنگام دفع ادرار در ناحیه‌ی کمر یا شکم احساس می‌کنید، از بین می‌برد.

از پزشک خود بپرسید که آیا مصرف قرص‌های مسکّن برای‌تان ضرر دارد یا خیر. اگر نه تا زمانی‌ که آنتی‌بیوتیک اثر کند می‌توانید با مصرف استامینوفون یا ایبوپروفن دردتان را تسکین بدهید.

از کیسه‌ی آب‌گرم استفاده کنید
با قرار دادن کیسه‌ی آب‌گرم یا تشک گرم‌کننده‌ی برقی روی شکم یا کمر می‌توانید درد ناشی از عفونت مثانه را کاهش بدهید. اگر به کیسه‌ی آب‌گرم یا تشک گرم‌کننده‌ی برقی دسترسی نداشتید، می‌توانید حوله‌‌ی کوچکی را در آب گرم قرار بدهید و سپس آن را روی مثانه یا شکم خود بگذارید.

لباس مناسب بپوشید
باکتری‌ها در محیط‌های خیس و مرطوب رشدونمو می‌کنند. شلوار جین تنگ یا سایر لباس‌های تنگ و چسبان، رطوبت را در آلت تناسلی‌ نگه می‌دارند و محیط مناسبی برای رشد باکتری فراهم می‌کنند. پوشیدن لباس‌های گشاد و غیررسمی باعث می‌شود پوست‌تان نفس بکشد و باکتری‌ها از مجاری ادرارتان دور شوند.

بنابراین توصیه می‌کنیم از شلوارها یا دامن‌های گشاد و لباس‌ زیر نخی استفاده کنید تا هوا در جریان باشد و رشد باکتری کاهش بیابد. چنانچه با هیچ‌یک از این راهکارها عفونت مثانه‌تان بهبود پیدا نکرد حتما نزد یک متخصص مجاری ادرار بروید.

اکثر عفونت‌های مثانه حتی عفونت‌های مکرر آن‌قدر جدی نیستند که بر سلامت کلی شما تأثیر سوء بگذارند. این روزها محققان در تلاشند برای جلوگیری از عفونت مثانه واکسن بسازند. تا آن زمان، دارو و درمان‌های خانگی را از یاد نبرید.

منبع:علائم عفونت مثانه چیست؟

علائم عفونت مثانه چیست؟

علائم سرطان خون در زنان چیست؟

سرطان خون علائم ظریف و غافلگیر کننده ای در سراسر بدن ایجاد می کند که نیاز به بررسی جدی دارد. اگر فرد به نوع حاد این بیماری مبتلا باشد ممکن است بیماری او با سرعت زیاد گسترش پیدا کند و اگر مبتلا به نوع مزمن آن باشد، در طول زمان و به آرامی بیماری پیشرفت کرده و بدتر می شود. اگر شما متوجه این علائم ظریف سرطان خون شدید، به سرعت آن را با پزشک در میان بگذارید.

خستگی و ضعف

خستگی و ضعف شایع ترین علامت انواع سرطان خون است. این علائم به دنبال آنمی (کمبود گلبول های قرمز خون) ایجاد می شوند و ترکیبی از خستگی های جسمی را به وجود می آورند. در هر دو شرایط حاد و مزمن، فرد ممکن است طیف وسیعی از خستگی کم تا ضعف شدید را تجربه کند. اما در تمام موارد، به مرور زمان علائم تشدید خواهند شد.

تنگی نفس

در فرد مبتلا، خستگی و ضعف روز به روز بیشتر می شود و حتی ممکن است فرد تنگی نفس را نیز تجربه کند که نتیجه ی کم خونی و یا در موارد نادر نتیجه ی وجود توده در قفسه ی سینه است. افراد مبتلا در این شرایط برای تنفس دچار مشکل جدی می شوند و ممکن است راه رفتن کوتاه مدت هم برایشان زجرآور باشد. تنگی نفس همچنین می تواند در اثر سرطان ریه باشد.

کبودی بیش از حد یا خودبخودی

کبودی های بدون دلیل و بدون هیچ آسیبی ممکن است نشانه سرطان خون باشد.
بزرگ شدن طحال ناشی از سرطان خون منجر به دردهای گاها شدید در قسمت چپ و بالای شکم می شود

کبودی غیرعادی نتیجه ی تعداد کم پلاکت ها و یا مشکل لخته شدن خون است.

این کبودی ها ممکن است در هر جای بدن وجود داشته باشند، اما بیشتر در پاها و دست ها دیده می شوند.

خونریزی غیرمعمول

مشابه کبودی، خونریزی غیرعادی از بینی، لثه، روده، ریه و یا حتی سر ممکن است نشانه ی کمبود پلاکت و مشکلات انعقاد خون و نوع حاد سرطان خون باشد.
پتشی

لکه های قرمز کوچک در زیر پوست ناشی از خونریزی را پتشی می گویند. نقاطی که به دلیل کاهش پلاکت خون ایجاد می شوند. پتشی اغلب در مچ پا دیده می شود، آن هم به دلیل نیروی جاذبه زمین که موجب تجمع مایعات بدن در مچ پا می شود.

لثه های متورم و بزرگ شده

اگرچه افزایش حجم لثه را می توان هیپرپلازی دانست، ولی معمولا یکی از بارزترین نشانه های ابتلا به بیماری لوسمی حاد است. لوسمی یک نوع سرطان خون است که باعث تولید غیرطبیعی و بیش از حد سلول های سفید خونی می شود. اگر شما یک بیمار مبتلا به سرطان خون هستید، همیشه به لثه هایتان نگاه کنید تا متوجه تغییر اندازه ی آنها بشوید. اگر لثه ها متورم باشند، فرد همیشه یک احساس فشردگی در دهان خود دارد.

احساس پف کردن یا پر بودن

یکی از نشانه های نوع مزمن و گاها حاد لوسمی، بزرگ شدن طحال است که ممکن است منجر به کاهش اشتهای فرد مبتلا شود، زیرا به دلیل فشار وارده از سمت طحال به معده، فرد احساس سیری می کند و مواد غذایی کمتری مصرف می نماید.

ناراحتی یا درد در قسمت بالایی سمت چپ شکم

بزرگ شدن طحال ناشی از سرطان خون منجر به دردهای گاها شدید در شکم می شود. از آن جا که طحال در قسمت چپ و بالای شکم قرار گرفته است، درد در این ناحیه احساس می شود. گاهی طحال آنقدر بزرگ می شود که غیر از اینکه موجب درد می شود، بخشی از سلول هایش از کار می افتند و می میرند.

تب یا لرز

بی قراری و لرز از علائم شایع نیستند و معمولا در یک چهارم افراد مبتلا به لوسمی حاد دیده می شوند و تقریبا هرگز در نوع مزمن آن مشاهده نمی شود. در اغلب موارد، تب مکرر درجه ی پایین نشانه ی عفونت و ضعف سیستم ایمنی است که ممکن است ناشی از سرطان خون باشد.

تعریق شبانه

تعریق شبانه اغلب با عفونت مرتبط است و ممکن است نشانه ی سرطان خون باشد. این نوع تعریق آن قدر زیاد است که بستر فرد خیس می شود.

سردرد ضربان دار

این نشانه اگرچه معمول نیست، اما سردرد نبض دار مکرر ممکن است نشانه ی کم خونی ناشی از لوسمی و یا یک مشکل تهدید کننده ی حیات مانند خونریزی سر باشد.

رنگ پریدگی شدید

مانند سردرد، خستگی و تنگی نفس، رنگ پریدگی غیرمعمول ممکن است نشانه ای از کم خونی در نوع حاد لوسمی و در برخی انواع مزمن آن باشد.

از آنجا که بسیاری از علائم لوسمی با سایر بیماری ها مشترک است، شمارش سلول های خونی و بیوپسی مغز استخوان به تشخیص نوع سرطان خون کمک می کند.

هر چقدر رنگ پریدگی بیشتر باشد نشانه ی پیشرفت بیشتر بیماری است. این افراد اغلب بسیار خسته اند و به دلیل کاهش شدید گلبول های قرمز خون، رنگ پریده هستند و در هنگام راه رفتن کم هم نفس نفس می زنند.

درد استخوان

درد استخوان نشانه ی عمدتا غیر معمول این بیماری است و در هر دو نوع حاد و مزمن ممکن است دیده شود. سلول های بدخیم در مغز استخوان ساخته می شوند، بنابراین اگر دچار درد خفیف تا شدید در استخوان ها شدید به پزشک مراجعه کنید.

ورم غدد لنفاوی

گردن، زیر بغل، کشاله ران و مناطق دیگر بدن را جهت پیدا کردن ورم قابل توجه، اما بدون درد غدد لنفاوی بررسی کنید. برای غدد در طول یک عفونت طبیعی است که متورم شوند، اما باقی ماندن در این حالت و یا رشد روز به روز می تواند نشانه ی لوسمی و یا لنفوم باشد.

بثورات پوستی

تقریبا یک نفر از بیست نفر فرد مبتلا به لوسمی ممکن است راش پوستی داشته باشد که یک یا دو دسته اند. لوسمی پوست یا بثورات، ناشی از سندروم شیرین هستند که معمولا با سرطان خون در ارتباط است.

لوسمی پوست تقریبا همیشه طوری به نظر می رسد که در زیر پوست تان یک توده قرار دارد و این توده شروع به رشد می کند و گاهی شبیه پلاک می شود. از سوی دیگر، بثورات سندروم شیرین به نظر خشن و قرمز می آیند، درست شبیه یک واکنش آلرژیک. اگرچه بثورات در تمام بیماری ها از نظر خارش و اندازه مشترک هستند، اما راش های مرتبط با سرطان خون روز به روز گسترش می یابند و رشد می کنند.

عفونت های مکرر یا در بازه زمانی مشخص

اگر پس از مصرف داروها هنوز هم عفونت بدن تان رفع نشده است، بهتر است یک آزمایش کامل شمارش هموگلوبین، گلبول سفید و پلاکت انجام دهید. سطح گلبول های سفید غیر طبیعی منجر به اختلال سیستم ایمنی شده و می تواند عفونت های مکرر ایجاد کند، در حالیکه که فرد همیشه گمان می کند دچار یک بیماری مانند آنفلوآنزا شده که همراه است با سایر نشانه های لوسمی مانند کبودی و خستگی. از آنجا که بسیاری از علائم لوسمی با علائم سایر بیماری ها مشترک است، شمارش سلول های خونی و بیوپسی مغز استخوان به تشخیص نوع سرطان خون کمک می کند.

منبع:علائم سرطان خون در زنان چیست؟

علائم سرطان خون در زنان چیست؟

طرز تهیه ی سوپ داغ با استفاده از مخلوط کن

سوپ می تواند به عنوان غذای اصلی یا میان وعده مصرف شود. یک روش ساده برای درست کردن سوپ استفاده از مخلوط کن است. برخی مخلوط کن ها قدرت و سرعت بالایی دارند که می توانند به دلیل به وجود آوردن اصطحکاک, سوپ را کمی گرم کنند. اگر مخلوط کن شما به قدری قدرتمند نیست که بتواند به تنهایی سوپ را گرم کند؛ می توانید کمی آب داغ به سوپ اضافه کنید. شما هم چنین می توانید به کمک مخلوط کن, سوپ سرد درست کنید. سعی کنید درست کردن سوپ به این روش و طعم های مختلف آن را امتحان کنید.

دستور پخت ها :

سوپ

1. در صورت لزوم, سبزیجات را خرد کنید. اگر مخلوط کن شما سرعت بالایی ندارد باید قبل از اینکه سبزیجات را داخل مخلوط کن بریزید, آنها را خرد کنید. با این حال مخلوط کن های خیلی قوی به راحتی می توانند از پس خرد کردن سبزیجات برآیند. اگر مخلوط کن شما قوی است می توانید سبزیجات را سالم درون دستگاه بریزید و در وقت صرفه جویی کنید.+

2. سوپ کدو سبز را امتحان کنید. برای سوپ کدو سبز شما می توانید سبزیجات و کدو سبز را با هم درون مخلوط کن بریزید. یک پیمانه کدو سبز و سبزی خرد شده و نصف پیمانه آب داغ درون مخلوط کن بریزید تا مواد هنگام له شدن داغ شوند. علاوه بر مواد اصلی، ادویه جاتی مانند نمک و فلفل را نیز به سوپ اضافه کنید.

یک عدد کدو سبز, 1 الی 2 عدد گوجه فرنگی ,1 تا 2 ساقه از کرفس, 1 عدد پیاز قرمز و یک حبه سیر را درون مخلوط کن بریزید.

باید مواد را به مدت 90 ثانیه در مخلوط کن با دور تند قرار دهید. البته زمان دقیق آن بسته به مخلوط کن شما متفاوت است. باید تا زمانی به مخلوط کردن مواد ادامه دهید تا سوپ کاملا نرم شوند.

3. طرز تهیه ی سوپ هویج و گوجه. شما می توانید سوپ گوجه خوشمزه ای در مخلوط کن درست کنید. شما می توانید با ریحان، گل مریم و ادویه جات, طعم فوق العاده ای به سوپ بدهید. نمک و فلفل از طعم دهنده های اصلی این سوپ هستند. شما می توانید 1 یا نصف پیمانه آب داغ نیز به مواد اضافه کنید.

1 عدد هویج, 1 الی 2 عدد گوجه, 1 الی 2 عدد ساقه کرفس, 1 عدد پیاز و 1 حبه سیر را درون مخلوط کن بریزید و با سرعت بالای مخلوط کن به مدت 90 ثانیه هم بزنید تا سوپ شما آماده شود.

4. تصمیم بگیرید که می خواهید دمای سوپ چقدر باشد. اگر مخلوط کن شما قدرتمند است و می خواهید سوپ داغ باشد می توانید با اضافه کردن آب داغ به مخلوط کن به خواسته ی خود برسید اما اگر مخلوط کن شما قدرت و سرعت بالایی ندارد می توانید بعد از خرد شدن مواد, سوپ را داخل ماکروویو یا روی گاز قرار دهید.

5. سعی کنید کمی برنج به سوپ خود اضافه کنید. اگر می خواهید سوپ را در وعده ی اصلی غذا مصرف کنید می توانید بعد از آماده شدن مواد درون مخلوط کن, کمی برنج پخته شده به سوپ اضافه کنید. با این کار سوپ خوبی برای نهار یا شام خواهید داشت.

منبع : طرز تهیه ی سوپ داغ با استفاده از مخلوط کن

سرطان چشم چیست و چه علائمی دارد ؟

علائم سرطان چشم چیست؟

سرطان چشم و علائم آن

سرطان چشم که امروزه بسیار شایع شده است ، نگرانی های بسیاری را برای مراجعین و بیماران ایجاد نموده است . بسیاری از افراد برای داشتن چشم های سالم و بینا مراجعات بسیاری به متخصصین خواهند داشت . گفتنی است که چکاپ مرتب از چشم ها توسط متخصص چشم یکی از اموری است که باید در زمره ی فعالیت های خود قرار دهید.
فشارهای چشمی معمولا اولین علائم ابتلای فرد به بیماریهای چشمی است ، فرد با احساس فشار و درد شدید در ناحیه چشم باید نگران چنین مساله ای باشد ، دقت به تغییرات دید و البته سر درد های مزمن نیز می تواند شما را از این سرطان مطلع سازد. احساس فشار روی کره چشم و آسیب های زیاد در دید یکی از مهم ترین علائمی است که باید در صورت مشاهده ی آن به پزشک مراجعه نمایید . باید دقت داشته باشید که بسیاری از سرطان های چشمی با علائم ساده بروز می نمایند.

تومورهای سطح چشم به صورت توده‌های بزرگ با تغییر رنگ لایه‌های پوشاننده چشم بروز می نمایند ، بنابراین با کم رنگ شدن کره ی چشم و بیرون زدگی آن حتما به یک پزشک برای تشخیص بیماری مراجعه کنید . این بیماری که مختص سن خاصی نیست در کودکان و بزرگسالان رخ خواهد داد و البته این سرطان نیز مانند سایر سرطان ها خوش خیم و یا بد خیم خواهد بود.

علائم تومورهای چشم
علائم تومورهای چشمی شامل بیرون‌زدگی کره چشم، درد، کاهش بینایی، دوبینی، قرمزی، تورم پلک یا توده قابل مشاهده است.

تشخیص سرطان چشم چگونه خواهد بود ؟

با مشاهده تاری دید، فشار های چشمی ، و البته تغییر رنگ چشم ها باید به پزشک مراجعه نمایید ، با مراجعه به متخصص چشم پزشک نوع بیماری چشمی شما تشخیص داده خواهد شد .توجه به علائمی مانند وضع دید، شرایط کلی سلامت و عملکرد چشم و بافت‌های اطراف آن برای تشخیص وجود یا عدم وجود سرطان بسیار مهم می باشد .یکی از شایع ترین بیماری ها در زمینه ی چشم ملانومای چشمی است که می تواند آسیب های جدی به چشم و دید وارد نماید.

ملانومای چشمی چیست؟

ملانومای چشمی در بزرگسالان بسیار شایع است، ملانوما نوعی اختلال است که در سلول‌های پوستی تولیدکننده ملانوم ایجاد می‌شود. این سرطان با کمک انکولوژیست تشخیص داده خواهد شد و درمان های لازم در مراحل اولیه انجام خواهد شد.

منبع:علائم سرطان چشم چیست؟

علائم سرطان چشم چیست؟

تغییر فرمت Word به JPEG با استفاده از یک تبدیل کننده ی آنلاین

ترفند ها به شما آموزش می دهد که چگونه Word را به فایل تصویر JPEG در سیستم ویندوز و مکینتاش تغییر دهید.

خلاصه سریع

1. به http://wordtojpeg.com بروید
2. روی UPLOAD FILES کلیک کنید.
3. یک سند را انتخاب کرده و روی Open کلیک کنید.
4. روی Download کلیک کنید.
5. فایل Zip را از حالت فشرده خارج کنید.

مراحل :

1. از طریق مرورگر اینترنت خود به آدرس http://wordtojpeg.com بروید. این یک وب سایت رایگان است که می تواند Word و PDF را به فرمت JPEG تبدیل کند.
2. روی UPLOAD FILES کلیک کنید. این دکمه ی سبز رنگ در وسط صفحه قرار دارد.
3. فایل Word را انتخاب کنید و روی Open کلیک کنید. یک تصویر کوچک از فایل زیر دکمه ی” UPLOAD FILES” نمایش داده می شود.

اگر فایل ورد شما چند صفحه داشته باشد, این ابزار از هر صفحه فایل JPEG جداگانه ایجاد می کند.

4. روی Download کلیک کنید. با این کار فایل Zip حاوی تصاویر در کامپیوتر شما دانلود خواهد شد.

ممکن است لازم باشد محل ذخیره ی عکس را مشخص کنید و روی دکمه ی Save یا OK کلیک کنید.

5. فایل Zip که دانلود کردید را از حالت فشرده خارج کنید. نسخه ی JPEG درون فایل قرار دارد.

شما می توانید فایل JPEG را از پوشه ی zip در هر قسمتی از کامپیوتر خود بکشید و آن را ذخیره کنید.

منبع : تغییر فرمت Word به JPEG با استفاده از یک تبدیل کننده ی آنلاین

چگونه به وبلاگ خود تبلیغات اضافه کنیم؟

راه های زیادی برای اضافه کردن آگهی به وبلاگ شما وجود دارد. انتخاب روش مناسب این کار, بستگی به نوع تبلیغاتی که می خواهید در وبلاگ شما نمایش داده شود و برنامه ی تبلیغات آنلاینی که می خواهید وارد آن شوید دارد. برخی از محبوب ترین شرکت های انتشار تبلیغات برای وبلاگ ها Google AdSense و Yahoo Publisher هستند اما گزینه های در دسترس زیادی نیز وجود دارد. هنگامی که انتخاب کردید از کدام ناشر برای اضافه کردن آگهی به وبلاگ خود استفاده کنید, می توانید وارد وب سایت آنها شوید و برای نمایش تبلیغات در وبلاگ خود طبق مراحل مشخص شده پیش بروید.

Google AdSense

Google AdSense

1. شما می توانید با استفاده از [Google [AdSense تبلیغات متنی در وبلاگ خود بگذارید. آگهی های متنی بعد از شناسایی محتوای شما و با توجه به ماهیت محتوا برای شما ارسال می شوند. شما نیازی نیست نگران نوع تبلیغات باشید زیرا Google این کار را برای شما انجام می دهد.

Yahoo Publisher

Yahoo Publisher

1. اگر وبلاگ شما ترافیک بالایی دارد ( هر روز بازدید کننده ی زیادی دارد ) شما می توانید از Yahoo Publisher به جای Google AdSense استفاده کنید. Yahoo Publisher تنها تبلیغات متنی در وب سایت و وبلاگ را نمایش می دهد که ترافیک بالایی دارند اما درآمد آن معمولا از Google AdSense بیشتر است, بنابراین اگر می خواهید از Yahoo Publisher در وبلاگ خود آگهی قرار دهید, این کار می تواند برای شما سود داشته باشد.

شبکه های تبلیغاتی

شبکه های تبلیغاتی

1. انتخاب کنید که می خواهید چه تبلیغی از شبکه های تبلیغاتی در وب سایت شما نمایش داده شود. برای اینکه مورد توجه شبکه های اجتماعی قرار بگیرید باید وبلاگ شما ترافیک بالایی داشته باشد ( حداقل هزار بازدید کننده در هر روز), ما اگر شما واجد شرایط باشید، می توانید درآمد پایدارتری را از طریق شرکت های تبلیغاتی به دست آورید. شما باید ابتدا اطلاعات وبلاگ خود را ارائه کنید و تصمیم بگیرید که می خواهید چگونه تبلیغاتی در وبلاگ خود نمایش دهید. در اینجا چندین شبکه ی تبلیغاتی ذکر شده است که شما می توانید برای پیدا کردن تبلیغ مورد نظر خود در آنها جستجو کنید :

Blogads

BuzzMachine

Federated Media

TechCrunch

تبلیغات وابسته

تبلیغات وابسته

1. اگر احساس می کنید که بازدید کنندگان وبلاگ شما علاقه مند به خرید محصولات از یک وب سایت دیگر هستند، از تبلیغات وابسته استفاده کنید. به عنوان مثال اگر وبلاگ شما در مورد کتاب است, می توانید وارد Amazon’s Associates Program شوید و هر زمان که کسی از طریق وبلاگ شما وارد این سایت شود و خرید انجام دهد, درصدی از خرید آن برای شما محاسبه می گردد. معمولا درصدی که برای وبلاگ شما منظور می شود 1% است.

منبع : چگونه به وبلاگ خود تبلیغات اضافه کنیم؟

طرز تهیه ی سالاد بدون سبزیجات سبز

آیا دوست دارید غذای سالم بدون سبزیجات بخورید؟ افراد زیادی سبزیجات سبز مانند کاهو , کرفس و اسفناج را دوست ندارند. اگر شما نیز جز این دسته از افراد هستید می توانید این سالاد خوش مزه را امتحان کنید.

سالاد بدون سبزیجات سبز

مواد لازم :

1 عدد تخم مرغ

1 عدد گوجه فرنگی

4/1 فلفل دلمه ای قرمز یا زرد

1 حبه سیر

4 برش پیاز

کمی پنیر

1 یا 2 برش ژامبون

سس سالاد

مراحل :

1. تخم مرغ را بجوشانید.
2. گوجه فرنگی، پیاز و فلفل دلمه ای را بشویید و خرد کنید.
3. همه ی مواد را درون کاسه ی سالاد بریزید.
4. پنیر و ژامبون را خرد کنید.
5. به کاسه ی سالاد اضافه کنید.
6. سیر را روی مواد درون کاسه رنده کنید.
7. پوست تخم مرغ را جدا کنید, آن را خرد کنید و به دیگر مواد سالاد اضافه کنید.
8. کمی سس بزنید و مواد را با هم مخلوط کنید. اکنون سالاد شما آماده است.

منبع : طرز تهیه ی سالاد بدون سبزیجات سبز